Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Κατά του Ρατσισμού, η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου άνοιξε το απόγευμα την Αίθουσα Γερουσίας του Κοινοβουλίου για να υποδεχθεί περίπου 30 εκπροσώπους Αντιρατσιστικών Οργανώσεων και Μεταναστευτικών Κοινοτήτων, παρουσία του Γενικού Γραμματέα της Βουλής Γιώργου Θαλάσση, σε μια συνάντηση που μεταδόθηκε απ' ευθείας από το Κανάλι της Βουλής.
Καλωσορίζοντας η Πρόεδρος της Βουλής τους προσκεκλημένους υπογράμμισε:
«Είναι τιμή για τη Βουλή να φιλοξενεί εκπροσώπους από τόσες πολλές μεταναστευτικές Κοινότητες και Κινήματα. Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού δεν μπορεί να είναι στα λόγια. Ο ρατσισμός πρέπει να χτυπηθεί στην πράξη και πρέπει πια, εν έτει 2015, να αρχίσουμε να αναλογιζόμαστε ότι δυστυχώς αυτά που θεωρητικά είναι δεδομένα και κεκτημένα στην πραγματικότητα κινδυνεύουν όταν τα ξεχνάμε.
Στη χώρα μας, ειδικά τα τελευταία χρόνια, εκτινάχθηκε ο ρατσισμός. Και εκτινάχθηκε δυστυχώς με κυβερνητική κρατική ευθύνη, με κυβερνητική και κρατική πρωτοβουλία. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν ρυθμίστηκε ποτέ αποτελεσματικά, το καθεστώς της ιθαγένειας των ανθρώπων, οι οποίοι βρίσκονται στη χώρα μας έχοντας ενσωματωθεί. Το καθεστώς της ιθαγένειας των παιδιών που γεννιούνται, μεγαλώνουν και ενηλικιώνονται στη χώρα μας, αλλά δεν ρυθμίστηκε ακόμη και το καθεστώς της υποδοχής μεταναστών ή προσφύγων, παρά κατασκευάστηκε ένα εκδικητικό, εξουθενωτικό πλαίσιο αυτό των Κέντρων Κράτησης, που έχουμε και κάποιες μαρτυρίες. Ένα λοιπόν εξουθενωτικό πλαίσιο, το οποίο εξέθεσε τη χώρα μας και σε διεθνές επίπεδο και ήταν εν πολλοίς γενεσιουργός αιτία για πολλές καταδίκες.
Πέραν όμως τις καταδίκες της χώρας για ελλιπή προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κυρίαρχα έχει σημασία η κοινωνία να καταδικάσει το ρατσισμό, τη μισσαλοδοξία, τις διακρίσεις λόγω φύλου, φυλής, εθνικότητας, καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Σημασία έχει επίσης η αποδαιμονοποίηση του άλλου, η γνωριμία με τον/την άλλον/ην, η γνωριμία με τους συνανθρώπους μας, οι οποίοι δεν είναι κάποιος εχθρός, είναι μερικοί και μερικές από εμάς.
Αυτή η πρωτοβουλία λοιπόν σήμερα, έχει σκοπό να τους γνωρίσουμε και να μας γνωρίσουν. Έχει επίσης σκοπό, να στείλουμε ένα μήνυμα ότι όταν λέμε υποδοχή και φιλοξενία εννοούμε κάτι τέτοιο και όχι Κέντρα Κράτησης, όπως της Αμυγδαλέζας».
Ο Γενικός Γραμματέας της Βουλής Γιώργος Θαλάσσης, τόνισε ότι πέραν των συγκινητικών ιστοριών που ακούμε, σημασία έχει να γνωρίζουν όλοι ότι κάποιος «ακόμα κι δεν είχε γεννηθεί εδώ, ακόμα κι αν δεν είχε πάει σχολείο εδώ, ακόμα κι αν είχε έρθει λίγες μέρες πριν εδώ, δεν θα πρέπει να τον βλέπουμε ως ξένο, ούτε να του επιβάλουμε να έχει μόνο μία πατρίδα. Μπορεί να αναγνωρίζει και ως Πατρίδα, την πατρίδα των γονιών του. Στην εποχή μας», ανέφερε, «δεν χρειάζεται να έχουμε μία πατρίδα και μία ταυτότητα. Μπορούμε να έχουμε πολλές πατρίδες και πολλές ταυτότητες».
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, συζητήθηκαν τα προβλήματα, οι αγωνίες και οι ανησυχίες των μεταναστών και προσφύγων που βρέθηκαν ή γεννήθηκαν στη χώρα μας και διαδραματίστηκαν συγκινητικές στιγμές με την κατάθεση ψυχής των εμπειριών τους.
