Εντάξει, το είπαμε.
Η λύση, που δόθηκε τα ξημερώματα από τους δανειστές, είναι προσωρινή και απαιτεί πολλή δουλειά από την πλευρά μας για να αντιμετωπιστεί στη ρίζα του το θέμα του χρέους.
Είναι, όμως, αποτέλεσμα των συμβιβασμών, στους οποίους υποχρεώθηκαν επί της ουσίας τόσο η Γερμανία, όσο – και κυρίως – το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Μέχρι νεοτέρας, βέβαια...
Αν νομίζετε, πάντως, ότι αυτή την εξέλιξη την οφείλουμε στο Βερολίνο, στην Ουάσιγκτον ή στη Φρανκφούρτη, γελιέστε.
Χρωστάμε την όποια πρόοδο σε δύο άλλες χώρες του Νότου: στην Ισπανία και στην Ιταλία.
Αυτές ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, που πίεζαν διαρκώς στα Eurogroup, στις Συνόδους Κορυφής και στις μικρότερης κλίμακας συναντήσεις, για να δοθεί λύση για την Ελλάδα το συντομότερο δυνατόν, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τις επιπτώσεις της μη συμφωνίας στις οικονομίες τους.
Δηλαδή, υποστήριζαν ότι η παράταση της μη απόφασης θα έχει οδυνηρότατες συνέπειες για τα δημοσιονομικά τους.
Σε αυτό, ήρθε να προστεθεί και το αποτέλεσμα των εκλογών στην Καταλονία, όπου οι πολίτες της ισπανικής περιφέρειας ψήφισαν στην πλειοψηφία τους κόμματα, που είναι υπέρ της αυτονόμησης, με το επιχείρημα ότι μπορούν καλύτερα μόνοι τους....
...αποτέλεσμα, που ταρακούνησε τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, του Βερολίνου και των υπολοίπων κέντρων λήψης αποφάσεων.
Viva Cataluna, λοιπόν.
Όχι γιατί η λύση, που δόθηκε, λύνει το πρόβλημα.
Αλλά επειδή οδήγησε σε μια απόφαση, η οποία θέτει – επιτέλους - την ελληνική πλευρά προ των ευθυνών της, αφού – για να δοθούν χρήματα – θα πρέπει να τηρήσουμε πρώτα τις υποχρεώσεις μας.
Και, σε κάθε περίπτωση, επειδή ξύπνησε τους κοιμώμενους δανειστές μας.
Viva Cataluna !
Καλησπέρα σας.
