“Δεν θεωρώ ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να ξεπεράσει κάποια κρίσιμα όρια συμβιβασμού, γιατί όλοι γνωρίζουμε πως σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα καταρρεύσει μόνο η ίδια, αλλά θα μιλάμε και για την “τελική λύση” στον τόπο”, δηλώνει ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, με συνέντευξή του στην “Καθημερινή της Κυριακής”.
Παράλληλα, επισημαίνει ότι αυτήν την ώρα η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλώς κάποιες “κόκκινες γραμμές” που να διασώζουν ορισμένα κρίσιμα κεκτημένα, αλλά απαιτείται επειγόντως ένα θετικό και πολύ συνεκτικό προοδευτικό “πρόγραμμα-πακέτο”, το οποίο να δίνει προτεραιότητα στην απομείωση του χρέους, στην παροχή ισχυρής ρευστότητας για την οικονομία και στην Ανάπτυξη με παραγωγικό προσανατολισμό.
Ερωτηθείς εάν ο ίδιος πιστεύει στην προοπτική της χώρας εκτός Ευρωζώνης και με δικό της νόμισμα, ο κ. Λαφαζάνης απαντά ότι τα μόνα δόγματα που οφείλουν να προσδιορίζουν τις αποφάσεις και τις επιλογές μας είναι η εθνική αξιοπρέπεια, το δημόσιο συμφέρον και η ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη, θέτοντας ως εναλλακτική στα μνημόνια, τη λιτότητα και τον νεοφιλελευθερισμό την προοδευτική και ανεξάρτητη πορεία με ορίζοντα ένα νέο σοσιαλισμό, πέρα από τις αποτυχημένες συνταγές του “υπαρκτού”.
“Δεν υπάρχει κάτι πιο ξένο και αποτροπιαστικό για μένα από το δόγμα : η εξουσία για την εξουσία”, δηλώνει ο υπουργός, ερωτηθείς εάν σε έναν επώδυνο συμβιβασμό θα μετριάσει τη στάση του, γιατί ο ίδιος και η Αριστερή Πλατφόρμα θα προτιμήσουν την εξουσία. Ταυτόχρονα, αποκλείει το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά να εγκαταλείψει τις αρχές, τις αξίες και τις δεσμεύσεις του, στο όνομα μιας κυνικής, προσωρινής και αμφίβολης παραμονής στην κυβέρνηση. “Η κυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά εργαλείο για να αλλάξει θετικά την κοινωνία. Αν αυτό δεν μπορούμε να το πετύχουμε, το καλύτερο που θα έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε την κυβερνητική σκυτάλη. Μπορούμε, όμως, να πετύχουμε και θα πετύχουμε”, τονίζει κατηγορηματικά.
Για το ζήτημα του χρέους και των δόσεων αποπληρωμής του, τονίζει ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο μιας συμφωνίας με τους εταίρους και φυσικά μέσω μιας ελληνικής προσπάθειας για τη βαθιά διαγραφή του. “Το υπέρογκο και άδικο χρέος της χώρας δεν είναι βιώσιμο και η διεκδίκησή μας για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, είναι απόλυτα δίκαιη και δεν έχει, με κανένα τρόπο, ξεχασθεί ή εγκαταλειφθεί”, δηλώνει.
