Μας κυβερνούν τα δύο... παιδιά του Χέλμουτ Κολ, η καλή Άνγκελα Μέρκελ και ο "σκληρός Βόλφι" Σόιμπλε! Τη διαπίστωση αυτή ερευνά αναλυτικά δημοσίευμα στο "Βήμα της Κυριακής", με αναλυτικές αναφορές στις προσωπικές ιστορίες όλων των πρωταγωνιστών της τελευταίας κρίσης:
Ο Σόιμπλε εκλέχθηκε για πρώτη φορά στην Μπούντεσταγκ (Κάτω Βουλή) το 1972. Ως εκπρόσωπος της Δυτικής Γερμανίας στην περιβόητη Τρόιχαντ (πρόκειται για την υπηρεσία που είχε συσταθεί το 1990 για την αναδιάρθρωση και πώληση περίπου 8.500 κρατικών επιχειρήσεων της Ανατολικής Γερμανίας) είχε κατηγορηθεί ότι είχε δημιουργήσει με συνοπτικές διαδικασίες 2,5 εκατ. ανέργους (από τους 4 εκατ. υπαλλήλους που επάνδρωναν τις επιχειρήσεις) δίχως να έχει κάνει κάποια πρόβλεψη για την επανένταξή τους στην αγορά εργασίας της ενιαίας πλέον Γερμανίας.
Κάποια δημοσιεύματα συνέδεσαν την απόπειρα δολοφονίας του τη χρονιά εκείνη με τον ρόλο του στην Τρόιχαντ - ο άνδρας που πυροβόλησε τρεις φορές τον Σόιμπλε έπειτα από πολιτική ομιλία καθηλώνοντάς τον στην αναπηρική καρέκλα χαρακτηρίστηκε διανοητικά διαταραγμένος. Το μεγάλο ολίσθημα όμως του Σόιμπλε ήταν η εμπλοκή του στο σκάνδαλο παράνομων χρηματοδοτήσεων του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος που ξέσπασε τον Δεκέμβριο του 1999. Λίγους μήνες αργότερα ο ισχυρότερος άνδρας της σημερινής Ευρώπης παραδέχθηκε ότι το 1994 είχε λάβει ο ίδιος ως δωρεά για το κόμμα τσάντα με 100.000 μάρκα από έναν έμπορο όπλων. Η ομολογία αυτή οδήγησε σε παραίτηση τον Σόιμπλε από την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών και άνοιξε τον δρόμο στην Ανγκελα Μέρκελ.
Τόσο ο Σόιμπλε όσο και η Μέρκελ υπήρξαν πολιτικά παιδιά του Χέλμουτ Κολ. Το ξέσπασμα του σκανδάλου με τις παράνομες χρηματοδοτήσεις όμως έδωσε την ευκαιρία στη σημερινή καγκελάριο να «σκοτώσει» τον πολιτικό της πατέρα. Με επιστολή που δημοσίευσε στη «Frankfurter Allgemeine» είχε καλέσει το κόμμα «να προχωρήσει δίχως το γηραιό άλογο του πολέμου». Ηταν ένα θανατηφόρο χτύπημα στην υστεροφημία του «πατριάρχη» της γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας και μακροβιότερου καγκελαρίου μετά τον Οτο Μπίσμαρκ.
Ο Κολ, που είχε χάσει τις εκλογές του 1998 από τους Σοσιαλδημοκράτες του Γκέρχαρντ Σρέντερ, πίστεψε ότι πίσω από τη χαμηλών τόνων πλην φιλόδοξη προστατευόμενή του κρυβόταν ο Σόιμπλε, που του καταλόγιζε ότι το 1998 προτίμησε να οδηγήσει τους Χριστιανοδημοκράτες στην ήττα αντί να του παραδώσει τα ηνία. Ο σημερινός υπουργός Οικονομικών, πάντως, που θα μπορούσε να είχε εκλεγεί καγκελάριος αν δεν αποφάσιζε ο Κολ να αντιμετωπίσει τότε τον Σρέντερ, σε συνέντευξή του το 2010 διέψευσε κατηγορηματικά ότι ήταν ενήμερος για την επιστολή. Η κόρη του λουθηρανού πάστορα δεν σχολίασε τη συνέντευξη του στενότερου συνεργάτη της - αλλά όχι και προσωπικού φίλου, σύμφωνα με παλαιότερη, επίσης ασχολίαστη, δήλωση του Σόιμπλε.
Στα τέλη του 2011 αναφερόμενος στην ευρωπαϊκή κρίση ο Σόιμπλε είχε δηλώσει ότι «όταν τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα... ξαφνικά λύσεις που μοιάζουν απίθανες μετατρέπονται σε πιθανές» - ας ελπίσουμε ότι δεν έχει αναθεωρήσει την πεποίθησή του αυτή. Η στάση του ωστόσο τα χρόνια της κρίσης δεν έχει πείσει κανέναν ότι αυτός και η Μέρκελ διαθέτουν «κοινοτικό πνεύμα» και ότι ενεργούν με γνώμονα όχι μόνο τα συμφέροντα της χώρας τους αλλά και εκείνα της Ενωμένης Ευρώπης - επισημαίνει επίσης το "Βήμα της Κυριακής".
