Ο Τάσος Κουράκης, βουλευτής και συντονιστής της Επιτροπής Ελέγχου του Κυβερνητικού Έργου Παιδείας και Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, επεσήμανε για όσα είπε σε συνέντευξη του ο Υπουργός Παιδείας για την κατάσταση στην μεταλυκειακή εκπαίδευση:
“Σε συνέντευξή του στο Real FM o Υπουργός Παιδείας αναφέρθηκε με γρίφους για τη μεταλυκειακή εκπαίδευση. Ενώ δηλαδή έχουν αρχίσει οι εγγραφές στα κολέγια, ο Υπουργός μας ανακοίνωσε ότι 11 κολέγια δεν έχουν προσαρμοστεί στο θεσμικό πλαίσιο αδειοδότησης τους από το κράτος. Εντόπισε ότι ενδεχομένως υπάρχουν θέματα ασφάλειας των κτηρίων, ασφαλιστικών ή και φορολογικών ενημεροτήτων τους. Είπε επίσης ότι δεν έχει γίνει ο έλεγχος των κολεγίων από τον αρμόδιο Οργανισμό που εποπτεύεται από το Υπουργείο και που ο Υπουργός δεν θέλησε να κατονομάσει (“…δεν θέλω να πω το όνομα του” λέει ο Υπουργός !). Τέλος ο Υπουργός προειδοποίησε “... κάθε Έλληνα πολίτη που στέλνει το παιδί του και ενώ δεν έχει λεφτά, κάπου τα βρίσκει για να το μορφώσει όσο μπορεί λίγο περισσότερο, να μην πάει εκεί όπου τον Οκτώβριο ή Νοέμβριο θα σκάσει μια βόμβα.”
(επεξηγώντας ότι εννοεί πως θα κλείσει το σχολείο).
Από το 2011 ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αντιταχθεί στη δημιουργία νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου όπως ο ΕΟΠΠΕΠ, που διαχειρίζονται περίπου εν λευκώ δημόσιο και κοινοτικό χρήμα για να χρηματοδοτούν δομές της ιδιωτικής μεταλυκειακής και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να πιστοποιούν τα διπλώματα που δίδουν. Λέγαμε από τότε ότι έτσι δημιουργείται η νέα κερδοφόρα αγορά της ιδιωτικής εκπαίδευσης και υπονομεύονται τα ελληνικά πτυχία. Σήμερα ο Υπουργός Παιδείας δεν θέλει να εκφωνήσει το όνομα του οργανισμού την ίδρυση του οποίου ψήφισε το 2011, εντοπίζοντας έλλειμμα στον έλεγχο που ο ΕΟΠΠΕΠ οφείλει να κάνει στα κολέγια.
Αντί ο Υπουργός να μιλάει ως συντάκτης παραπολιτικού ρεπορτάζ για βόμβες που θα σκάσουν στην εκπαίδευση, να ενημερώσει σήμερα κιόλας την ελληνική κοινωνία για το ποιοι κάνουν εμπόριο ελπίδων στην πλάτη των ανθρώπων που θέλουν να δεχθούν μεταλυκειακή εκπαίδευση. Οι γρίφοι, όταν δίνονται από τον Υπουργό Παιδείας για ένα τόσο κρίσιμο θέμα υποκρύπτουν παιχνίδια μικροπολιτικής, στα οποία πάντα χαμένος είναι ο ίδιος: ο πολίτης”.
