«Η Ελλάδα προσπαθεί να κινητοποιήσει τον δυτικό κόσμο εναντίον της Τουρκίας»
Με τίτλο «Το νέο δυτικό εργαλείο κατά της Τουρκίας» δημοσιεύεται σήμερα άρθρο-ανάλυση του καθηγητή Μουχιτίν Αταμάν Διευθυντή Μελετών Εξωτερικής Πολιτικής στο Ίδρυμα SETA που αν και θεωρητικά ακαδημαϊκό ίδρυμα αποτελεί σημαντικό εργαλείο πολιτικής του ΑΚΡ και του προέδρου Ερντογάν.
Μάλιστα, σύμφωνα με την ΕΡΤ, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το τελευταίο μέρος του άρθρου το οποίο είναι ιδιαίτερα απειλητικό.
Μεταξύ άλλων ο Τούρκος ακαδημαϊκός «προειδοποιεί» την ελληνική πλευρά γράφοντας χαρακτηριστικά: «οι Έλληνες αξιωματούχοι να μην κολλήσουν πίσω από τη συγκυρία και να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά στις σχέσεις τους με την Τουρκία και να βλάψουν έτσι τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους. Δεν πρέπει να ξεχνούν ότι το κόστος της παρακολούθησης μιας ανερχόμενης Τουρκίας θα συνεχίσει να αυξάνεται».
Μάλιστα «συμβουλεύει» την Ελλάδα σημειώνοντας πως «Αντί να επιδιώκουν μια σχέση μηδενικού αθροίσματος, θα πρέπει να προτιμούν μια θετική αλληλεπίδραση με την Τουρκία πριν να είναι πολύ αργά». Και ολοκληρώνει με ευθείες απειλές προς την Ελλάδα υπογραμμίζοντας πως «Εάν η ελληνική πλευρά συνεχίσει να αλλάζει τους όρους που καθορίζονται από τις διεθνείς συμφωνίες και έτσι να μετακινεί τις «κύριες πέτρες» στο Αιγαίο, μπορεί να κολλήσει κάτω από αυτές τις πέτρες».
Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση εκμεταλλεύονταν το πλαίσιο της Μέσης Ανατολής για να εμποδίσουν την Τουρκία να ακολουθήσει μια διεκδικητική και αυτόνομη εξωτερική πολιτική. Μετά τη μεταβαλλόμενη δυναμική στον κόσμο και τη διαδικασία εξομάλυνσης στη Μέση Ανατολή, οι περισσότεροι περιφερειακοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, έχουν αναδιαρθρώσει τις εξωτερικές τους σχέσεις προκειμένου να προσαρμόσουν τις σχέσεις τους σύμφωνα με τις νέες ισορροπίες.
Η Τουρκία έχει ξεπεράσει με επιτυχία τις απειλές που αντιμετωπίζει από διαφορετικά πλαίσια.
- Πρώτον, η Τουρκία άλλαξε την περιφερειακή ατμόσφαιρα προς όφελός της στον Καύκασο μετά τον Δεύτερο Πόλεμο του Καραμπάχ. Μαζί με το Αζερμπαϊτζάν, η Τουρκία έχει πλέον το πάνω χέρι απέναντι στην Αρμενία.
- Δεύτερον, η Τουρκία έχει ξεκινήσει μια προσέγγιση με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο, και έτσι έσπασε την περιφερειακή απομόνωση στη Μέση Ανατολή.
- Τρίτον, η Τουρκία συμβάλλει στη συνέχιση της πολιτικής περιφερειακής σταθερότητας, αν και εύθραυστη, στα Βαλκάνια, ακολουθώντας μια συνολική εξωτερική πολιτική. Η Τουρκία έχει φτάσει σε όλες τις βαλκανικές χώρες και τις υποστηρίζει πολιτικά και οικονομικά.
- Τέταρτον, επιδιώκει με επιτυχία έναν ενεργό ρόλο ουδετερότητας στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο. Μέχρι στιγμής, η Τουρκία παίζει θετικό ρόλο στη σύγκρουση και κερδίζει τον σεβασμό και των δύο πλευρών.
- Πέμπτον, επειδή δεν εξαρτάται από άλλες χώρες στον αγώνα της κατά της τρομοκρατίας, η Τουρκία έδωσε με επιτυχία τον αγώνα ενάντια σε οποιαδήποτε απειλή στα νότια σύνορά της.
