Ο Γερμανικός Τύπος βλέπει το σκηνικό εντυπωσιακό αλλά τον πρωταγωνιστή... γενικόλογο
«Μία νέα Ευρώπη ζητεί στην Αθήνα ο Εμμανουέλ Μακρόν», τιτλοφορείται εκτενής ανταπόκριση της οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt. Σχολιάζοντας τον λόγο που εκφώνησε ο πρόεδρος της Γαλλίας στον λόφο της Πνύκας, ο απεσταλμένος της εφημερίδας επισημαίνει ότι «το σκηνικό ήταν εντυπωσιακό, αλλά η ομιλία μάλλον γενικόλογη». Και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζει, «πριν από τις γερμανικές εκλογές, στις 24 Σεπτεμβρίου, ο Μακρόν δεν θέλει να παρέμβει στα σχέδια που εκπονεί η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. Σύμφωνα με τον Γερμανό δημοσιογράφο, ο Γάλλος πρόεδρος έχει μία «πολύ καλή σχέση» με την ελληνική κυβέρνηση. «Αυτό οφείλεται και στο ότι, ως οικονομικός σύμβουλος του προκατόχου του, Φρανσουά Ολάντ, είχε στηρίξει το αίτημα για κούρεμα του ελληνικού χρέους. Επιπλέον, οι Γάλλοι τάσσονταν πάντα υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ, ερχόμενοι σε αντιπαράθεση με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε» επισημαίνει η Handelsblatt.
Σύμπτωση απόψεων ανάμεσα στον Εμμανουέλ Μακρόν και στον Αλέξη Τσίπρα διαβλέπει η απεσταλμένη της Deutsche Welle στην Αθήνα, Κάτριν Μέρτενς. Όπως επισημαίνει «μόνο μία κοινωνική Ευρώπη μπορεί να γίνει η Ευρώπη του μέλλοντος, που θα προσφέρει προοπτική στους νέους ανθρώπους. Σε αυτό το σημείο ο Εμμανουέλ Μακρόν επιβεβαιώνει τον αριστερό οικοδεσπότη του. Εκτός από τις μεταρρυθμίσεις στην ευρωζώνη, Ελλάδα και Γαλλία οραματίζονται μία Ευρώπη με στοιχεία ομοσπονδιακής συγκρότησης, όπως η θέσπιση ευρωπαϊκού υπουργείου Οικονομικών, αλλά και υπουργείου κοινωνικών υποθέσεων, ώστε να διασφαλιστεί μία ελάχιστη κοινωνική συνοχή στα πλαίσια της ΕΕ».
Η εφημερίδα Die Welt τονίζει ότι«στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία, ο Μακρόν ευαγγελίζεται την επανίδρυση της Ευρώπης». Το συμπέρασμα του αρθρογράφου: «Ασφαλώς μπορεί κανείς να το θεωρήσει κιτς, υπερβολικό, ή έστω ονειροπαρμένο ή αθεράπευτα αφελές. Μπορεί όμως και να αισθάνεται ευγνωμοσύνη, γιατί εμφανίστηκε ένας νέος πολιτικός που παίρνει τα ηνία από τους λογιστές και τους μπακάληδες της Ευρώπης, πριν να είναι αργά. Μπορεί η Άνγκελα Μέρκελ να βυθίζεται μέχρι τον λαιμό στον προεκλογικό αγώνα, αλλά συνειδητοποιεί και εκείνη ότι η Γερμανία δεν μπορεί πλέον να υπαγορεύει μόνη της μία πορεία, από την οποία κυρίως η ίδια επωφελείται».
