“Πάγωσε” το φλερτ με την “καραμανλική” πτέρυγα ο Τσίπρας

Ειδήσεις έκρυβε η χθεσινοβραδινή εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής του ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής για τη συμπλήρωση 15 χρόνων από τον θάνατο του ηγέτη και ιδρυτής της ΝΔ. Με παρούσα σχεδόν όλη την πρώην και τη νυν πολιτική ηγεσία της χώρας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διέψευσε όσους τον ήθελαν να συνεχίζει το "φλερτ" με την Καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ.

Διέψευσε λένε συνεργάτες του Α. Τσίπρα κι αυτόν ακόμη τον Πρωθυπουργό ο οποίος θορυβημένος από τις σχετικές πληροφορίες παρενέβη και σε αυτό ακόμη το πρωτόκολλο υποχρεώνοντας τους διοργανωτές να τον τοποθετήσουν τελευταίο στη λίστα των ομιλητών ώστε να έχει τη δυνατότητα να απαντήσει στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Επέβαλε ακόμη και την παρουσία του Ευαγ. Βενιζέλου και Φ. Κουβέλη προκειμένου να έχει συμμάχους και τελικά ουδείς γνωρίζει αν προσκλήθηκε η γγ του ΚΚΕ και αν όχι γιατί.

Ο Α. Τσίπρας πάντως σε μία ομιλία με αρκετές προσωπικές αναφορές αφού όπως είπε οι εμπειρίες του ήταν όσα άκουγε από την οικογένειά του μικρός, δεν αναφέρθηκε καθόλου στη σημερινή ΝΔ και τον Α. Σαμαρά ενώ οι αναφορές του στον Κωνσταντίνο Καραμανλή ήταν προσεκτικές και ισορροπημένες μεταξύ του επιβαλλόμενου πολιτικού πολιτισμού και των αριστερών αναφορών και αντανακλαστικών.

Με τον τρόπο αυτό ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θέλησε από τη μία να διαψεύσει όσους τον ήθελαν να χρησιμοποιεί το βήμα τις εκδήλωσης για μικροκομματικά παιχνίδια κι από την άλλη να στείλει και ένα μήνυμα σε όσους στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ διαφωνούσαν με τη συμμετοχή του στην εκδήλωση.

Ένα μήνυμα ότι η αριστερά όχι μόνο μπορεί αλλά και πρέπει να συμμετάσχει σε παρόμοιες εκδηλώσεις. Αρκεί να διατυπώνει τον δικό της λόγο τα δικά της προτάγματα και τις δικές της προτάσεις. Την ίδια ώρα, οι συνεργάτες του Α. Τσίπρα, σημειώνουν με νόημα ότι ο Πρωθυπουργός δεν απέφυγε τον πειρασμό να χρησιμοποιήσει το βήμα της εκδήλωσης για ίδιον όφελος. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς τις χιλιοειπωμένες αναφορές στην ανάπτυξη, στις επενδύσεις, στις  αγκυλώσεις  που πρέπει να ξεπεράσουμε, σ τις θέσεις εργασίας, στον νόμο και την ανομία, ακόμη και στους στόχους της δημοσιονομικής εξυγίανσης.