Σήμερα, η μόνη προβληματική περιοχή που απομένει στην τουρκική εξωτερική πολιτική είναι η Ανατολική Μεσόγειος, στην οποία συγκρούεται με την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, η ισορροπία δυνάμεων έχει αλλάξει στην περιοχή υπέρ της Τουρκίας τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Η Τουρκία έχει αρχίσει να παίζει σε υψηλότερη κατηγορία, κάτι που δημιουργεί περισσότερες ανησυχίες στην Ελλάδα, η οποία εκμεταλλεύεται την αντιτουρκική αντίληψη στις δυτικές χώρες. Αν και η Τουρκία προσκαλεί επίμονα την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προκειμένου να επιτευχθεί μια ειρηνική λύση στην περιοχή, η Ελλάδα αρνείται να δώσει θετική απάντηση. Αντίθετα, η Ελλάδα προσπαθεί να κινητοποιήσει και να προκαλέσει τον δυτικό κόσμο εναντίον της Τουρκίας.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν πρόσφατα κάποια κρίσιμα βήματα κατά της Τουρκίας στην περιοχή και Έλληνες αξιωματούχοι έδωσαν κάποιες εξηγήσεις παραβατικού χαρακτήρα όπως η προκλητική ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ κατά της Τουρκίας. Η Ελλάδα εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία, συμπεριλαμβανομένης της κινητοποίησης της δυτικής κοινής γνώμης, για να παράγει αντιτουρκικές πολιτικές και έτσι να βλάπτει τις σχέσεις γειτονίας. Ξεχνούν όμως οι Έλληνες πολιτικοί ότι και οι μεγάλες δυτικές χώρες έχουν εκμεταλλευτεί το ελληνικό κράτος ανάλογα με τα συμφέροντά τους.
Οι δυτικές χώρες ενθαρρύνουν την αντιτουρκική θέση των Ελλήνων. Οι τελευταίες αγορές αμυντικού εξοπλισμού από την Ελλάδα δεν θα λύσουν τα ελληνικά προβλήματα, θα αυξήσουν μόνο την ένταση με την Τουρκία, κάτι που θα είναι αντιπαραγωγικό για την Ελλάδα. Όπως είπε πρόσφατα σε δημοσιογράφους ο υπουργός Άμυνας Hulusi Akar, «υπάρχει εξοπλισμός, εναντίον ποιών; Λέμε, τι είναι αυτός ο εξοπλισμός; Πάρα πολλά για την κανονική άμυνα, πολύ λίγα για την Τουρκία». Υπάρχει επίσης η συνεχιζόμενη παραβίαση του αποστρατιωτικοποιημένου καθεστώτος των νησιών και οι ελληνικές διεκδικήσεις για την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο Πέλαγος.
Οι Έλληνες αξιωματούχοι δεν πρέπει να ξεχνούν ότι όταν πρόκειται για την προστασία των συμφερόντων τους, οι μεγάλες δυτικές χώρες δεν θα πληρώσουν κανένα τίμημα για την υπεράσπισή τους. Όπως συμβαίνει στην Ουκρανία στις μέρες μας, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου που έχουν δικαιολογήσει τη δυσπιστία του κόσμου για τις δυτικές χώρες. Μετά την επίτευξη ορισμένων συμφερόντων, οι δυτικές χώρες μπορεί να εγκαταλείψουν οποιοδήποτε κράτος. Με άλλα λόγια, οι Έλληνες αξιωματούχοι να μην κολλήσουν πίσω από τη συγκυρία και να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά στις σχέσεις τους με την Τουρκία και να βλάψουν έτσι τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους. Δεν πρέπει να ξεχνούν ότι το κόστος της παρακολούθησης μιας ανερχόμενης Τουρκίας θα συνεχίσει να αυξάνεται. Αντί να επιδιώκουν μια σχέση μηδενικού αθροίσματος, θα πρέπει να προτιμούν μια θετική αλληλεπίδραση με την Τουρκία πριν να είναι πολύ αργά. Εάν η ελληνική πλευρά συνεχίσει να αλλάζει τους όρους που καθορίζονται από τις διεθνείς συμφωνίες και έτσι να μετακινεί τις «κύριες πέτρες» στο Αιγαίο, μπορεί να κολλήσει κάτω από αυτές τις πέτρες. Συνολικά, είναι σαφές ότι ο φιλελληνισμός στη Δύση δεν θα μεταφερθεί στη σφαίρα της realpolitik και το ελληνικό λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορεί να κρατήσει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ όμηρο των στενών συμφερόντων του.
