Πώς είναι άραγε να εργάζεται κάποιος καθημερινά κοντά στα πιο επικίνδυνα ζώα του πλανήτη; Να τα ταΐζει, να τα φροντίζει-και να έχει και το νου του ανά πάσα στιγμή; Δυο εργαζόμενοι σε ζωολογικό κήπο της Αυστραλίας, εξηγούν πώς αντιλαμβάνονται τη σχέση τους με τα θανατηφόρα αυτά πλάσματα, καθώς και πώς αποφεύγουν τα –μοιραία, σε κάθε περίπτωση- ατυχήματα. Ο Jason Hainke ως Φύλακας Ερπετών και Ασπόνδυλων και ο Evan Armstrong ως Φύλακας Ασπόνδυλων. Ο Jason έρχεται καθημερινά σε επαφή με φίδια taipan, καφέ φίδια, θανατηφόρες οχιές και αράχνες της χοάνης (από το σχήμα του ιστού τους).
Επίσης, "συναναστρέφεται" τον τεράστιο κροκόδειλο του αλμυρού νερού που έχει μήκος 5 μέτρα και ζυγίζει 750 κιλά, καθώς και έναν πύθωνα 23 κιλών και επίσης 5 μέτρων. Ο Eva έχει αναλάβει αράχνες της χοάνης, κόκκινες αράχνες, σαρανταποδαρούσες και σκορπιούς. Το πρόγραμμά του περιλαμβάνει και λιγότερο τρομακτικά ζώα όπως πεταλούδες, κατσαρίδες και φασματώδη έντομα (αυτά τα πολύ λεπτά και μακρόστενα έντομα που συνήθως κάθονται ακίνητα πάνω σε φυλλώματα ή ακουμπούν ακίνητα στο νερό χωρίς να βουλιάζουν).
Τόσο ο Jason όσο και ο Evan δηλώνουν πως ο μόνος λόγος για να έρθει κανείς (αναγκαστικά) σε επαφή με τα πλάσματα αυτά, είναι για να καθαριστούν οι χώροι διαμονής τους, να αλλαχθεί το νερό τους, να ταιστούν ή για λόγους κτηνιατρικούς. Συνήθως, λαμβάνουν τα μέτρα τους και δεν αγγίζουν τα ζώα. Ποτέ δεν αφήνουν εντελώς ελεύθερα τα δηλητηριώδη φίδια όταν είναι παρόντες: πάντοτε φροντίζουν να ακινητοποιούν το κεφάλι τους με ένα ειδικό ξύλο, ενώ για λόγους ασφαλείας υπάρχουν πάντα ακόμα δύο άτομα. Στον κροκόδειλο, δεν πλησιάζουν ποτέ όταν κάθεται και παραμονεύει ακίνητος, ενώ ποτέ δεν του γυρνάνε την πλάτη. Οι πεταλούδες και τα φασματώδη ταίζονται με φυλλαράκια, ενώ οι αράχνες της χοάνης μόνο μια φορά την εβδομάδα. Ειδικά οι τελευταίες, μπορεί να γίνουν πολύ επικίνδυνες και επιθετικές εάν νιώσουν στρες, γι’αυτό και αφήνονται μόνες τους επι πολλές ημέρες. Όσο για το νερό τους, φροντίζουμε ώστε το περιβάλλον τους να είναι αρκετά υγρό, αφού δροσίζονται από τις σταγόνες της υγρασίας που βρίσκουν τριγύρω τους.
Για κάθε διαδικασία υπάρχουν σαφείς γραπτές οδηγίες, κουμπιά έκτακτης ανάγκης και κουτιά πρώτων βοηθειών, ενώ όλο το προσωπικό είναι εκπαιδευμένο να παράσχει τις πρώτες βοήθειες σε περίπτωση ανάγκης. Φοβούνται όμως ποτέ; "Όχι", απαντούν και οι δυο. Διατηρούν όμως ένα μείγμα δέους και σεβασμού για τα επικίνδυνα αυτά ζώα, χωρίς να ξεχνούν ποτέ το πόσο βλαπτικά μπορούν να γίνουν για τον άνθρωπο.
