"Ο ΣΥΡΙΖΑ μάχεται για μια κυβέρνηση της Αριστεράς και όχι της Κεντροαριστεράς ή της Κεντροαριστεροδεξιάς" ξεκαθάρισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, με αφορμή το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Εκτιμά ότι "ο δρόμος για να αποκτήσει ισχυρό προβάδισμα ο ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ζωή είναι μόνο ένας: η περαιτέρω, βαθύτερη και ουσιαστικότερη, ριζοσπαστικοποίησή του και όχι η αναδίπλωσή του ή ενδεχόμενη συστημική αναπροσαρμογή του".
Σημειώνει, μάλιστα, ότι "ο κίνδυνος της αναδίπλωσης, της αφυδάτωσης και της προσαρμογής πάντα καιροφυλακτεί και είναι υπαρκτός" και προσθέτει ότι "η ριζοσπαστικότητα ενός πολιτικού εγχειρήματος δεν είναι δοσμένη με "αυτόματο πιλότο", ούτε μια δια παντός κατάκτηση".
Ο κ. Λαφαζάνης τάσσεται υπέρ της εκλογής του προέδρου του κόμματος από την Κεντρική Επιτροπή και όχι από το συνέδριο και υποστηρίζει ότι "οι στόχοι του ιδρυτικού Συνεδρίου δεν έχουν καμία σχέση με τον ρόλο κανενός προσώπου".
Αναφερόμενος στο θέμα των συνιστωσών τονίζει ότι "πρέπει να καταβληθούν στο Συνέδριο οι μέγιστες δυνατές προσπάθειες για να υπάρξει συναινετική συμφωνία χωρίς τελεσιγραφικές προθεσμίες και μονομερείς επιβολές".
Αναλυτικά, η συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στο ΑΠΕ ΜΠΕ έχει ως εξής:
-Κυριε Λαφαζάνη, στο ιδρυτικό Συνέδριο του ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει μια διπλή πρόκληση: Να σπάσει το φράγμα των ποσοστών των προηγούμενων εκλογών και να κατακτήσει ένα ισχυρό προβάδισμα στην πολιτική ζωή. Πως θα γίνει αυτό;
-Ο δρόμος για να αποκτήσει ισχυρό προβάδισμα ο ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ζωή και ταυτόχρονα για να συμβάλει αποφασιστικά στην αναζωογόνηση του κοινωνικού πεδίου με νέους μεγάλους ενωτικούς εργατικούς-λαϊκούς αγώνες για την προοδευτική ανατροπή είναι μόνο ένας: η περαιτέρω, βαθύτερη και ουσιαστικότερη, ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και όχι η αναδίπλωσή του ή ενδεχόμενη συστημική αναπροσαρμογή του.
Το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει επιτύχει αν δώσει μια σημαντική ώθηση για ένα πιο ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό ΣΥΡΙΖΑ με όρους εργατικούς, λαϊκούς, κοινωνικούς και από τη σκοπιά της κινηματικής του παρέμβασης και από τη σκοπιά της ανάδειξης μιας πιο συνεκτικής και εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης.
-'Εχετε πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται ποτέ να έρθει στην κυβέρνηση αν αφυδατώσει το ριζοσπαστισμό και την εναλλακτικότητά του και εμφανιστεί απλώς ως δύναμη εναλλαγής στο πλαίσιο του συστήματος. Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος;
-Ο κίνδυνος της αναδίπλωσης, της αφυδάτωσης και της προσαρμογής πάντα καιροφυλακτεί και είναι υπαρκτός σε κάθε- εδώ αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ- μεγάλο ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό εγχείρημα. Αυτό άλλωστε μας έχει δείξει συχνά η ελληνική, αλλά και η διεθνής εμπειρία.
Για να αντιμετωπίσουμε ως ΣΥΡΙΖΑ ένα τέτοιο ενδεχόμενο χρειάζεται μια διαρκής επαγρύπνηση από όλους μας, στελέχη και μέλη και κυρίως χρειάζεται σκληρός αγώνας απέναντι στις σειρήνες του συστήματος, αδιάκοπη συμμετοχή στις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις , αδιάλειπτη παρουσία στους χώρους δουλειάς και στις λαϊκές γειτονιές και συνεχής αναμέτρηση με τους ίδιους τους εαυτούς μας και με ενδεχόμενα φαινόμενα επανάπαυσης, γραφειοκρατικοποίησης, συμβιβασμού και οπισθοχώρησης.
Η ριζοσπαστικότητα ενός πολιτικού εγχειρήματος δεν είναι δοσμένη με "αυτόματο πιλότο" ούτε μια δια παντός κατάκτηση. Οφείλουμε να την επιβεβαιώνουμε διαρκώς και να την κατακτάμε ασταμάτητα.
