Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, οι πολιτικοί αλλά κι εμείς οι πολίτες ένας-ένας ξεχωριστά, έχουμε μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξουμε ότι αλλάξαμε ότι σκεφτόμαστε εθνικά κι όχι μικροκομματικά, ότι δεν κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο. Οι πολιτικές δυνάμεις έχουν μια και μοναδική ευκαιρία να εξιλεωθούν για την μακαριότητα των τελευταίων δεκαετιών και να πετάξουν το άγος αυτών που κοίταζαν κάτω από τη καρέκλα την ώρα που άνοιγαν οι πόρτες του φρενοκομείου. Γιατί οι πόρτες του φρενοκομείου δεν άνοιξαν προχθές με την δολοφονία στην Αμφιάλη. Οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες τα τελευταία χρόνια, όταν οι νεοναζί μαχαίρωναν μετανάστες, όταν έκαιγαν σπίτια αλλοδαπών, όταν περιπολούσαν στις πλατείες, έξω απο τα σχολεία και επέβαλαν την δική τους "νέα τάξη".
Η πόρτα του φρενοκομείου είχε ανοίξει όταν εισέβαλαν σε νοσοκομεία και δημόσια κτίρια,όταν εμφανίζονταν ατιμωρητί με τον αγκυλωτό σταυρό σε στρατιωτικούς σχηματισμούς. Η πόρτα του φρενοκομείου άνοιξε τη στιγμή που η ελπίδα σ αυτή τη χώρα έγινε φόβος και αφέθηκε η Χρυσή Αυγή να τον διαχειρίζεται. Όταν οι πολιτικές δυνάμεις ,την ίδια ακριβώς στιγμή, αναζητούσαν επικοινωνιακά τρικς για να περισώσουν την κομματική τους πελατεία αλληλοκατηγορούμενες και αλληλοϋβριζόμενες.
Σήμερα, τώρα, είναι η τελευταία ευκαιρία να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αντιμετωπίσουν μαζί τον μεγάλο εσωτερικό εχθρό, να αποτρέψουν τη ζούγκλα που έρχεται να προστεθεί στη ζούγκλα των μνημονίων και να ισοπεδώσει οριστικά την ελληνική κοινωνία. Η Χρυσή Αυγή θα υπάρχει, όσο η ελληνική κοινωνία δεν βλέπει αντιστάσεις, όσο δεν βλέπει ελπίδα, όσο δεν ξέρει ή δεν έχει που να ακουμπήσει. Τα περί νόμων που θα αντιμετωπίσουν το φαινόμενο του ναζισμού είναι αστειότητες, νόμοι υπάρχουν, αρκεί να εφαρμοστούν κάτω από την ομπρέλα ολόκληρου του δημοκρατικού τόξου και παράλληλα να ακυρωθούν επικίνδυνες τακτικές που χρησιμοποιούν την Χρυσή Αυγή για να στήσουν προεκλογικές τακτικές.
