Κατά των ακραίων νεοφιλελεύθερων οικονομικών αντιλήψεων τάσσεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Υπέρ του γνήσιου φιλελεύθερου και κατά του ακραίου νεοφιλελεύθερου προτύπου οικονομικής οργάνωσης τάχθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, κατά την ομιλία του σε εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, με θέμα: "Η επικυριαρχία του "οικονομικού" επί του "θεσμικού" ως αιτία διάβρωσης του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου".
"Η επικράτηση ακραίων νεοφιλελεύθερων οικονομικών αντιλήψεων επί των γνησίως φιλελεύθερων, κυρίως κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχει επιφέρει ισχυρά πλήγματα με στόχο το κατά τα προαναφερόμενα στενώς συνδεδεμένο με την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία Κοινωνικό Κράτος Δικαίου", επισήμανε ο κ. Παυλόπουλος, ο οποίος παρατήρησε ότι η φθίνουσα πορεία του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου αποτελεί εξαιρετικά "τοξικό" κίνδυνο υπονόμευσης της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, καθώς η καταγωγή και η ιδιοσυστασία της προϋποθέτει ένα γνησίως φιλελεύθερο -και όχι ακραίως νεοφιλελεύθερο- πρότυπο οικονομικής οργάνωσης, ως αναντικατάστατο ανάχωμα κατά της προοπτικής διάλυσης της κοινωνικής συνοχής.
Με βάση τα παραπάνω, "προκύπτει το απαισιόδοξο συμπέρασμα ότι αν διαιωνισθεί, και μάλιστα μέσα στην μακρά και βαθιά παγκόσμια οικονομική και κοινωνική κρίση, η παρακμιακή πορεία του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, η μοιραία κατάληξή της θα είναι η πλήρης κατάρρευσή του”, τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και προειδοποίησε: "Τότε όμως οι θεσμοί της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας θα βυθισθούν σ' ένα «μολυσματικό για τη Δημοκρατία τέλμα», το οποίο συνθέτουν, κυρίως, οι κραυγαλέες ανισότητες και ο άναρχος ανταγωνισμός. Δηλαδή ένας συνδυασμός ο οποίος αφενός υπονομεύει τον Άνθρωπο στον αγώνα του για την υπεράσπιση της αξίας του και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του και, αφετέρου, οδηγεί νομοτελειακώς σε ρήξη του κοινωνικού ιστού. Και είναι αυτό το ενδεχόμενο ρήξης, το οποίο εκτρέφει σήμερα τον πιο επικίνδυνο «εχθρό» της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας που είναι τα πολιτικά μορφώματα αναβίωσης του εφιάλτη του φασισμού και του ναζισμού, με την όποια «λεοντή» κι αν αυτά εμφανίζονται".
Η διάβρωση του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου είναι η μεγαλύτερη απειλή για την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά υπάρχουν κι άλλες απειλές. "Πάντα υπάρχει η λήψη απόφασης, μόνο που αυτή η απόφαση πρέπει να στηρίζεται σε κανόνες δικαίου. Και όταν παραβιάζονται οι κανόνες δικαίου από εκεί και πέρα υπάρχει η κύρωση και ιδίως η δικαστική κύρωση. Η έννοια του κράτους δικαίου είναι απολύτως συναφής με την έννοια της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας", επισήμανε ο κ. Παυλόπουλος και παρατήρησε: "Η υπεροχή της Εκτελεστικής Εξουσίας απέναντι στη Νομοθετική και ιδίως απέναντι στη Δικαστική Εξουσία και η ανάμιξή της στη Δικαστική δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Η Δικαστική Εξουσία η ίδια, ο κυριότερος μηχανισμός του Κράτους Δικαίου πρέπει να θωρακιστεί για να μπορέσει να φέρει σε πέρας την αποστολή της".
Μεταξύ άλλων ο κ. Παυλόπουλος επισήμανε στην ομιλία του:
"Η επικράτηση ακραίων νεοφιλελεύθερων οικονομικών αντιλήψεων επί των γνησίως φιλελεύθερων, κυρίως κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχει επιφέρει ισχυρά πλήγματα με στόχο το κατά τα προαναφερόμενα στενώς συνδεδεμένο με την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, Κοινωνικό Κράτος Δικαίου. Και τούτο διότι κατά την ακραία νεοφιλελεύθερη «κοσμοθεωρία» περί της δυνατότητας πλήρους «αυτορρύθμισης» της οικονομίας και της εντεύθεν ανάγκης «απορρύθμισης», ήτοι σταδιακής εξαφάνισης των κρατικών παρεμβατικών αρμοδιοτήτων -ακόμη κι εκείνων που αφορούν τις κάθε είδους κοινωνικές παροχές- το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου όχι μόνον είναι ασύμβατο με το κρατούν οικονομικό σύστημα, αλλά και το εμποδίζει να εξελιχθεί ομαλώς στην πράξη διότι οδηγεί σ' ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, το κόστος των οποίων επωμίζονται και εκείνοι οι οποίοι δεν είναι αποδέκτες κοινωνικών παροχών. Μάλιστα, η με τα ως άνω χαρακτηριστικά νεοφιλελεύθερη «κοσμοθεωρία» φθάνει ως τα όρια αμφισβήτησης αυτού τούτου του κρατικώς οργανωμένου -σε πολλές μάλιστα χώρες όπως η Ελλάδα με βάση ρητές διατάξεις του Συντάγματος- ασφαλιστικού συστήματος, το οποίο, όπως είναι κοινώς γνωστό, αποτέλεσε και αποτελεί βάση στήριξης των θεσμών της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας από την επαύριο του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου.
Αν διαιωνισθεί, και μάλιστα μέσα στην μακρά και βαθιά παγκόσμια οικονομική και κοινωνική κρίση, η παρακμιακή πορεία του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, η μοιραία κατάληξή της θα είναι η πλήρης κατάρρευσή του. Τότε όμως οι θεσμοί της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας θα βυθισθούν σ' ένα «μολυσματικό για τη Δημοκρατία τέλμα», το οποίο συνθέτουν, κυρίως, οι κραυγαλέες ανισότητες και ο άναρχος ανταγωνισμός. Δηλαδή ένας συνδυασμός ο οποίος αφενός υπονομεύει τον 'Ανθρωπο στον αγώνα του για την υπεράσπιση της αξίας του και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του και, αφετέρου, οδηγεί νομοτελειακώς σε ρήξη του κοινωνικού ιστού. Και είναι αυτό το ενδεχόμενο ρήξης, το οποίο εκτρέφει σήμερα τον πιο επικίνδυνο «εχθρό» της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας που είναι τα πολιτικά μορφώματα αναβίωσης του εφιάλτη του φασισμού και του ναζισμού, με την όποια «λεοντή» κι αν αυτά εμφανίζονται".
