Πόσες φορές δεν έχει υμνηθεί με ποιήματα, κείμενα, τραγούδια; Και όμως, αυτή η αναζωογονητική μυρωδιά που απολαμβάνουμε όλοι όταν είμαστε δίπλα στη θάλασσα ίσως σε λίγα χρόνια πάψει να υπάρχει. Και μάλιστα για πάντα.
Το χαρακτηριστικό άρωμα που έχει η θαλασσινή αύρα οφείλεται σε μια ένωση του θείου, τον διμεθυλοθειαιθέρα, μια αρωματική ένωση, που προκύπτει από την αποσύνθεση του φυτοπλαγκτόν.
Όταν ο διμεθυλοθειαιθέρας ενώνεται με τον αέρα παράγεται θειϊκό οξύ, το οποίο με τη σειρά του συμβάλλει στη δημιουργία νεφών.
Όμως, η όξυνση των ωκεανών που προκαλεί η κλιματική αλλαγή, προκαλεί μείωση των εκπομπών του διμεθυλοθειαιθέρα. Σύμφωνα με έρευνα Αμερικανών επιστημόνων που δημοσιεύεται στο Nature Climate Change, μέχρι τα τέλη του αιώνα, το επίπεδο του διμεθυλοθειαιθέρα, θα έχει μειωθεί κατά 18%, κάτι που σημαίνει ότι η θάλασσα δεν θα μυρίζει πια.
Δηλαδή, θα έρθει μια μέρα που οι άνθρωποι που θα έρχονται στον κόσμο θα μυρίζουν τη θάλασσα μόνον σε... μπουκαλάκι κολόνιας.
