Το πλέγμα των προτάσεών της για τη διευθέτηση του θέματος των πλειστηριασμών κατέθεσε η Δράση.
"Υπάρχει η ανάγκη προστασίας των οικογενειών εκείνων που δεν έχουν άλλο ακίνητο, ενώ παράλληλα βρίσκονται σε αποδεδειγμένη οικονομική αδυναμία", σημειώνει η Δράση σε ανακοίνωσή της.
Όπως αναφέρει: "αυτό προκύπτει τόσο από κοινωνικούς λόγους, όσο και από την ανάγκη ισορροπίας της αγοράς, καθώς οι μαζικοί πλειστηριασμοί ακινήτων που θα καταρρακώσουν τις ήδη μειούμενες τιμές, είναι ανεπιθύμητοι.
Αποκλειστικά για τις περιπτώσεις που αφορούν την πρώτη κατοικία των οικονομικά αδυνάτων πολιτών, πρέπει να υπάρξει μία ρύθμιση, στην οποία να συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι: Tράπεζες, δανειολήπτες και κράτος. Η παράταση της απαγόρευσης, μόνο, δεν είναι ορθό μέτρο, αφού δεν υπακούει στην αρχή της τριμερούς συμμετοχής στην συνιστώμενη λύση.
Η καλύτερη μέθοδος είναι η ριζική αναπροσαρμογή των υφιστάμενων δανείων της συγκεκριμένης κατηγορίας αδυνάμων, με αναπροσαρμογή της αξίας τους, παράταση της αποπληρωμής κατά 10 έτη και μείωση των επιτοκίων τους. Το Δημόσιο επίσης θα παραχωρήσει στις τράπεζες μελλοντικές φορολογικές ελαφρύνσεις, ώστε να καλυφθούν οι ζημίες από την αλλαγή των όρων των δανείων.
Οι όροι των δανείων θα μπορούν να επανεξεταστούν μετά από 3 χρόνια. Την πιστοποίηση της αποδεδειγμένης αδυναμίας, ώστε να υπάγονται ενδιαφερόμενοι στην ρύθμιση, θα κάνουν με ειδική ταχεία διαδικασία ειδικοί πιστοποιημένοι μεσολαβητές.
Εναλλακτικά, θα μπορούσε ο δανειολήπτης να παραμείνει στην κατοικία, με κοινή συμφωνία των δύο πλευρών, έναντι ενοικίου και με την δυνατότητα επαναγοράς του ακινήτου σε προσυμφωνημένη τιμή μετά πάροδο δεκαετίας, με μηδενικές φορολογικές επιβαρύνσεις των σχετικών μεταβιβάσεων και με φορολογικά κίνητρα για τη διαχείριση της ζημίας που θα προκύψει για το τραπεζικό σύστημα.
Σε κάθε περίπτωση, μετά την απώλεια της κατοικίας και εφόσον δεν υπάρχει άλλη σημαντική περιουσία, θα πρέπει η σχέση του δανειολήπτη με την τράπεζα να λήγει εκεί, με νομοθετική παρέμβαση του κράτους στα πλαίσια της συμπλήρωσης του πτωχευτικού κώδικα, με προβλέψεις για τις περιπτώσεις χρεωκοπίας φυσικών προσώπων.
Το κοινωνικό κόστος της διατήρησης και μακροχρόνιας διεκδίκησης των σχετικών απαιτήσεων ξεπερνά κατά πολύ τα όποια οφέλη σε ό,τι αφορά την καταναλωτική πίστη".
