"Ο πραγματικός εχθρός μας είναι η νεοφιλελεύθερη λιτότητα" είπε στην ομιλία του στο ECONOMIST ο υπουργός Εργασίας
"Διατηρήσαμε το δημόσιο αναδιανεμητικό χαρακτήρα του συστήματός μας με κοινωνική δικαιοσύνη, προστατεύσαμε τις συντάξεις και μοιράσαμε δικαιότερα και ισότιμα μια μικρότερη συνταξιοδοτική πίτα".
Αυτά ανέφερε μεταξύ άλλων ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος στην ομιλία του στο ECONOMIST σημειώνοντας επίσης ότι έγινε προσπάθεια με την Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση να αναμορφωθεί το σύστημα κόντρα στο τελευταίο κύμα μεταρρυθμίσεων της Ευρώπης το οποίο δεν επέκτειναν αλλά συρρίκνωναν τα δημόσια συστήματα ασφάλισης υπέρ των ιδιωτικών λύσεων.
Ο κ.Κατρούγκαλος μέσα και από την παρουσίαση πινάκων υπερασπίστηκε το νέο Ασφαλιστικό και ως προς τα ποσοστά αναπλήρωσης τονίζοντας ότι δίνει υψηλότερο ποσοστό αναπλήρωσης σε άτομα με μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, λειτουργώντας αναδιανεμητικά.
"Το σύστημά μας δίνει τα πιο γενναιόδωρα ποσοστά αναπλήρωσης από όλα τα δημόσια προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης στην Ευρώπη, παρά τα ελλείμματα, τις συνέπειες της κρίσης, την εξανέμιση των αποθεματικών από το PSI και παρά το γεγονός ότι έπρεπε να μειώσουμε βάσει των στόχων του μνημονίου τις δαπάνες κοινωνικής προστασίας κατά 1%".
Επίσης δήλωσε ότι για πρώτη φορά στην Ελλάδα υπάρχει ένα μοναδικό Ταμείο Ασφάλισης το οποίο θα δώσει σύνταξη σε όλους, στο δημόσιο τομέα, στον ιδιωτικό τομέα, στους ελεύθερους επαγγελματίες, στους αγρότες, ακολουθώντας τους ίδιους κανόνες.
Με αυτόν τον τρόπο ανέφερε ο υπουργός Εργασίας η Ελλάδα ανταποκρίθηκε σε δύο βασικές προκλήσεις την εγγενή ανισότητα του συστήματος και την ενίσχυση του αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος ασφάλισης υπέρ των πιο αδύναμων.
"Μείναμε πιστοί στη βασική αρχή της Αριστεράς: Την ισότητα. Όμως η ισότητα δεν αρκεί όταν πρέπει να διαχειριστείς ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Υπήρχε και η αναγκαιότητα ν' εφαρμόσουμε τον κανόνα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Για το λόγο αυτόν εισαγάγαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την εθνική σύνταξη, η οποία χρηματοδοτείται όχι από τις εισφορές, αλλά από τους φόρους. Αυτό αποτελεί εξαίρεση από το βισμαρκιανό παράδειγμα που κυριαρχούσε στην Ελλάδα, προς την κατεύθυνση του μπεβεριτζιανού".
