"Αν δεν καταφέρουμε να συγκρατήσουμε τις κοινωνικές αντιδράσεις και να μην έχουμε αναταράξεις μέσα στο πρώτο τρίμηνο της χρονιάς, τότε η κυβέρνηση θα έχει σοβαρό πρόβλημα", μου εξομολογούνταν υπουργός του οικονομικού επιτελείου πριν από δέκα ημέρες, προτού καν αρχίσουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις στο μετρό.
Η ανησυχία αυτή δεν ήταν μεμονωμένη. Τόσο στα οικονομικά υπουργεία, όσο και στο Μέγαρο Μαξίμου, ο φόβος για πιθανή έκρηξη των πολιτών από τις διαρκείς ανακοινώσεις μέτρων είναι έκδηλος.
Όλα αυτά φαίνεται ότι γίνονται πραγματικότητα με την τρέχουσα απεργία των εργαζομένων στο μετρό. Πρόκειται στην ουσία για την πρώτη μετωπική σύγκρουση κυβέρνησης με εργαζόμενους, ειδικά μετά τη δικαστική απόφαση για το χαρακτηρισμό των κινητοποιήσεων ως παράνομες και καταχρηστικές και την επιμονή των απεργών να συνεχίσουν.
Η γενική συνέλευση των εργαζομένων σε όλα τα μέσα μεταφοράς – και στον ΟΣΕ – θα κρίνει πολλά για το τι μέλλει γενέσθαι. Κυρίως, για τις προθέσεις της κυβέρνησης απέναντι σε κινητοποιήσεις, που και ταλαιπωρούν τους πολίτες, και δεν κοστίζουν στους απεργούς, αφού οι περισσότεροι πληρώνονται κανονικά καθ΄ όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων.
Θα κάνει πράξη ο Κωστής Χατζηδάκης την απειλή περί επίταξης ;
Θα λάβει η κυβέρνηση τα μέτρα, που πρέπει, για να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία των συγκοινωνιών και να σταματήσει η επιβάρυνση των πολιτών ;
Θα βρουν άλλους τρόπους κινητοποιήσεων οι απεργοί ;
Θα εμμείνει το υπουργείο Μεταφορών στη θέση του ότι δεν θα υπάρξει καμία εξαίρεση από το νέο μισθολόγιο, ή θα κάνει πίσω, ανοίγοντας την όρεξη και σε άλλους κλάδους για κινητοποιήσεις ;
Ένα είναι σίγουρο : Ότι το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης σύγκρουσης θα αποτελέσει τον οδηγό για το πώς θα κινηθούν οι σχέσεις κυβέρνησης – εργαζομένων στη συνέχεια.
Καλημέρα σας.
