“Δεν εκβίαζε η τρόικα την κυβέρνηση, ούτε η κυβέρνηση τη τρόικα. Από κοινού ψάχνανε να βρουν τον τρόπο ώστε να μαγειρέψουν τα νούμερα και να βγουν και στους δύο. Να χουν και το σκύλο χορτάτο και τη πίτα ακέραιη”, υποστήριξε μεταξύ άλλων ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μηλιού και σχολιάζοντας τη συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα.
Όπως σημείωσε ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιάννης Μηλιός εξηγεί στο βιβλίο του γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να διαπραγματευτεί πραγματικά με την τρόικα: “Για τον απλούστατο λόγο ότι ΣΥΡΙΖΑ και τρόικα, ως πολιτικές δυνάμεις (γιατί οι άνθρωποι της τρόικας εξυπηρετούν ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο, δεν είναι “τεχνοκράτες”) εξυπηρετούν διαφορετικά, αντιμαχόμενα κοινωνικά συμφέροντα και πολιτικά σχέδια”.
Υπογράμμισε ακόμα τη θέση του βουλευτή ότι η αναστροφή της κρίσης, της υπερχρέωσης και της παραγωγικής αποδιάρθρωσης, και η αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής, δεν είναι ζήτημα μόνο κεντρικής κυβερνητικής πολιτικής. “Είναι υπόθεση μιας πλατειάς λαϊκής κινητοποίησης σε όλα τα επίπεδα. Πολύ σωστά ο Μηλιός βάζει το ζήτημα των περιφερειών που θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, και το στοίχημα της μετατροπής τους σε πόλους ανάπτυξης συνεταιριστικών εγχειρημάτων και εναλλακτικής οργάνωσης της εργασίας. Πολύ σωστά αναδεικνύει τη μεγάλη σημασία, όχι μόνο σε επίπεδο εντυπώσεων αλλά σε επίπεδο ουσίας, για την επιτυχία μιας νέας αριστερής διακυβέρνησης, που θα έχει η εκλογή αριστερών περιφερειαρχών σε όλη τη χώρα”, τόνισε.
Αναφερόμενος σε άλλα σημεία του βιβλίου, ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για μετατροπή της χώρας σε ”τόπο διενέργειας ενός τεράστιου βιοπολιτικού πειράματος”, και συνέχισε: “Στόχος, όπως πολύ συχνά επισημαίνει σε ομιλίες και άρθρα του ο συγγραφέας: η δημιουργία του Λευκού Κινέζου εργαζόμενου. Δηλαδή του εργαζόμενου που θα ζει στην Ευρώπη, θα είναι Ευρωπαίος αλλά θα μάθει να ζει και να εργάζεται με αμοιβές και σε συνθήκες Ασιατικές. Η ανάλυση του Γιάννη, για τα αίτια της κρίσης προχωρά πέρα από τις γνωστές και προφανείς διαπιστώσεις για τη φοροαποφυγή του μεγάλου κεφαλαίου και αναδεικνύει τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα του χρέους, που στην ευρύτερη διάστασή του αποτυπώνει τα αποτελέσματα των ταξικών συμμαχιών του κεφαλαίου με τα κατεξοχήν κοινωνικά του στηρίγματα, τη μεσαία αστική και την παραδοσιακή μικροαστική τάξη. Αλλά, καθώς η κρίση καταστρέφει με ταχύτατους ρυθμούς τα ατομικά ή συλλογικά περιουσιακά στοιχεία που κατέχει η εργατική τάξη και άλλα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, αυτές οι συμμαχίες υπονομεύονται. Η κατασκευή ενός νέου τύπου εργαζόμενου, άλλωστε, προϋποθέτει αφενός μεν “την υποτίμηση της εργασιακής του δύναμης”, αφετέρου δε την αποστέρηση των περιουσιακών στοιχείων που κατέχει η εργατική τάξη και η μικροαστική, ή τον φόβο αποστέρησής τους”.
