Χρυσοχοΐδης: Ήταν ένα έγκλημα μίσους που δεν παραγράφεται
Με ενός λεπτού σιγή η Ολομέλεια της Βουλής τίμησε τη μνήμη των τριών νέων εργαζομένων στο υποκατάστημα της τράπεζας Marfin στην οδό Σταδίου, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους πριν από δέκα χρόνια μετά από εμπρησμό.
«Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στους τρεις νέους αυτούς ανθρώπους, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι, στο τοίχο της Σταδίου να γράψουμε το σύνθημα "ποτέ πια αυτή η ανάμνηση της συμφοράς"» ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας.
«Σήμερα ενώνουμε τη φωνή μας μαζί με του πρωθυπουργού, καταδικάζοντας τους εγκληματίες. Η βία δεν έχει χρώμα. Την καταδικάζουμε χωρίς αστερίσκους», τόνισε ο παριστάμενος υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ Ανδρέας Λοβέρδος, χαρακτήρισε «σημαντική την αναφορά στους τρεις νεκρούς της Marfin, και από τον ίδιο το πρωθυπουργό», ενώ σημείωσε ότι «δυστυχώς πέρασαν 10 χρόνια και οι δολοφόνοι κινούνται ακόμα ελεύθεροι».
Μίλησε ακόμα για ενέργειες που δεν κινούνται στο χώρο του κέντρου, αλλά ακροδεξιά και ακροαριστερά, τονίζοντας ότι «και άλλοι έπρεπε να ζητήσουν το λόγο και να τοποθετηθούν σήμερα. «Ή είμαστε υπέρ των δημοκρατικών ελευθεριών και του σεβασμού της ανθρώπινης αξίας για όλους ή είμαστε υποκριτές και κλαίμε γιατί παίζουμε πολιτικά παιχνίδια».
Από την πλευρά του, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος επεσήμανε ότι «η τιμή στη θυσία των τριών νέων της Marfin δεν είναι τα μεγάλα λόγια. Αυτό που θα έπρεπε να γίνει είναι να αποκαλυφθούν οι ένοχοι και ο συκοφαντικός ρόλος των προβοκατόρων».
Για τους ατιμώρητους φυσικούς αυτουργούς της τραγωδίας στην Marfin πριν 10 χρόνια αναφέρεται στο σημερινό του μήνυμα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.
Ο κ. Χρυσοχοϊδης κάνει λόγο για «ένα έγκλημα μίσους που δεν παραγράφεται» και καλεί όλους τους πολίτες να μνημονεύσουν τα θύματα εν καιρώ πανδημίας.
«Πριν 10 χρόνια Έλληνες έκαψαν Έλληνες, πολίτες έκαψαν συμπολίτες. Η δολοφονία στη Marfin δεν ξεχνιέται. Ήταν ένα έγκλημα μίσους που δεν παραγράφεται, αυτό το στίγμα φανατισμού δεν ξεπλένεται. Οι φυσικοί αυτουργοί παραμένουν ατιμώρητοι. Είναι ζήτημα δημοκρατίας, είναι ευθύνη της πολιτείας να τους οδηγήσει στη δικαιοσύνη.
Η φρίκη της Marfin μας θυμίζει ότι ιδέες που σκοτώνουν δεν είναι ανθρώπινες, παγώνουν τον πολιτισμό μας, μας στέλνουν πολύ πίσω στους εμφύλιους και στους διχασμούς που γεμίζουν με σκοτάδι την νεότερη ιστορία μας.
Τα 10 χρόνια είναι διπλό μνημόσυνο για τα θύματα. Είναι ευθύνη, πως οι ένοχοι, που δεν τολμούν να εμφανιστούν, θα αποκαλυφθούν. Είναι υπόσχεση πως οι οικογένειές τους θα βρουν επιτέλους στην πολιτεία, μετά από ταλαιπωρίες, ολιγωρίες και αδιαφορία, τον συνομιλητή, την αρωγή και αναγνώριση που αξίζουν.
Ας τους μνημονεύσουμε, 10 χρόνια μετά, στον καιρό της πανδημίας που μας ένωσε στη συνείδηση της κοινής μοίρας, κρατώντας αυτή τη σκέψη: Πόσο οι άνθρωποι σφάλλουν όταν διχάζονται αλλά και πόσα μπορούν να πετύχουν όταν συνεργάζονται».
