"Έλληνες και Τούρκοι είναι καταδικασμένοι από τη γεωγραφία και την ιστορία να ζήσουν μαζί", επεσήμανε ο πρώην πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κατά την ομιλία του στη λέσχη Bab-I Ali στην Κωνσταντινούπολη, όπου ήταν κύριος ομιλητής της εκδήλωσης με τίτλο "Ελληνοτουρκικό Όραμα για Συνεργασία".
Για την Κύπρο, ο κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι "η λύση του Κυπριακού, στη βάση ενός ενιαίου κράτους, μίας δικοινοτικής ομοσπονδίας, αποτελεί όχημα για την περαιτέρω προσέγγιση των δύο λαών μας".
Ειδικότερα, ο πρώην πρωθυπουργός ανέφερε: "H πραγματικότητα είναι πως η Ελλάδα και η Τουρκία, οι δύο μας λαοί, οι Έλληνες και οι Τούρκοι, αγαπητοί γείτονες, είναι καταδικασμένοι, από τη γεωγραφία και την ιστορία, να ζήσουν μαζί".
O κ. Μητσοτάκης σημείωσε ότι υπήρξε πάντοτε θερμός θιασώτης αυτής της άποψης, καθώς και ότι αυτό ίσως να οφείλεται και στην κρητική του καταγωγή. "Στην Κρήτη ζήσαμε αρμονικά, παρά της συνεχείς επαναστάσεις, με τους Τουρκο-Κρητικούς. Ένας από τους καλύτερους φίλους της νεότητας μου ήταν ο Κεμάλ, τούρκικης καταγωγής, ο οποίος δεν ανταλλάχθηκε γιατί έτυχε η οικογένεια του να έχει γαλλική υπηκοότητα. Μετέπειτα παντρεύτηκε Ελληνίδα και πορευτήκαμε αρκετά χρόνια παρέα", είπε, προσθέτοντας ακόμη ότι: "Οφείλεται ασφαλώς, και στην οικογενειακή μου παράδοση, στο παράδειγμα του Ελευθέριου Βενιζέλου το οποίο συνεχίζει να εμπνέει πολλούς από εμάς. Η οπτική μου, όμως, πάνω απ' όλα, διαμορφώνεται μέσα από το πρίσμα της realpolitik: Των καλώς εννοούμενων ζωτικών συμφερόντων των δύο χωρών".
Ο πρώην πρωθυπουργός είπε ότι επιμένει στην ανάγκη για ρεαλισμό, "διότι η εξωτερική πολιτική δυστυχώς προσφέρεται για εσωτερική πολιτική εκμετάλλευση, με την εύκολη έξαψη των παθών, την στρέβλωση και ιδιοποίηση των εθνικών αξιών. Το έχουμε πληρώσει αυτό ακριβά στην Ελλάδα, το έχετε πληρώσει και εσείς στην Τουρκία. Όπως έχουμε πληρώσει ακριβό τίμημα από τις παρεμβάσεις τρίτων, οι οποίοι εύλογα προωθούν τα δικά τους συμφέροντα, κάποιες φορές δε, εις βάρος των δικών μας".
Παράλληλα, ο κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι "η λύση του Κυπριακού, στη βάση ενός ενιαίου κράτους, μιας δικοινοτικής ομοσπονδίας, αποτελεί όχημα για την περεταίρω προσέγγισή των δύο λαών μας. Στα μικρά όρια της Κύπρου, μπορεί και πρέπει, να χωρέσει ένα μεγάλο δίδαγμα: Πως Έλληνες και Τούρκοι μπορούν να μάθουν να ζούνε μαζί, με ασφάλεια και ευημερία. Οι δύο μας μητέρες πατρίδες θα αποκομίσουν έτσι πολλαπλά οφέλη".
