«Δεν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια συνεννόησης στην κεντροαριστερά. Σε πολλά σημεία υπάρχει μεγάλη σύμπτωση απόψεων»
«Το Ποτάμι διέρχεται μια φάση σοβαρής κρίσης, της σοβαρότερης από την ίδρυσή του», δηλώνει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του Ποταμιού, Σπύρος Λυκούδης.
«Αν χρειάζεται να ωριμάσει πολιτικά το Ποτάμι, αυτό πρέπει να γίνει σε καταιγιστικούς χρόνους. Γι’ αυτό κι έχω επανειλημμένα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου» προσθέτει.
Σε ερώτηση για το αν υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης στην κεντροαριστερά υποστηρίζει ότι «δεν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια συνεννόησης. Σε πολλά σημεία υπάρχει μεγάλη σύμπτωση απόψεων σε όλους τους φορείς» και εκτιμά ότι «στο χώρο αυτό, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανέναν, παραμένουν αδρανείς οι πιο ζωτικές, δημιουργικές πνευματικές δυνάμεις της χώρας. Ο διπολισμός δεν αποτελεί λύση. Οδηγεί μαθηματικά σε νέα αδιέξοδα».
Δηλώνει ότι τόσο το προσκλητήριο του κ. Μητσοτάκη για πανστρατιά των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων όσο και το προσκλητήριο του κ. Τσίπρα στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. δεν του προκαλούν ενδιαφέρον και υπογραμμίζει ότι «πάντα οι οικονομικοί παράγοντες τόνιζαν την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας ως κρίσιμη συνιστώσα για την έξοδο από την κρίση. Δεν είναι, όμως επαρκής συνθήκη».
Σημεία της συνέντευξης
Μετά την αποχώρηση της Κατερίνας Μάρκου σας ακούσαμε να επικρίνετε την ανακοίνωση του Ποταμιού, δηλώνοντας ότι «σε αυτό το επίπεδο εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω». Λίγες εβδομάδες πριν αποχώρησε ο κ. Φωτήλας, ενώ ακούγεται ότι και άλλοι βουλευτές σας ετοιμάζονται να αποχωρήσουν. Τι συμβαίνει στο Ποτάμι κ. Λυκούδη;
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις προθέσεις άλλων συναδέλφων ούτε σχολιάζω φήμες. Γεγονός, πάντως, είναι ότι το ΠΟΤΑΜΙ διέρχεται μια φάση σοβαρής κρίσης, της σοβαρότερης από την ίδρυσή του.
Σας ανησυχεί η δημοσκοπική συρρίκνωση του Ποταμιού; Τι πιστεύετε ότι φταίει;
Ασφαλώς και με ανησυχεί κι όχι για προσωπικούς λόγους. Η κοινωνία έχει ανάγκη από ένα κόμμα με φρέσκες ιδέες, μεταρρυθμιστική προοδευτική πνοή, σοβαρές επεξεργασίες, νέους και αξιόλογους ανθρώπους. Όμως, ως νέο κόμμα, το ΠΟΤΑΜΙ , παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημα δεν έχει καταφέρει να συγκροτήσει σαφή πολιτική ταυτότητα, σταθερές δομές πολιτικών αποφάσεων και στρατηγικό προσανατολισμό. Δυστυχώς όμως, ο πολιτικός χρόνος είναι αδυσώπητος. Δεν βρισκόμαστε σε ομαλές πολιτικές συνθήκες. Οι πολίτες είναι απογοητευμένoι από τη διάψευση της λαϊκιστικής επαγγελίας. Αδημονούν. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου, της αναμονής και της αργής κομματικής ωρίμανσης και εξέλιξης. Αν χρειάζεται να ωριμάσει πολιτικά το Ποτάμι, αυτό πρέπει να γίνει σε καταιγιστικούς χρόνους. Γι’ αυτό κι έχω επανειλημμένα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Και δεν έπεσα έξω.
Γιατί η κεντροαριστερά δεν κατάφερε να συνεννοηθεί; Υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙΟΥ-ΔΗΜΑΡ και κινήσεων πολιτών που κινούνται στο ίδιο χώρο;
Οι λόγοι των αποτυχημένων προσπαθειών συγκρότησης μιας ισχυρής και ενιαίας Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης στο λεγόμενο μεσαίο χώρο είναι αρκετοί και πολύπλοκοι. Σχετίζονται με την πολιτική πολυδιάσπαση του χώρου, τις μικρο-κομματικές επιδιώξεις, τις προσωπικές φιλοδοξίες και τον στρατηγικό προσανατολισμό.
Επομένως, υπό τις σημερινές συνθήκες, η συγκρότηση ισχυρού νέου ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς είναι εξ ορισμού δύσκολο εγχείρημα. Οι προσπάθειες, όμως, πρέπει να συνεχιστούν με μέθοδο και σύνεση. Ποτέ δεν είναι αργά. Δεν νομίζω ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια συνεννόησης. Σε πολλά σημεία υπάρχει μεγάλη σύμπτωση απόψεων σε όλους τους φορείς. Γι’ αυτό επιμένω στο στόχο αυτό, που είναι και στρατηγικός στόχος της δικής μας πολιτικής κίνησης, των «Μεταρρυθμιστών της Αριστεράς». Παρά τις δυσκολίες δεν πρόκειται να εγκαταλείψω την προσπάθεια.
O Σταύρος Θεοδωράκης έχει ευθύνη για την μειωμένη απήχηση του Ποταμιού;
Ο ίδιος έχει δηλώσει πως αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Στους επικεφαλής των κομμάτων αναπόφευκτα αντανακλώνται και οι επιτυχίες και οι αποτυχίες. Αυτονόητο.
«Βλέπετε» εκλογές ή εκτιμάτε ότι ο κ. Τσίπρας θα προσπαθήσει να εξαντλήσει την τετραετία;
Κάθε κυβέρνηση θέλει να παραμένει στην εξουσία εξαντλώντας το συνταγματικό της βίο. Τα Μνημόνια, όμως, έχουν την ιδιότητα να καταβροχθίζουν τις κυβερνήσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με την κυβέρνηση αυτή. Έχει υποστεί σοβαρή δημοσκοπική καθίζηση, έχει χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και προσπαθεί απεγνωσμένα να γαντζωθεί στην εξουσία μήπως και ανακάμψει. Γι’ αυτό και εφευρίσκει συνέχεια καινούργιους μύθους για να συγκρατήσει το εκλογικό της ακροατήριο.
Βλέπετε, το ίδιο κύμα διαμαρτυρίας που σε έχει σηκώσει στην κορυφή μπορεί να σε τσακίσει στα βράχια. Από το 2012 μέχρι σήμερα είχαμε 4 εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις. Κι ακόμα να βγούμε από την κρίση.
Η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είτε αποτελεί πολιτική επιλογή πανικού και αποτυχίας είτε επιβάλλεται εκ των συνθηκών ως κατάρρευση της διακυβέρνησης εν όψει μάλιστα αδυναμίας εξεύρεσης εναλλακτικών συνταγματικών λύσεων. Και οι δυο περιπτώσεις είναι σύμφυτες με τη δημοκρατική πολιτική διαδικασία. Η κυβέρνηση αυτή δεν αποτελεί, φυσικά, εξαίρεση.
Δεν είναι ασύνηθες στην πολιτική ζωή οι κυβερνήσεις να αντιμετωπίζουν το δίλημμα «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».
