Η συνάντηση στην Ρίγα δε φαίνεται να βοήθησε να ξεπεραστούν τα εμπόδια, άλλωστε Σόιμπλε και Λαγκάρντ, φρόντισαν να δηλώσουν την ίδια ώρα με έμφαση ότι το ΔΝΤ είναι εκ των ουκ άνευ μέρος της συμφωνίας και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παρακαμφθεί και να αντικατασταθεί.
Η επικοινωνιακή διαχείριση όλων των τελευταίων συναντήσεων, επέμενε για τη δυνατότητα μιας συμφωνίας, αλλά ταυτόχρονα έκανε φανερό ότι λείπουν πολλά και επώδυνα βήματα πριν από μια έστω και απλά αποδεκτή λύση.
Παρά την επιμονή του ΔΝΤ για μη βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους και ανάγκη κουρέματος, η Γερμανία επιθυμεί ακόμα την παρουσία του Ταμείου στην Ελληνική χρήση, ώστε να μην πέσει υπερβολικό βάρος στην Κομισιόν και στην ΕΚΤ και αναγκαστούν σε... αμφιλεγόμενους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις προς την... "αμαρτωλή" χώρα μας. Αλλά το ΔΝΤ βέβαια, επιμένει τόσο απέναντι στην Ευρωζώνη όσο και απέναντι στην Ελλάδα ότι είτε οι Ευρωπαίοι θα εγγυηθούν για το ελληνικό χρέος απέναντί του είτε η Ελλάδα πρέπει να πάρει ακόμα πιο ακραία δημοσιονομικά μέτρα που μπορούν εξασφαλίσουν την έγκαιρη και ακέραια αποπληρωμή του Ταμείου - όποιες κι αν είναι οι μετέπειτα εξελίξεις στην Ελληνική οικονομία και είτε έρθει είτε όχι η... ανάπτυξη.
Από την άλλη πλευρά η Άγγελα Μέρκελ δε θέλει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την επικίνδυνη και αβέβαιη ανατροπή του μη αναστρέψιμου της ΟΝΕ, άρα είναι πρόθυμη για συμβολικές όμως κυρίως, υποχωρήσεις. Ο Έλληνας πρωθυπουργός ακροβατεί πάνω από το ταραγμένο αυτό σκηνικό, αλλά είναι αυτός που έχει και τα μεγάλα και πλέον αδάμαστα προβλήματα από όλους τους άλλους "παίκτες", οπότε αναμένεται ότι τελικά θα κάνει τις πιο ουσιαστικές και μεγάλες υποχωρήσεις. Και από τον πρόεδρο της Κομισιόν, Γιουνκέρ, μάλλον κατάλαβε ότι μπορεί να περιμένει μόνο συμβολική βοήθεια, μόνο κάτι σαν... γραβάτα. Αναμένουμε λοιπόν μια συμφωνία τύπου "... η γραβάτα να φαίνεται" και το υπόλοιπο ντύσιμο ας μην είναι πια και τόσο αρχοντικό!
