Το εγχείρημα του Συνασπισμού της Αριστεράς που ξεκίνησαν το 1989 ο Χαρίλαος Φλωράκης, και ο Λεωνίδας Κύρκος, στοιχειώνει ακόμη το ΚΚΕ και την Α. Παπαρήγα.
Κατά πολλούς η σημερινή γενική γραμματέας του κόμματος δεν ξεχνά.
Έχει μείνει πίσω σε εκείνον τον Ιούλη του 1991, τότε που ένα απόγευμα Τρίτης η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποφάσιζε τη σύγκληση έκτακτου Συνεδρίου με στόχο την αποκατάσταση της ενότητας δράσης του Κόμματος και παράλληλα καθαιρούσε από μέλος του Πολιτικού Γραφείου τον Π. Λαφαζάνη και από την Κεντρική Επιτροπή τους Μ. Ανδρουλάκη, Δ. Καραγκουλέ, Θ. Καρτερό, Τ. Δραβαλιάρη και Δ. Παπάζογλου.
Γι' αυτό και προ ημερών, μιλώντας στη μεγαλύτερη Κομματική Οργάνωση Βάσης του ΚΚΕ στην ΚΟΒ Αττικής ξεκαθάρισε ότι δεν συνεργάζεται με αυτούς που έφυγαν από το κόμμα. Για ένα περίεργο λόγο η Α. Παπαρήγα αισθάνεται αναγκασμένη να υπερασπιστεί για μία ακόμη φορά την αυτοτελή ύπαρξη του ΚΚΕ. Το είχε κάνει και πριν από 22 χρόνια σε μία ογκώδη και μαχητική συγκέντρωση στο Πεδίον του Άρεως. Τότε είχε δώσει τη μάχη με τους συντρόφους της στο κόμμα που επεδίωκαν μέσω του Συνασπισμού να αλλοιώσουν τη Μαρξιστική – Λενινιστική αναφορά του ΚΚΕ. Και παρά τις οριακές διαφορές είχε βγει νικήτρια.
Σήμερα όσοι διαφωνούν με την επίσημη γραμμή και τις θέσεις του κόμματος εν όψει του 19ου Συνεδρίου από τις 11 μέχρι τις 14 Απριλίου, ισχυρίζονται ότι αριθμούν περί το ένα τρίτο περίπου των μελών στις ΚΟΒ.
Οι πληροφορίες της ηγετικής ομάδας θέλουν ένα ποσοστό της τάξης του 25% να διαφωνεί με τις επιλογές της. "Κανένα πρόβλημα", σημειώνουν, "αν το δει κανείς από την σκοπιά ότι το 75% των μελών συμφωνεί". Και φυσικά από το γεγονός ότι η Α. Παπαρήγα ελέγχει πλήρως τόσο τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής όσο και πολύ περισσότερο του Πολιτικού Γραφείου.
Ίσως γι αυτό ο γιος του ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ Σπύρου Χαλβατζή, Αλέκος που διετέλεσε μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και στη συνέχεια στο Τμήμα Διαφώτισης της ΚΕ του ΚΚΕ, έκανε λόγο στην προσωπική του σελίδα στο διαδίκτυο για "σοβαρή εκτροπή και βαθιά κρίση στο ΚΚΕ" σημειώνοντας με νόημα ότι η όποια αλλαγή μπορεί να γίνει μόνο από τις ΚΟΒ. Ο υιός Χαλβατζής θα πρέπει ακόμη να θυμάται τον Οκτώβρη του 2006 την "ήττα" του πατέρα του (8,8%) στο Δήμο Αθηναίων από τον νεαρό και άγνωστο τότε Α. Τσίπρα (10,5%), επιλογή του Α. Αλαβάνου.
Για τον τελευταίο η Α. Παπαρήγα είπε πολλά στη Συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Χαρακτήρισε κάθε άλλο παρά τυχαία την ανάσυρση του από τον αστικό Τύπο. Τον αναβάθμισε μάλιστα σε εκπρόσωπο του νέου αντιΚΚΕ αριστερού χώρου, δείχνοντας ότι η σημερινή ηγεσία του Περισσού μπορεί να δέχεται εκλογική πίεση από την εκρηκτική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εσωκομματικά ανησυχεί από την απήχηση που μπορεί να έχουν κινήσεις όπως αυτή του Α. Αλαβάνου ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τον έντονα αντιευρωπαϊκό τους προσανατολισμό και λόγο. Γι αυτό και "έστησε" τη γραμμή άμυνας απέναντί τους τονίζοντας με έμφαση ότι "δεν μπορούμε να συνεργαστούμε μ' αυτούς οι οποίοι έφυγαν απ' το Κόμμα".
Η Ε.Ε. είναι ένα ακόμη προσωπικό στοίχημα της Α. Παπαρήγα. Από το 12ο συνέδριο που ανέφερε ότι "το ΚΚΕ αγωνίζεται για την αποδέσμευση από την ΕΟΚ… αλλά είναι έτοιμο να συνεργαστεί με δυνάμεις της Αριστεράς και της Προόδου που δεν αντιτίθενται στην ένταξη στην Κοινή Αγορά. Με σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις στο θέμα αυτό και με εμμονή σ' ένα ανοιχτό δημοκρατικό διάλογο γι' αυτές, επιδιώκει την άμεση προώθηση μιας ενεργούς πολιτικής που θα αποβλέπει στην από κοινού απόκρουση των αρνητικών συνεπειών από την ένταξη... στην υπεράσπιση του προγράμματος της αλλαγής από δεσμεύσεις και επιβουλές της ΕΟΚ" μέχρι και σήμερα βρίσκεται απέναντι σε αυτό που κάποιοι θα αποκαλούσαν ελληνική "περεστρόικα" και "γκλάσνοστ".
Εν όψει τώρα του συνεδρίου (ο Δημόσιος Προσυνεδριακός Διάλογος ολοκληρώθηκε την περασμένη Τρίτη) η Α. Παπαρήγα θα παραδώσει το κόμμα στον–ην διάδοχό της παραδίδοντάς του και το "όπλο" της ανακαταγραφής όλων των κομματικών δυνάμεων. Μέσω αυτής οι σημερινοί διαφωνούντες μπορεί να βρεθούν εύκολα εκτός Περισσού. Το πραγματικό ερώτημα όμως για το ΚΚΕ και την Α. Παπαρήγα είναι αν το κόμμα αντέχει εκλογικά μια νέα εσωκομματική περιπέτεια. Και μάλιστα χωρίς τη μεγάλη τιμονιέρισσα, τη μακροβιότερη (μετά τον Χ. Φλωράκη) Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ.
