Τις τελευταίες ημέρες επικεντρωθήκαμε στις καταθέσεις, το Κυπριακό δράμα, τις επιπτώσεις στην Ελληνική οικονομία και τις "παράλογες" εμμονές της Γερμανίας. Με το δράμα να εξελίσσεται ελάχιστα σταθήκαμε στις "λεπτομέρειες" των τελευταίων ημερών. Όχι μόνο εμείς σαν πολίτες. Φοβάμαι και η πολιτική ηγεσία της χώρας ( και σαν πολιτική ηγεσία θεωρώ τους αρχηγούς και τα επιτελεία όλων των κομμάτων).
Την ώρα ακριβώς που ανησυχία μας ήταν οι καταθέσεις, σαν οδυνηρό και κατά πολλούς απλώς εκδικητικό(;) σχέδιο της Γερμανίας, συνέβαιναν πολλά και εξόχως αποκαλυπτικά. Ο ψυχρός αναλυτής των γεωπολιτικών δεδομένων, δεν μπορεί παρά να "είδε" μικρές αλλά χαρακτηριστικές κινήσεις γεωστρατηγικού χαρακτήρα, κινήσεις που υποψιάζουν για ευρύτερες αλλαγές και ανακατατάξεις. Σε αυτές η Κύπρος είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Μοιάζει να είναι -όπως άλλωστε και η Ελλάδα - μια προσπάθεια τακτοποίησης της νοτιοανατολικής άκρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μιας νέας Ευρωπαϊκής Ενωσης Γερμανικής κοπής και έμπνευσης, μιας ΕΕ που η Γαλλία των μεγάλων ευρωπαϊκών οραμάτων απουσιάζει κραυγαλαία, που η Ιταλία πιέζεται για να μην αντιδράσει, που τα σχέδια και το όραμα για μια Ευρώπη με πολιτική και οικονομική Ενωση υποτάσσονται σε ένα νέο γερμανικό ιμπέριουμ. Ταυτόχρονα όμως,με την προσπάθεια "τακτοποίησης " της Κύπρου από το Βερολίνο, ο Αμερικανός πρόεδρος επισκεπτόταν το Ισραήλ και για πρώτη φορά παράλληλα συναντάτο με τον ηγέτη του Παλαιστινιακού κράτους. Λίγες ώρες μετά την επίσκεψη του, το Ισραήλ ζητά συγνώμη από τη Τουρκία για τα πριν χρόνια γεγονότα του Μαβί Μαρμαρά και οι δυο χώρες, μοιάζουν να μπαίνουν σε νέα φάση μετά από μια περίοδο ψυχρών αν όχι εχθρικών σχέσεων.
Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια: Η Άγκυρα την ίδια στιγμή παρεμβαίνει ευθέως στην Κυπριακή κρίση υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί η Λευκωσία να περιλάβει μελλοντικά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες στο ταμείο αλληλεγγύης γιατί αυτά ανήκουν και στις δύο κοινότητες. Το Ισραήλ παρά την υπάρχουσα ήδη συμφωνία με την Κυπριακή Δημοκρατία σιωπά. Το ίδιο και η ΕΕ . Την ίδια στιγμή η Ρωσία ,παρά το ότι πλήττεται ευθέως ο σκληρός της πυρήνας με την απόφαση των Βρυξελλών για τις κυπριακές τράπεζες ,εμφανίζεται να κρατά αποστάσεις ασφαλείας που μάλλον μοιάζουν με αποστάσεις αναμονής... Είναι φανερό ότι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες οικοδομούνται με στόχους ίσως ακόμα ασαφείς και πολυεπίπεδους, με τακτικές αδιαμόρφωτες,αλλά πάντως οικοδομούνται...
Είναι φανερό ότι η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται για μια ακόμα φορά στο σταυροδρόμι αυτών των ανακατατάξεων. Είναι φανερό ότι οι πολιτικές ηγεσίες και των δύο χωρών θα πρέπει να σχεδιάσουν τακτικές με βάση αυτά ακριβώς τα δεδομένα κι όχι με βάση την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Οι καιροί του ερασιτέχνη πολιτικού πέρασαν. Οι καιροί που έρχονται απαιτούν ηγέτες με σοφία. Απαιτούν συντεταγμένη εθνική ενότητα. Απαιτούν εθνικό σχεδιασμό. Τι θα θεωρούσα ελπιδοφόρο; Την είδηση ότι οι ηγέτες των ελληνικών πολιτικών κομμάτων συναντήθηκαν μυστικά και συζήτησαν πέρα από κομματικά συμφέροντα και βερμπαλισμούς την στρατηγική της χώρας μπροστά στις προκλήσεις που έρχονται, μπροστά στον νέο γεωπολιτικό σχεδιασμό που κυοφορείται.
