Μια ομάδα παραγωγής ντοκιμαντέρ για τη φύση, κατευθύνεται στο Βόρειο Ειρηνικό προκειμένου να εντοπίσει ένα πλάσμα που φέρει τον παράξενο τίτλο "η μοναχικότερη φάλαινα του κόσμου". Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή. Το έτος 1989, ο William Watkins μελετούσε κάποιες παλιές ηχογραφήσεις φαλαινών, από τα αρχεία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.
Κάποια στιγμή, εντόπισε κάτι παράξενο: ενώ οι συνήθεις ήχοι κυμαίνονταν στο εύρος των 17-18 Hz, μια φάλαινα επικοινωνούσε σε μήκος κύματος 52 Hz. Στο διάστημα από το 1992 μέχρι το 2004, ο Watkins και η ομάδα του προσπαθούσαν να εντοπίσουν τη μεταναστευτική πορεία της συγκεκριμένης φάλαινας. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Deep Sea Research, συνοδευόμενα από το εξής παράξενο πόρισμα: η φάλαινα εξέπεμπε σε υψηλές συχνότητες, χωρίς όμως απάντηση…γι’ αυτό κέρδισε τον τίτλο του απόλυτα μοναχικού πλάσματος του βυθού.
Η συγκεκριμένη ιστορία έχει εμπνεύσει τον κινηματογραφιστή Joshua Zeman και την επιστημονική ομάδα που τον συνοδεύει, και οι οποίοι επιμένουν να αναζητούν τη φάλαινα με το συνεργείο του. Η ομάδα παραδέχεται πως δε γνωρίζει για ποιο είδος πρόκειται, εάν παρουσιάζει δυσμορφία. Παρόλα αυτά, σίγουρα είναι υγιές, μια και ταξιδεύει τόσα χρόνια. Δε γνωρίζουμε ωστόσο καν αν είναι μόνο του. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές επιστήμονες, στην προκειμένη περίπτωση αναπτύσσεται ένας ανθρωπομορφισμός, ο οποίος δεν είναι απαραίτητα ακριβής: οι φάλαινες, όπως και οι άνθρωποι, είναι κατά κανόνα κοινωνικά ζώα, επομένως είναι μικρή η πιθανότητα να πρόκειται για ένα πραγματικά τόσο μοναχικό ζώο όσο οι περισσότεροι φαντάζονται.
