“Kali Chronia: Η Ελλάδα ξεκινά το 2014 με μία ασυνήθιστη σειρά καλών ειδήσεων. Πριν από όχι και πολύ καιρό η χώρα βρισκόταν σε ένα σπιράλ θανάτου χαμένων δημοσιονομικών στόχων, πανικόβλητων αγορών και απειλών να εκδιωχθεί από το ευρώ. Τώρα, το πρώτο και πιο δύσκολο προβληματικό παιδί της Ευρωζώνης ξεπερνά τις προσδοκίες”.
Με αυτήν την εισαγωγή ξεκινά το άρθρο της στήλης Charlemagne στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Economist, όπου επισημαίνεται πως “το ελληνικό επίτευγμα της μείωσης του ελλείμματος αποκρύπτει βαθύτερες οικονομικές και πολιτικές αποτυχίες”.
Ο Economist επισημαίνει ότι η αναδιάρθρωση της οικονομίας και η επανίδρυση του κράτους χρειάζεται χρόνο και αποφασιστικότητα, όμως ο κ. Σαμαράς δεν έχει τίποτε από τα δύο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές του Μαΐου, και ο “φωτογενής και πανούργος αρχηγός του Αλέξης Τσίπρας" είναι πανευρωπαϊκός υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
"Αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Αλλά μία νίκη του κ. Τσίπρα στις εκλογές θα μπορούσε να υπονομεύσει τον εύθραυστο κυβερνητικό συνασπισμό του κ. Σαμαρά", προειδοποιεί ο Economist, τονίζοντας ότι από το 2015 η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδεχομένως να πρέπει να συνδιαλλαγεί με τον κ. Τσίπρα ως πρωθυπουργό, ή τουλάχιστον ως ρυθμιστή.
Αν και στο εξωτερικό ο κ. Τσίπρας στέλνει το μήνυμα ότι δεν επιθυμεί την έξοδο από το ευρώ, στο εσωτερικό υπόσχεται να αθετήσει τους όρους του μνημονίου με τους πιστωτές της Ελλάδας. "Ακόμη και τα υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν με ποιον τρόπο θα απαλλαγούν από τους όρους, αλλά θα διατηρήσουν τη χρηματοδότηση", παρατηρεί το βρετανικό περιοδικό.
Ακόμη και χωρίς τον τραπεζικό πανικό που ορισμένοι προβλέπουν ότι θα ακολουθήσει ενδεχόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, η δέσμευση του κ. Τσίπρα για την κατάργηση πολλών μεταρρυθμίσεων και την επανεθνικοποίηση των λιγοστών επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν, το λιγότερο θα σκοτώσουν οποιαδήποτε ανάκαμψη υπάρχει στον ορίζοντα, προειδοποιεί ο Economist.
Προειδοποιώντας ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα δεν είναι οικονομικός, αλλά πολιτικός, κι εντοπίζεται στις ανησυχίες για την άνοδο των ελληνικών πολιτικών άκρων, "των νεοσταλινικών και των νεοναζιστών", το δημοσίευμα επισημαίνει ότι μία θετική κίνηση από την Ευρωζώνη θα ήταν η περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, με αντάλλαγμα την άμβλυνση της λιτότητας και την επικέντρωση στην ανάγκη μεταρρύθμισης της οικονομίας και του κράτους.