Παρεμβαίνοντας η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, χαρακτήρισε κατάπτυστο τον όρο «λαθρομετανάστες» και τόνισε:
«Έχει σημασία να μιλάμε για τη σημασία του ασύλου, γιατί το άσυλο ως έννοια αποτελεί εγγύηση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η χώρα μας είναι πολύ πίσω στο πεδίο αυτό, αλλά και η Ευρώπη είναι πίσω στο πεδίο αυτό. Οι αντιλήψεις για μια Ευρώπη φρούριο και για μια πολιτική ασύλου που τελικά αποκλείει ακόμη και την πρόσβαση του πρόσφυγα στις υπηρεσίες ασύλου, είναι μία πολιτική η οποία οπισθοδρομεί και γυρνά τη χώρα πάρα - παρά πολύ πίσω, σε εποχές όπου δεν είχαν κατακτηθεί και εμπεδωθεί αρχές, που σήμερα, στα χαρτιά τουλάχιστον, θεωρούνται απολύτως κεκτημένα.
Είναι πολύ σημαντικό, επομένως, να θυμίζουμε η πράξη τι λέει και είναι επίσης σημαντικό να θυμίζουμε – έχει εφαρμογή αυτό κυρίως στους πρόσφυγες από τη Συρία αυτήν την περίοδο, από το Αφγανιστάν αλλά και από άλλες χώρες- ότι ο άνθρωπος, ο οποίος κάνει χιλιάδες χιλιόμετρα με τα πόδια, σε κακουχίες, διακινδυνεύοντας τη ζωή του και «επιβιβάζεται» σε ένα καρυδότσουφλο, χωρίς να ξέρει να κολυμπάει, για να φύγει από εκεί απ' όπου προέρχεται για να καταφύγει και για να προσφύγει στη χώρα μας είναι εξ ορισμού πρόσφυγας. Και πολιτικές, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε θύματα και σε θανάτους, έχουν οδηγήσει ανθρώπους να πνίγονται στα νερά του Αιγαίου είναι πολιτικές που πάνω απ' όλα τραυματίζουν την Ανθρωπότητα, τον Ανθρωπισμό, τη Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Πριν από λίγους μήνες βίωσαν όλοι οι πολίτες, ως τηλεθεατές, τι σημαίνει να πνίγεσαι στα κρύα νερά της Μεσογείου, παρακολουθώντας το ναυάγιο του «Νόρμαν Ατλάντικ» και ακούγοντας τις μαρτυρίες των ανθρώπων που βρίσκονταν στο πλοίο. Κι ελπίζω να έγινε συνείδηση ότι αυτό το τραυματικό βίωμα, είναι αυτό που έχει επιφυλάξει ξανά και ξανά η ελληνική Πολιτεία μέσα από τις λεγόμενες επαναπροωθήσεις. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτό που κάποιοι εξωραΐζουν υπό τον όρο επαναπροώθηση είναι ουσιαστικά, στην πράξη, να μην αφήνεις έναν άνθρωπο να διεκδικήσει Ελευθερία και
Δικαιώματα σε αυτήν εδώ τη χώρα, να τον πνίγεις στα νερά της θάλασσας, να τον ρίχνεις από τη σχεδία ή από τη βάρκα στην οποία επιβαίνει στα νερά χωρίς να ξέρει να κολυμπά.
Θέλω να πιστεύω ότι η Βουλή θα αναλάβει πρωτοβουλίες, ώστε αυτές οι πρακτικές να μην επανεμφανιστούν ποτέ ξανά, ώστε όλοι μας να έχουμε συνείδηση ότι τέτοιες πρακτικές στην πραγματικότητα, είναι στυγνή δολοφονία.
Η Βουλή στις 8 Μαρτίου, Ημέρα της Γυναίκας, έκανε μία εκδήλωση και βράβευσε την κοπέλα που έσωσε δύο μωρά κρατώντας τα τρία μερόνυχτα στην αγκαλιά της, αφού εμβολίστηκε στα ανοιχτά της Κρήτης το πλεούμενο στο οποίο επέβαιναν. Την κοπέλα αυτή είχε βραβεύσει και η Ακαδημία Αθηνών. Αυτή η βράβευση όμως, δεν πρέπει να παίρνει μόνον πανηγυρικό χαρακτήρα. Πρέπει να μας θυμίζει πόσο ακόμη δρόμο έχουμε να κάνουμε και πόσα μίλια να διανύσουμε, προκειμένου να κατακτήσουμε μία πραγματική Πατρίδα. Πατρίδα ανοιχτή και για αυτούς που έχουν και άλλη πατρίδα, μία Πατρίδα που πάνω από όλα είναι τα Δικαιώματα και η Δημοκρατία
