Αν κάποιος μη υποψιασμένος έκανε τον κόπο να παρακολουθήσει τη συνεδρίαση της Βουλής για τα αγροτικά, με τους πολιτικούς αρχηγούς στο βήμα, θα κατέληγε αβίαστα στα παρακάτω συμπεράσματα:
Πρώτον. Στην Ελλάδα, τα προβλήματα στον αγροτικό τομέα είναι περιφερειακά και περιθωριακά. Κατά τα λοιπά, ο πρωτογενής τομέας λειτουργεί μια χαρά και οι όποιες παρεμβάσεις δεν μπορεί παρά να αφορούν σε κάποιες ομάδες κι όχι το σύνολο των απασχολούμενων στην πρωτογενή παραγωγή.
Δεύτερον. Στην Ελλάδα, οι επενδύσεις πάνε μια χαρά και το μόνο πρόβλημα είναι αν θα επιλεγεί η Α ή η Β επένδυση.
Τρίτον. Στην Ελλάδα, οι πολιτικοί αρχηγοί - έχοντας λύσει όλα τα προβλήματα - κάνουν πιρουέτες τσαλαπετεινών για την προσέλκυση ψηφοφόρων.
Τέταρτον και βασικό. Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κρίση, δεν υπάρχει κοινωνική εξαθλίωση, δεν υπάρχει οικονομικός μαρασμός και το ημερολόγιο δείχνει… 2000 μ.Χ. έτος μακαριότητας και πολιτικού αμοραλισμού…
Την ίδια στιγμή, ο κάπως υποψιασμένος πολίτης - παρακολουθώντας τους πολιτικούς αρχηγούς να κονταροχτυπιούνται με ανεμόμυλους - θα κατέληγε στο μάλλον ασφαλές συμπέρασμα ότι μπήκαμε σε μια παρατεταμένη ίσως, αλλά απολύτως προεκλογική περίοδο.
Ο υποψιασμένος πολίτης θα έκλεινε την τηλεόραση και θα ζητούσε την βοήθεια του Θεού.
