«Δημοψήφισμα με ένα νόθο ερώτημα είναι αυτό που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ» σύμφωνα με όσα είπε, μιλώντας απόψε στη Βουλή, η επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε αυτή την πρόταση για δημοψήφισμα γιατί πάνω απ’ όλα τον ενδιαφέρει να καταγραφεί σαν η εναλλακτική λύση για τον λαό. Εναλλακτική λύση διακυβέρνησης όντως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Εναλλακτική λύση για τον λαό δεν είναι» είπε η κ. Παπαρήγα και πρόσθεσε: «Παρ’ όλα αυτά εμείς δεν αρνιόμαστε την αναγκαιότητα ενός δημοψηφίσματος. Να ξεκαθαρίσουμε όμως το εξής: Υπάρχουν δημοψηφίσματα και δημοψηφίσματα. Αν θέλετε ένα δημοψήφισμα που θυμόμαστε όλοι και ήταν καθαρό στο ερώτημά του, το ναι ή όχι στη Βασιλεία, αυτό ήταν ένα καθαρό δημοψήφισμα. Έτσι όμως όπως θέτει το δημοψήφισμα ο ΣΥΡΙΖΑ, με συγχωρείτε, αθωώνεται όλη η πορεία μέχρι τώρα και καταψηφίζουμε ένα μόνο τμήμα της ιδιωτικοποίησης».
Η επικεφαλής της ΚΟ του ΚΚΕ ανέφερε ότι αυτό το δημοψήφισμα «όχι μόνο δεν βάζει φραγμό αλλά νομιμοποιεί και ό,τι άλλο έρθει μετά, μόνο που θα είναι κάτω από έναν πιο τίμιο και λιγότερο κλεπτοκράτη διαχειριστή. Παραδείγματος χάρη, αν δεχθούμε το δημοψήφισμα όπως το βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεχόμαστε όλους τους νόμους που αφορούν τη ΔΕΗ από το '90 μέχρι τώρα. Δεχόμαστε τον νόμο 2793/99 που οδήγησε στη μετοχοποίηση της ΔΕΗ με τη ΔΕΗ ΑΕ και την πώληση του 49% των μετοχών σε ιδιώτες, την είσοδο επιχειρηματικών ομίλων στον διαχωρισμό της μεταφοράς και διανομής του ηλεκτρικού ρεύματος».
«Εμείς δεν δεχόμαστε τη λογική του μικρότερου κακού» επέμεινε η κ. Παπαρήγα και πρόσθεσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να καταγραφεί ως ο ηγέτης της εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης. Όμως το ΚΚΕ, σημείωσε, παλεύει για μια εναλλακτική λαϊκή και όχι κυβερνητική λύση.
Σε όσους κατηγορούν το ΚΚΕ ότι δεν προσχωρεί στη λογική του λιγότερου κακού, η κ. Παπαρήγα κατήγγειλε ότι «πάμε στη σαλαμοποίηση της ιδιωτικοποίησης» και έφερε ως παράδειγμα τον νόμο του 1999, «με τον οποίο η ΔΕΗ έγινε ανώνυμη εταιρεία και είχε ψηφιστεί και από τον ΣΥΝ (σ.σ. όπως είπε, τότε είχε ψηφίσει υπέρ ο βουλευτής Σπύρος Δανέλλης το άρθρο 34 με το σκεπτικό ότι το κράτος παίρνει την ευθύνη για το ασφαλιστικό κεφάλαιο), με συνέπεια να καταληστευτεί το ασφαλιστικό κεφάλαιο της ΔΕΗ αφού πέρασε μέσα στα περιουσιακά στοιχεία της ΔΕΗ και αυτό έγινε με τρόπο ώστε να πουληθεί η ΔΕΗ κοψοχρονιά σε ιδιώτες και εκείνοι να μην αναλάβουν το βάρος». Όπως κατήγγειλε δε, αυτά πέρασαν και με τις πλάτες του συνδικαλιστικού κινήματος που τότε λοιδορούσε την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ που είχε επισκεφθεί τη διοίκηση της ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ και προειδοποιούσε ότι καταληστεύουν το ασφαλιστικό κεφάλαιο των εργαζομένων.
Νόθο ερώτημα
«Θέλετε εμείς να συμφωνήσουμε σε ένα δημοψήφισμα το οποίο έχει ένα νόθο ερώτημα; Καταθέτουμε και εμείς τη δική μας πρόταση. Εμείς δεν μπορούμε να δεχθούμε η Ελλάδα να γίνει Ντιτρόιτ που είπε ότι το ρεύμα θα κόβεται σε όποιον δεν έχει να το πληρώσει» είπε η κ. Παπαρήγα και πρόσθεσε ότι το ΚΚΕ δεν μπορεί να αναδείξει άμεσο αίτημα τον διαχωρισμό της «μικρής ΔΕΗ» από την υπόλοιπη διότι αυτό το πράγμα βάζει ταφόπλακα στο μέλλον. Αντιθέτως, η πρόταση του ΚΚΕ, όπως τόνισε, θέτει το δημοψήφισμα με τρόπο να ανοίγει στον λαό το θέμα, ότι δεν μπορείς να δεχθείς καμίας μορφής ιδιωτικοποίηση.
Επέμεινε δε ότι το ερώτημα «ναι» ή «όχι» στη «μικρή ΔΕΗ» νοθεύει το περιεχόμενο, διότι βγάζει στην επιφάνεια και άλλους ανταγωνισμούς των ομίλων μεταποίησης οι οποίοι θέλουν να μείνει ένα κομμάτι της ΔΕΗ στο κράτος για να παίρνουν ρεύμα.
Η κ. Παπαρήγα είπε, εξάλλου, ότι το ΚΚΕ σαφώς υποστηρίζει να μείνει κρατική η ΔΕΗ μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού και να είναι και κρατικό μονοπώλιο, γιατί αυτό ταιριάζει στον δρόμο πάλης που έχει επιλέξει, και κατηγόρησε την κυβέρνηση πως «λέει ψέματα» όταν ισχυρίζεται ότι ο πρέπει οι κρατικές επιχειρήσεις, οι ΔΕΚΟ να ιδιωτικοποιηθούν επειδή τις πληρώνει ο λαός. Γιατί δεν είναι κερδοφόρες για διάφορους λόγους, επισήμανε. «Δηλαδή, ο λαός ληστεύεται μόνο από τις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις; Δεν τον ληστεύει ο ιδιωτικός τομέας;» ανέφερε και προειδοποίησε ότι το κόμμα της δεν θα δεχθεί να συζητηθεί στη Βουλή ένας συνδικαλιστικός νόμος για το πώς θα γίνονται οι απεργίες, επειδή αυτό θέλει η τρόικα ή η ίδια η κυβέρνηση.