- Είστε αντίθετος στην εκλογή του προέδρου από το συνέδριο. Για ποιο λόγο; Μήπως στόχος του συνεδρίου είναι η ενίσχυση του πρωθυπουργικού προφίλ του Αλέξη Τσίπρα;
-Είμαι υπέρ της εκλογής του προέδρου του κόμματος από την Κεντρική Επιτροπή διότι αυτό θα δίνει τη δυνατότητα στην τελευταία να είναι το ανώτατο όργανο του κόμματος μεταξύ δύο Συνεδρίων και επομένως να θέτει τα συλλογικά πολιτικά πλαίσια, εντός των οποίων κινείται ο εκάστοτε πρόεδρος του κόμματος, ανεξαρτήτως προσώπου.
Οι στόχοι του ιδρυτικού Συνεδρίου δεν έχουν, άλλωστε, καμία σχέση με το ρόλο κανενός προσώπου. Αντίθετα, είναι στόχοι άκρως πολιτικοί και αφορούν την ανατροπή στη χώρα και μια νέα πορεία διεξόδου και ανασυγκρότησης με σοσιαλιστικό ορίζοντα.
-Πρόσφατα ο βουλευτής Π. Τατσόπουλος δήλωσε ότι θεωρεί ως πιθανούς κυβερνητικούς συμμάχους του ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ, τους σοσιαλδημοκράτες γενικώς, ακόμα και μιαν κάποια "πατριωτική Δεξιά". Μιλάτε για κυβέρνηση της Αριστεράς ή κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας;
-Ο ΣΥΡΙΖΑ μάχεται για μια κυβέρνηση της Αριστεράς και όχι της Κεντροαριστεράς ή της Κεντροαριστεροδεξιάς. Για μια κυβέρνηση όλων των αριστερών δυνάμεων που θα διαθέτει ένα σαφές και συνεκτικό προοδευτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση και ανασυγκρότησης του τόπου.
Με αυτήν και μόνο την έννοια η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι η μόνη που μπορεί να αναλάβει ένα αναγεννητικό και ηγεμονικό εθνικό ρόλο που δεν μπορούν ούτε και θέλουν να παίξουν οι δυνάμεις του αστικού τόξου, οι οποίες έχουν παραδώσει τη χώρα στην τρόικα και τη μνημονιακή λεηλασία.
-Τι θα γίνει στο Συνέδριο με τις λεγόμενες συνιστώσες;
-Έχω πει πολλές φορές ότι οι μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατ' εξοχήν πολιτικές και καθόλου δεν αφορούν τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες έχουν συμβάλλει σημαντικά στη μέχρι τώρα θετική πορεία μας ούτε ,φυσικά, αφορούν τις λίστες στην εκλογή των συλλογικών οργάνων, οι οποίες συνιστούν μια πρωτότυπη δημοκρατική κατάκτηση.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι πρέπει να καταβληθούν στο Συνέδριο οι μέγιστες δυνατές προσπάθειες για να υπάρξει συναινετική συμφωνία στο θέμα των συνιστωσών χωρίς τελεσιγραφικές προθεσμίες και μονομερείς επιβολές.
- Έχετε δηλώσει ότι η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από ένα ξεπερασμένο και μυωπικό ευρωκεντρισμό και από μια δογματική, πάση θυσία, προσκόλληση σε μια ευρωζώνη που έχει καταστεί χώρος μιας ξεπεσμένης γερμανικής νεοαποικιοκρατίας και πολύ πιθανόν οδηγείται σύντομα σε κατάρρευση. Μήπως οι αλλαγές τέτοιας σεισμικής διάστασης είναι αδύνατες και μάλιστα σε μια μικρή χώρα, μέσα σε έναν άνισο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων;
-Η Ελλάδα βρίσκεται σε ιστορικό μεταίχμιο. Είτε τώρα θα τολμήσουμε να θεμελιώσουμε με διορατικότητα ένα καινούριο ανεξάρτητο και προοδευτικό μέλλον μέσα από σκληρούς αγώνες και μεγάλες ρήξεις είτε η χώρα μας θα γνωρίσει σύντομα, ήδη τη βιώνει, μια απίστευτη περιθωριοποίηση που θα αγγίζει τα όρια ενός κανιβαλικού αφανισμού.
Σε όλες τις δύσκολες στιγμές αυτής της μικρής χώρας, ο λαός μας, παρά τον άνισο, γύρω μας συσχετισμό δυνάμεων, σήκωσε το ανάστημά του και πάλεψε με επιτυχία απέναντι σε πολύ σκληρά εγχώρια, ευρωπαικά και διεθνή κατεστημένα.
Αυτό νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε και σήμερα. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Και μπορούμε με την Αριστερά να το κάνουμε νικηφόρα.
