Αυτό που δεν κατάφεραν χρόνια τώρα τα στελέχη των κομμάτων της Αριστεράς, τη συνεργασία πάνω στο πρόβλημα, μπορεί να το καταφέρει η Κυβέρνηση με τις επιλογές της το τελευταίο διάστημα. Να φέρει δηλαδή, αν δεν το έχει κάνει ήδη, πιο κοντά ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Τουλάχιστον όσον αφορά στους εργατικούς, ταξικούς αγώνες και διεκδικήσεις. Οι "ρηχές" εισηγήσεις των επιτελών της Συγγρού στον Πρωθυπουργό ότι πρέπει το ΚΚΕ να ξαναμπεί στο παιχνίδι προκειμένου να "κόψει" ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ ή ότι δημοσκοπικά κερδίζουμε από τη σκληρή γραμμή απέναντι σε ομάδες εργαζομένων είναι η μία όψη του νομίσματος.
Η άλλη είναι ότι η Κυβέρνηση δεν μπορεί να επιλέγει εσαεί τη λύση της επιστράτευσης απέναντι στους εργαζόμενους, ήδη το έχει κάνει δύο φορές μέσα σε δύο εβδομάδες και ότι αν βάζεις στο ίδιο δωμάτιο πρώην συντρόφους για να φαγωθούν μεταξύ τους, κινδυνεύεις κάποια στιγμή αυτοί να ενωθούν και να στραφούν εναντίον σου.
Όσο για τις χθεσινοβραδινές δηλώσεις Στουρνάρα περί παλαιοκομματικών νοοτροπιών του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ απλά επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Στην Κουμουνδούρου σημειώνουν με νόημα ότι ο τεχνοκράτης Στουρνάρας μπορεί να καίγεται να γίνει πολιτικός, αλλά στερείται πολιτικής σκέψης και ότι ξεχνά πως οι εργαζόμενοι σήμερα αντιμετωπίζουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση που καμία σχέση δεν έχει με το παρελθόν.
Το ρεπορτάζ πάντως στην παρούσα φάση μιλά για κλιμάκωση των αγώνων. Ήδη στη χθεσινή έκτακτη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Α. Τσίπρας που μίλησε για ένα μόνο δίλεπτο, ζήτησε από τους Βουλευτές του κόμματός του να "κατέβουν" στους δρόμους και να σταθούν στο πλευρό των εργαζομένων.
Απ' την πλευρά του ο Περισσός αναμένεται να κλιμακώσει τους αγώνες του τόσο στο λιμάνι του Πειραιά, όσο και στο κόμβο της Νίκαιας στη Λάρισα. Σε αυτή τη φάση πάντως υπάρχει ένας προβληματισμός για το γεγονός ότι στις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών καθαρά πλέον κάνουν παιχνίδι ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό είναι κάτι που στα ηγετικά κλιμάκια του Περισσού δεν αρέσει και τόσο, ενώ και στον αγώνα των αγροτών αναζητούνται τρόποι αντίδρασης και μάλιστα εναλλακτικοί του κλεισίματος των δρόμων. Υπάρχουν για παράδειγμα σκέψεις για πιο "έξυπνες" μορφές πάλης, όπως το κλείσιμο των σταθμών διοδίων ή τα τρακτέρ να κατέβουν στις πόλεις, ακόμη και στην Αθήνα.
