«Η υπόθεση Παππά - Μιωνή είναι ένα ντόμινο το οποίο δύσκολα θα έχει τέλος»
«Λογική εκτροπής», «δημοκρατική παρακμή», ήταν μερικές από τις φράσεις που χρησιμοποίησε ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, με αφορμή τη δημοσιοποίηση της ηχογραφημένης συνομιλίας Παππά - Μιωνή, «ένα ντόμινο το οποίο δύσκολα θα έχει τέλος», όπως εκτίμησε.
«H ανάληψη της ευθύνης προφανώς και δεν είναι "ξέρεις, δεν θα το ξανακάνω στο μέλλον"», γιατί, όπως επισήμανε «το ότι συνέβη, είναι ένδειξη ότι μπορεί να συμβεί».
Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Κανάλι Ένα 90,4», που συμπληρώνει σήμερα 33 χρόνια λειτουργίας, ο υπουργός Επικρατείας διαπίστωσε εισαγωγικά ότι «γενικά υποβαθμίζουμε το φαινόμενο, διότι στο συλλογικό υποσυνείδητο πολλά από όσα προκύπτουν σήμερα, είχαν με κάποιο τρόπο, αν όχι προεξοφληθεί, τουλάχιστον είχαν μπει στην ατζέντα της σκέψης μας. Υπήρχαν, δηλαδή, κάποιες παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, υπήρχε μια διολίσθηση σε ό,τι αφορά το πολιτικό ύφος και ήθος, ζητήματα αθέμιτων αλληλεπιδράσεων με επιχειρήσεις -όλα αυτά στη συνείδηση των πολιτών με κάποιο τρόπο είχαν περάσει ως λογικά και αυτονόητα. Δεν είναι έτσι».
«Όλοι οι πολίτες», συνέχισε ο Γ. Γεραπετρίτης, «πρέπει να βρισκόμαστε σε δημοκρατική εγρήγορση ανεξαρτήτως του ποια είναι η κυβέρνηση, γιατί τέτοια φαινόμενα είναι παθολογικά της δημοκρατίας. Είναι η πρώτη φορά, από συστάσεως του ελληνικού κράτους δεν θα έλεγα, αλλά σίγουρα τα τελευταία 100 χρόνια από τον Εθνικό Διχασμό, όπου έχουμε, τουλάχιστον όπως προκύπτει -και με την επιφύλαξη ότι πρόκειται για γνήσιο υλικό αλλά δεν αμφισβητήθηκε (το υλικό)- μια συγκροτημένη δομή. Η οποία βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο κέντρο της κυβερνητικής λειτουργίας, και η οποία είναι γνωστή στην κυβερνητική δομή και αξιοποιείται κατά περίπτωση για την επίτευξη συγκεκριμένων πολιτικών στόχων».
«Αυτό», συμπέρανε ο υπουργός, «συνιστά μια πάρα πολύ μεγάλη δημοκρατική διολίσθηση και είναι μια διολίσθηση, η οποία δεν έχει να κάνει μόνο με την Πολιτεία, έχει να κάνει και με το ήθος της Πολιτείας. Όταν βρισκόμαστε μπροστά σε φαινόμενα όπου αξιοποιούνται πολιτικά οικογένειες των πολιτικών αντιπάλων, όταν υπάρχει ένα ύφος το οποίο δεν προσιδιάζει σε υπόδειγμα άσκησης πολιτικής εξουσίας, ένα αγοραίο πολιτικό ύφος, εκεί πραγματικά βρισκόμαστε σε λογική εκτροπής».
