Οι εγκληματικές πολιτικές των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης με την ενθάρρυνση την πίεση και την ανοχή των κομμάτων της αντιπολίτευσης οδήγησαν τη χώρα στη καταστροφή. Έτσι σήμερα δίνουμε ένα πόλεμο εθνικής επιβίωσης σε πολλά μέτωπα. Δεδομένης της αβεβαιότητας, της ασάφειας και της πολυπλοκότητας που δημιουργεί η σύγκρουση συμφερόντων στο Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο τοπίο, μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι αυτός ο πόλεμος θα κερδιθεί. Η κυβέρνηση και συνολικά το πολιτικό σύστημα συνεχίζει χωρίς μια εθνική και συνεκτική στρατηγική νίκης με επιμέρους σχέδια έκτακτων μέτρων τα οποία πρέπει να υλοποιηθούν με ταχύτητα, αποφασιστικότητα, αποτελεσματικότητα, μέσω έκτακτων δομών, μηχανισμών και ανθρώπων στο κάθε κρίσιμο μέτωπο.
Το πρώτο μέτωπο που η αντιμετώπισή του καθυστερεί επικίνδυνα από το 2009, είναι η ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής η οποία συνδέεται άμεσα με την ανεργία και τα έσοδα του κράτους. Τρία χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις εύχονται την επανεκκίνησή της οικονομίας χωρίς να κάνουν τίποτα. Χωρίς να διαθέτουν συγκεκριμένο σχέδιο μέτρων που θα μπορούσαν να υλοποιήσουν μέσα από έκτακτες δομές και μηχανισμούς και όσους ανθρώπους χρειάζονται ποσοτικά και ποιοτικά για τις μάχες που πρέπει να δοθούν, για την υποστήριξη των εξαγωγών, την ταχύτατη και αποτελεσματική αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, την υποκατάσταση των εισαγωγών, την έναρξη των μεγάλων κατασκευαστικών και επενδυτικών έργων και την προσέλκυση επενδύσεων, την ουσιαστική ενίσχυση του τουρισμού, την αντιμετώπιση της τραπεζικής κρίσης, τη ρευστότητα των επιχειρήσεων, τη στήριξη όσων θέλουν, λόγω ανεργίας, να δραστηριοποιηθούν στον αγροτοδιατροφικό τομέα κλπ. Αντί αυτών, συνεχίζεται με συνέπεια η ίδια υφεσιακή πολιτική αύξησης των φόρων και μείωσης των μισθών που οδηγούν στην αποσύνθεση του παραγωγικού ιστού.
Το δεύτερο μέτωπο στο οποίο έπρεπε και πρέπει να δοθεί σκληρή μάχη είναι αυτό της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της δασμοδιαφυγής και της διαφθοράς. Εδώ, όχι μόνο δεν εφαρμόστηκαν έκτακτα μέτρα και δεν διατέθηκαν "επίλεκτες" δυνάμεις, αλλά αντίθετα αποδυναμώθηκαν οι ελεγκτικοί και εισπρακτικοί μηχανισμοί (π.χ φοροεισπρακτικοί, φορολογικά δικαστήρια, κλπ) από ανθρώπους και ηθικό. Θα έπρεπε, για παράδειγμα, να υπάρξουν έκτακτες δομές και οι άνθρωποι που απαιτούνται (και αλλού περισσεύουν) για να ελεγχθεί σε ένα εξάμηνο, το ολικό πόθεν έσχες (καταθέσεις, εντός και εκτός χώρας, περιουσιακά στοιχεία, επενδύσεις στις αγορές, τεκμήρια διαβίωσης, κλπ) για τα προηγούμενα δέκα χρόνια τουλάχιστον 200.000 οικογενειών που σ' ένα μεγάλο ποσοστό πλούτισαν μέσω φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής, δασμοφυγής, χρηματισμού και μαύρου χρήματος γενικώς. Έτσι θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν αρκετά δις για να διοχετευθούν στην πραγματική οικονομία.
