Με έναν τίτλο, ο οποίος προδιαθέτει για τη συνέχεια, άρθρο σε ξένη ιστοσελίδα κατατάσσει εκείνους που προκάλεσαν τη... ζημιά στην Ελλάδα, σύμφωνα βέβαια με την προσωπική άποψη του συντάκτη, οδηγώντας τη στη σημερινή κατάσταση. Το άρθρο δανείζεται τον τίτλο της γνωστής ταινίας "Dirty Dozen", παραφράζοντάς τον σε: "H βρώμικη ντουζίνα: Οι δώδεκα που κατέστρεψαν την Ελλάδα" ή όπως ονομαζόταν η ταινία στα ελληνικά: "Και οι δώδεκα ήταν καθάρματα".
Δεδομένου ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των διεθνών πιστωτών βρίσκονται σε εξέλιξη, κάποιοι σπεύδουν να εναποθέσουν όλο το βάρος της ευθύνης στους ώμους του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη.
Όπως όμως αναφέρει το δημοσίευμα της γνωστής πολιτικής ιστοσελίδας Politico και συγκεκριμένα η ευρωπαϊκή της έκδοση, σε άρθρο που υπογράφει ο Ιρλανδός δημοσιογράφος που ζει στην Ελλάδα, Damian Mac Con Uladh, η ιστορία περιέχει άφθονα παραδείγματα, που αποδεικνύουν ότι μία σειρά ηγετών από τον Τσόρτσιλ στον Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ, φρόντισαν να γίνει η Ελλάδα ο κάλαθος της οικονομίας που είναι σήμερα.
Το δημοσίευμα ταξινομεί με χρονολογική σειρά όλους εκείνους, οι οποίοι εκτιμά ότι δημιούργησαν πρόβλημα στη χώρα.
Αναλυτικά τα πρόσωπα είναι τα εξής:
Κωνσταντής και Γεώργιος Μαυρομιχάλης
Το δημοσίευμα στοχοποιεί τους Μαυρομιχαλαίους, λόγω του ότι ήταν εκείνοι, οι οποίοι πυροβόλησαν και σκότωσαν τον κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια το 1831, πυροβολώντας τον στο στομάχι. «Η δολοφονία του έριξε την Ελλάδα σε χάος, δίνοντας την ευκαιρία στις ευρωπαϊκές δυνάμεις να επιβάλουν τη βασιλεία, φέρνοντας τον Όθωνα», σημειώνεται.
Ουίνστον Τσόρτσιλ
«Το 1944 , το προοδευτικό κίνημα της αριστεράς στην Ελλάδα είχε την τύχη να δει τις πλάτες του γερμανικού στρατού , μετά από τρεισήμισι χρόνια βάναυσης κατοχής εν καιρώ πολέμου . Εν αγνοία τους όμως, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ μοίρασαν στα χαρτιά την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, φέρνοντας την Ελλάδα στη σφαίρα επιρροής της Βρετανίας . Οι κομμουνιστές ηγέτες φέρουν επίσης ευθύνη, ενώ χαρακτηριστική ήταν η αποφασιστικότητα του Τσόρτσιλ να αποκαταστήσει την αντιλαϊκή ελληνική μοναρχία, σε συνδυασμό με την αποφασιστικότητά του να αποκλείσει πρώην κομμουνιστές αντάρτες από το νέο ελληνικό στρατό , σπρώχνοντας την Ελλάδα στον καταστροφικό δρόμο του εμφυλίου".
Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ
Δεδομένου ότι η Ελλάδα έγινε κοινοβουλευτική δημοκρατία το 1974 , ο πρώην βασιλιάς της δεν είχε πλέον κανένα ρόλο στην πολιτική ή δημόσια ζωή. Υποθέτοντας. Ο Κωνσταντίνος ωστόσο πρόλαβε να προκαλέσει αρκετή ζημιά από το 1964 έως το 1967. Σύντομα , ο ίδιος βρέθηκε σε διαμάχη με την κεντρώα κυβέρνηση , με επικεφαλής τον Γιώργο Παπανδρέου , ο οποίος τελικά παραιτήθηκε . Ο Κωνσταντίνος θέλησε τότε να δημιουργήσει υπάκουες κυβερνήσεις χρησιμοποιώντας αποστάτες από το κεντρώο κόμμα, γεγονός το οποίο τροφοδότησε τη συνταγματική κρίση και την πολιτική αστάθεια που κατέληξε στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967 .
Γεώργιος Παπαδόπουλος
«Η αδύναμη κατάσταση της ελληνικής δημοκρατίας δέχθηκε ένα μεγάλο πλήγμα το 1967 όταν μια ομάδα ανώτερων αξιωματικών του στρατού , με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο , οργάνωσαν το πραξικόπημα . Ακολούθησαν επτά χρόνια δικτατορίας, στη διάρκεια της οποίας ο Παπαδόπουλος καθαιρέθηκε με πραξικόπημα από τους σκληροπυρηνικούς».
Ανδρέας Παπανδρέου
«Ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην Ελλάδα από την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ελληνική πολιτική και την οικονομία της . Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του στην εξουσία ( 1981-1989 , 1993-1996 ) παρουσίασε κοινωνικές και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση. Παρά το γεγονός ότι πολλοί Έλληνες ανήλθαν στη μεσαία τάξη , η επιτυχία έφερε το βαρύ κόστος της δραστικής αύξησης του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημοσίου χρέους».
