Συμφωνούν όλοι στη κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά δεν έχουν άλλη λύση με την λαιμητόμο των δανειστών να επικρέμεται: Η επιστράτευση είναι δίκοπο μαχαίρι. Οι συνεχείς επιστρατεύσεις είναι πανωλεθρία του συστήματος. Είναι, όπως σημείωσε σε μια κλειστή σύσκεψη ο Φ.Κουβέλης, ομολογία αποτυχίας. Κι όχι μόνο. Μια επιστράτευση είναι στρατηγική κίνηση, η δεύτερη είναι έναρξη πολέμου και η τρίτη είναι πόλεμος με την ίδια την κοινωνία. Η συγκυβέρνηση το γνωρίζει πολύ καλά, αλλά βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο. Γνωρίζει ότι ο κοινωνικός αυτοματισμός είναι επικοινωνιακό κόλπο άλλων εποχών.
Ότι η κατεστραμμένη μεσαία τάξη δεν φοβάται την απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς γιατί οι άνεργοι δεν μετακινούνται.....δεν αγανακτεί με τον ξεσηκωμό των αγροτών γιατί πολύ θα ήθελε να είναι κι αυτή στα μπλόκα...δεν οργίζεται με το κλείσιμο των λιμανιών γιατί δεν περιμένει τίποτα.....Στην Ελλάδα της κρίσης η κοινωνική ισοπέδωση τείνει να δημιουργήσει κοινωνικά μέτωπα τόσου και τέτοιου βεληνεκούς που η παραμικρή κίνηση μπορεί να είναι το φιτίλι κοινωνικής έκρηξης... Και οι εκρήξεις δεν είναι πάντα ...εκρηκτικά θεαματικές.
Οι αναλυτές στο Μέγαρο Μαξίμου δεν φοβούνται την επόμενη μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Φοβούνται την επόμενη μεγάλη μετακίνηση ψήφων και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά.
Φοβούνται την επόμενη εξ ανάγκης απόφαση για επιστράτευση. Φοβούνται τον πόλεμο που χωρίς την θέληση τους μπορεί ν' ανοίξουν με την κοινωνία των αστών ανέργων και των αστέγων προλετάριων. Η εποχή δεν σηκώνει μαγκιές, ούτε επιπόλαιες κινήσεις. Η μαγκιά της δεκαετίας του 90, σήμερα μπορεί να είναι αιτία "πολέμου".
