Είναι αρκετά μεγάλο ώστε να χωράει ολόκληρες ζούγκλες, σταλαγμίτες σαν ουρανοξύστες και τροπικές παραλίες με λευκή άμμο. Διαθέτει το δικό του, ιδιαίτερο μικροκλίμα, καθώς και είδη ζώων που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο. Μέχρι πρόσφατα όμως, παρέμενε άγνωστο και κρυμμένο από το ανθρώπινο βλέμμα.
Μόλις τα τελευταία δύο χρόνια ξεκίνησαν οι εξερευνήσεις του, ενώ πολύ πρόσφατες είναι οι επισκέψεις από ομάδες τουριστών. Το σπήλαιο Son Doong είχε ανακαλυφθεί ήδη από τις αρχές του 1990 από έναν ντόπιο κάτοικο, αλλά η απότομη είσοδός του πάντοτε απέτρεπε τους επίδοξους ερασιτέχνες εξερευνητές. Σύμφωνα με τους τοπικούς μύθους, οι άνθρωποι της ζούγκλας ανέκαθεν φοβόντουσαν το γιγάντιο σπήλαιο, εξαιτίας του υποβλητικού, υπόκωφου θορύβου που έβγαινε από τα σπλάχνα του-και που σήμερα ξέρουμε ότι οφείλεται στο ορμητικό ποτάμι που το διασχίζει.
Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες, μια βρετανική αποστολή βρήκε τελικά το μονοπάτι, χαμένο μέσα στις άγριες και πυκνές ζούγκλες του Βιετνάμ. Το πάρκο Son Doong, στο Εθνικό Πάρκο Phong Nha Ke Bang, είναι τόσο μεγάλο που ακόμα και οι πιο στενές του αίθουσες θα χωρούσαν άνετα ένα οικοδομικό τετράγωνο ύψους 40 ορόφων.
Τα δύο σημεία της σκεπής του σπηλαίου που έχουν καταρρεύσει, προσφέρουν άπλετο φως στο εσωτερικό του, συνεισφέροντας στην ανάπτυξη άγριας και πλούσιας βλάστησης. Υπάρχουν σημεία που οι σταλαγμίτες αγγίζουν τα 80 μέτρα, ενώ το σπήλαιο διαθέτει μερικά από τα εντυπωσιακότερα "μαργαριτάρια των σπηλαίων" παγκοσμίως. Πρόσφατα δε, ανακαλύφθηκαν απολιθώματα που χρονολογούνται 300 εκατομμυρίων ετών. Το μέγεθος του σπηλαίου είναι τόσο μεγάλο, ώστε έχει ακόμα και δικά του σύννεφα, στο εσωτερικό του, ενώ διαθέτει μεταξύ άλλων μαιμούδες και νυχτερίδες.
Όπως ομολογούν πάντως όλοι οι εξερευνητές της εντυπωσιακής αυτής τοποθεσίας, η θέα των δεσμίδων του φωτός που επισκέπτονται το σπήλαιο, φωτίζοντας εσωτερικούς λόφους, παιχνιδίζοντας με τα εσωτερικά σύννεφα και φωτίζοντας τα καταλύματα των επισκεπτών, είναι ανεπανάληπτη.