Κώστας Καραμανλής
«Όπως πολλοί Έλληνες πρωθυπουργοί, έτσι και οΚώστας Καραμανλής, έγινε αρχηγός του κράτους, αντλώντας σημαντική δύναμη από το επώνυμό του. Στα πέντε χρόνια της θητείας του (2004-2009) , λίγες μεταρρυθμίσεις θεσπίστηκαν , ενώ η κυβέρνηση έχασε τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών στην Ελλάδα . Εάν ο Καραμανλής ξόδευαν λιγότερο χρόνο μπροστά του Playstation , όπως φημολογείται , ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα».
Γιώργος Παπανδρέου
«Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, όπως ο πατέρας και ο παππούς του πριν από αυτόν, εξελέγη τον Οκτώβριο του 2009 δημιουργώντας το πιασιάρικο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», παρά το γεγονός ότι γνωρίζε τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας. Ανίκανος να διαχειριστεί την δημοσιονομική κρίση που ακολούθησε, ο Παπανδρέου ζήτησε € 110 δισεκατομμύρια ως συμφωνία διάσωσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έξι μήνες αργότερα».
Άκης Τσοχατζόπουλος
«Η Ελλάδα θα ήταν σε πολύ χειρότερη θέση είχε σήμερα, εάν ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Άκης Τσοχατζόπουλος είχε γίνει πρωθυπουργός το 1996. Ευτυχώς , το μόνο που κατάφερε ήταν να πάρει έξι ψήφους ως υποψήφιος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Το 2013 , το δικαστήριο καταδίκασε τον Τσοχατζόπουλο σε ισόβια κάθειρξη για μίζες 55.000.000 ευρώ προερχόμενα από στρατιωτικούς εξοπλισμούς όταν όταν ήταν υπουργός Άμυνας . Η σύζυγός του , η πρώην σύζυγος , η κόρη , ο ξάδελφος , και οι συνεργάτες του εμπλέκονται όλοι στο σκάνδαλο , οι περισσότεροι από τους οποίους μπήκαν επίσης στη φυλακή».
Έλληνες ολιγάρχες
«Με κληροδοτήματα που εκτείνονται δεκαετίες πίσω, οι ολιγάρχες στην Ελλάδα βγήκαν σχετικά αλώβητοι από την ελληνική κρίση και συνεχίζουν να ελέγχουν τεράστιο πλούτο , που είναι σε μεγάλο βαθμό κληρονομική νόσος, αλλά απορρέει και από τα συνεχιζόμενα συμφέροντα στον τομέα της ναυτιλίας , των επικοινωνιών , των τραπεζών , των κατασκευών και των δημοσίων έργων . Αυτή η κλίκα των ισχυρών Ελλήνων επιχειρηματιών χρησιμοποίησε τις πολιτικές της διασυνδέσεις με πρώην συντηρητικές και σοσιαλιστικές κυβερνήσεις για να κερδίσει τις συμβάσεις και να περιορίσει την ελληνική αγορά».
Πέτρος Κωστόπουλος
«Επιχειρηματίας και επιδεικτικός εκδότης, ο Πέτρος Κωστόπουλος κέρδισε φήμη κατά τη διάρκεια των ετών με την αλματώδη ανάπτυξη των μέσων ενημέρωσης στη δεκαετία του 1990 . Εισήγαγε μια σειρά από ιδιαίτερα δημοφιλή περιοδικά lifestyle στην Αθήνα και προσπάθησε να σπάσει τα ταμπού, μιμούμενος την αστική μόδα προερχόμενη από εύπορες δυτικές χώρες . Το βασικό μήνυμα στις δημοσιεύσεις και τα κύρια άρθρα του ήταν ο αχαλίνωτος καταναλωτισμός. Πλάσαρε ένα μοντέλο ζωής με πολλαπλές πιστωτικές κάρτες , Cayenne, διακοπές για σκι , εξωφρενικά στεγαστικά δάνεια , καθώς και ιδιωτικές πισίνες».
Νίκος Μιχαλολιάκος
«Σχετικά άγνωστος μέχρι πριν από λίγα χρόνια , ο Νίκος Μιχαλολιάκος επικεφαλής στο νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής, κεφαλαιοποίησε την ελληνική κρίση, η οποία ώθησε εκείνον και το κόμμα του σε θέσεις του ελληνικού και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου . Εμφανώς στο απυρόβλητο από την αστυνομία ή το δικαστικό σύστημα , η Χρυσή Αυγή δημιούργησε συμμορίες για να περιπολούν στους δρόμους του κέντρου της πόλης , σκορπώντας το φόβο και μερικές φορές προβαίνοντας στον ξυλοδαρμό μεταναστών και πολιτικών αντιπάλων» .
Η τρόικα
«Η τρόικα φέρει ένα δίκαιο μερίδιο της ευθύνης για την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα . Τα προγράμματα της τρόικας βασίζονται σε υπεραισιόδοξες προβλέψεις για την ανάπτυξη , οι οποίες οδήγησαν σε σειρά από αναθεωρήσεις της βιωσιμότητας του χρέους στην Ελλάδα . Η δημοσιονομική λιτότητα έχει επιβάλει ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος στον ελληνικό λαό , ωθώντας τους ανθρώπους εκτός εργασίας αλλά και στη φτώχεια , αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου χωρίς πρόσβαση στη δημόσια υγειονομική περίθαλψη».