Το τρίτο μέτωπο στο οποίο αν δεν δοθεί η μάχη μπορεί να χαθεί ο πόλεμος είναι αυτό της φτώχειας και της αλληλεγγύης. Όλο και περισσότεροι πολίτες ζουν σε συνθήκες μακροχρόνιας ανεργίας, πραγματικής φτώχειας και εξαθλίωσης. Αυτό, εκτός της ανθρωπιστικής διάστασης, ίσως αποτελέσει πηγή ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης με απρόβλεπτες συνέπειες.
Το τέταρτο μέτωπο, αφορά το κράτος. Τα τελευταία χρόνια οι επιδόσεις του κράτους σε όλους τους τομείς χειροτερεύουν και το μόνο που γίνεται είναι η συζήτηση για το πόσοι και ποιοι δημόσιοι υπάλληλοι θ’ απολυθούν. Πράγματι, μέσω της σωστής και αντικειμενικής μεθόδου αξιολόγησης, που δεν απαιτεί περισσότερο από ένα εξάμηνο, έπρεπε από καιρό ν’ απολυθούν αυτοί που τόσα χρόνια δεν τηρούσαν το συμβόλαιο εργασίας με το κράτος, δηλαδή, δεν είχαν ένα ελάχιστο επίπεδο επιδόσεων, επαγγελματικών και έντιμων συμπεριφορών. Για τους υπόλοιπους στον ίδιο χρόνο μπορούσε να γίνει ριζική ανακατανομή ούτως ώστε να εργασθούν στα μέτωπα που πρέπει να δοθούν οι μάχες. Ένα τεράστιο ζήτημα που επίσης θα έπρεπε ήδη να είχε αντιμετωπισθεί είναι τα συστήματα ελέγχου και η χρήση σύγχρονων τεχνολογιών (π.χ ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ηλεκτρονικές προμήθειες κλπ) και η εισαγωγή σύγχρονων συστημάτων Διοίκησης Ανθρωπίνου Δυναμικού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Το πέμπτο μέτωπο αφορά την εγκληματικότητα και την ασφάλεια των πολιτών. Είναι βέβαιο ότι ένα μεγάλο ποσοστό των αστυνομικών ασχολείται με τη γραφειοκρατία και τις υποστηρικτικές υπηρεσίες και ένα μόνο μικρό ποσοστό στο αστυνομικό έργο. Αυτά μπορούν εύκολα να τ’ αναβάλουν δημόσιοι υπάλληλοι που περισσεύουν σε άλλες υπηρεσίες και οι αστυνομικοί να ασχοληθούν με το έργο της προστασίας των πολιτών και της νομιμότητας.
Τέλος, αν οι μάχες στα προηγούμενα μέτωπα προχωρούσαν σωστά, η χώρα θ’ αποκτούσε αξιοπιστία και διαπραγματευτική δύναμη να δώσει τη μάχη στο μέτωπο της Ε.Ε, διεκδικώντας ένα σχέδιο τύπου "Μάρσαλ" και την αναπτυξιακή διευθέτηση του χρέους από τους εταίρους και τους δανειστές.
Από τις προηγούμενες διαπιστώσεις και πολλές άλλες που αφορούν επιδόσεις, αποτελέσματα, πράξεις και συμπεριφορές, φαίνεται ότι ενώ η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο με πολλά μέτωπα, η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση σκέφτονται και λειτουργούν όπως "εν καιρώ ειρήνης" με τις ίδιες λογικές και πρακτικές, το ίδιο πολιτικό προσωπικό, τις ίδιες κρατικές δομές, τα ίδια συστήματα, χωρίς προτεραιότητες, χωρίς σχέδιο, χωρίς εστίαση στα κρίσιμα μέτωπα, χωρίς ταχύτητα, αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα. Δυστυχώς, ακόμη και τώρα οι προτεραιότητες του πολιτικού συστήματος είναι το κομματικό συμφέρον, η εκλογική πελατεία και οι πολιτικές καριέρες. Αν αυτό δεν αλλάξει, ο πόλεμος είναι χαμένος.
* O Δημήτρης Μπουραντάς είναι καθηγητής, συγγραφέας, και επικεφαλής του κόμματος "Κοινωνία Αξιών"
