Του Βασίλη Μπεσκένη
Οι ενδείξεις ενίσχυσης του ευρωσκεπτικισμού που εμφανίζεται να υπερβαίνει τα όρια του μεσογειακού νότου ή των χωρών που βρίσκονται εντός ή στο χείλος του μνημονίου, σε συνδυασμό με την παγίωση των δημοσκοπικών ποσοστών των πολιτικών των κομμάτων που εμφανίζουν το ΠΑΣΟΚ καθηλωμένο σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, προκαλεί ανησυχία στην Ιπποκράτους.
Η ιδεολογική μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο του πολιτικού χάρτη με παράλληλη επιδίωξη της Κουμουνδούρου να κρατήσει ανοιχτή τη βεντάλια ώστε να καλύψει και την αριστερή πτέρυγα, οι πολιτικές αμαρτίες του παρελθόντος του αλλά και η σταθερότητα της δημοσκοπικής παρουσίας της ΔΗΜΑΡ στον πολιτικοϊδεολογικό χώρο της σοσιαλδημοκρατίας που μέχρι πρόσφατα μονοπωλούσε η Ιπποκράτους, έχουν συρρικνώσει δραματικά το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να κινηθεί το ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι τυχαία συνεπώς η στρατηγική όξυνσης που επιχειρεί η Ιπποκράτους απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να μπορέσει να «επαναπατρίσει» ψηφοφόρους του κόμματος που, κατά τις εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, κατευθύνθηκαν προς την Κουμουνδούρου. Υψηλόβαθμα στελέχη της Ιπποκράτους κατανοούν άλλωστε ότι είναι η μοναδική περίπτωση για το ΠΑΣΟΚ να ανακτήσει την πολιτική του ισχύ, διαφορετικά, σε περίπτωση επιτυχούς έκβασης της κυβερνητικής θητείας Σαμαρά, δε θα μπορέσουν να κεφαλαιοποιήσουν τα οφέλη.
Στην κατεύθυνση αυτή, στο ΠΑΣΟΚ έχουν αποφασίσει να αξιοποιήσουν την εικόνα σύγχυσης που εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, προτάσσοντας κατά κύριο λόγο τη συζήτηση περί εξόδου από την Ευρωζώνη η οποία με αφορμή την Κύπρο επανήλθε στο δημόσιο διάλογο και με την ιδέα της οποίας δείχνουν να «φλερτάρουν» ανοιχτά, αρκετά στελέχη της Κουμουνδούρου. Κατά συνέπεια, οποιαδήποτε αναφορά του κ. Τσίπρα «θα αξιοποιείται καταλλήλως», μια αρχή που ήδη έγινε από χθες, όταν το Γραφείο Τύπου του κόμματος χαρακτήρισε «κοινωνικά και εθνικά προκλητική την πολιτική επένδυση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στο σενάριο της κατασροφής».
Είχαν προηγηθεί διαρροές, εν όψει της αυριανής σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών, με τις οποίες από την Ιπποκράτους υπογραμμιζόταν η αναγκαιότητα να αναδειχθεί συνολικά από την κυβέρνηση το απόλυτο στρατηγικό αδιέξοδο της Κουμουνδούρου, στην οποία αποδίδονται επικίνδυνες και αντιφατικές θέσεις για την κυπριακή κρίση και την παραμονή της χώρας στο ευρώ αλλά και ετερόκλητη και ακραία τυχοδιωκτική «σύγκλιση» με τους ΑΝΕΛ.
