Η συζήτηση για την κλιματική αλλαγή, έχει αναζωπυρώσει γενικότερα το ενδιαφέρον για το περιβάλλον.
Κλιματική αλλαγή όμως δεν είναι μόνον τυφώνες και πλημμύρες αλλά και άνυδρη γη που πεθαίνει από την έλλειψη νερού.
Η ξηρασία συνδέεται, φυσιολογικά, με το καλοκαίρι. Σε κάποιες περιοχές της υδρογείου όμως, παίρνει ακραίες τιμές: η βροχή πέφτει εξαιρετικά σπάνια ή και ποτέ και βέβαια, η συνεχής εξάτμιση του νερού δεν επιτρέπει την ύπαρξη κανενός φυτού.
Διαβάστε εδώ: Τι σημαίνει επιτέλους αυτή η κλιματική αλλαγή;
Δείτε παρακάτω μια λίστα των δέκα πιο ξηρών περιοχών στον πλανήτη Γη.
-10η : Aoulef, Αλγερία.
Μέσος όρος βροχόπτωσης: 12,19 χιλιοστά ετησίως. Βρίσκεται στην κεντρική Αλγερία και είναι το ξηρότερο μέρος μιας ήδη πολύ ξηρής χώρας. Και σα να μην έφτανε αυτό, η πόλη χτυπιέται αλύπητα και από τις υψηλότατες θερμοκρασίες.
-9η : Pelican Point, Ναμίμπια.
Μέσος όρος βροχόπτωσης: 8,13 χιλιοστά ετησίως. Μια μικρή προεξοχή στη γεμάτη άμμο αφρικανική χώρα, που ωστόσο, συγκεντρώνει τα πλήθη φανατικών σέρφερ απ’ όλο τον κόσμο.
-8η : Iquique, Χιλή.
Μέσος όρος βροχόπτωσης: 5,08 χιλιοστά ετησίως. Πόλη-λιμάνι, στην κορυφή της χώρας, βρίσκεται δυτικά της περίφημης Ερήμου Ατακάμα. Αν ποτέ βρέξει, αυτό συμβαίνει Ιανουάριο ή Φεβρουάριο.
-7η : Wadi Halfa, Σουδάν.
Μέσος όρος βροχόπτωσης: 2,45 χιλιοστά ετησίως. Πιο κεντρικά στη Σαχάρα, δε γίνεται. Ο αέρας της περιοχής, εξαιρετικά ξηρός, υποτροπικός και με συνεχές υψηλό βαρομετρικό, προκαλεί εκτός των άλλων και πολύ υψηλές θερμοκρασίες.
-6η : Ica, Περού.
Μέσος όρος βροχόπτωσης: 2,29 χιλιοστά ετησίως. Στη νότια πλευρά της Λίμα, στα σύνορα με την Έρημο Ατακάμα. Παραδόξως, το κλίμα της περιοχής δεν ήταν πάντοτε το ίδιο. Το 2007, οι επιστήμονες ανακάλυψαν τα απολιθώματα ενός είδους πιγκουίνου, που κατοικούσε στα μέρη αυτά. Σήμερα όμως, ο ξηρός αέρας διατηρεί άψογα τις μούμιες της προ-Κολομβιανής εποχής, καθώς το ανθρώπινο σώμα δεν αποσυντίθεται χωρίς υγρασία. Επίσης, στην πόλη συρρέουν πολλοί ασθματικοί, που βλέπουν σημαντική βελτίωση της κατάστασής τους λόγω κλίματος.
-5η : Luxor, Αίγυπτος.
Μέσος όρος βροχόπτωσης: 0,862 χιλιοστά ετησίως. Γνωστό για τις αιγυπτιακές του αρχαιότητες, το Luxor απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί υγρό μέρος. Κατά την δροσερή περίοδο του χρόνου, πολύ συχνά επισκέπτεται την πόλη ένας άνεμος από την έρημο, ο khamsin, ο οποίος δεν αποκλείεται να φέρνει και κάποια αμμοθύελλα. Οι αμμοθύελλες αυτές διαρκούν έως και δύο μέρες, με ταχύτητες που αγγίζουν τα 150 χλμ/ώρα, ενώ αυξάνουν την τοπική θερμοκρασία κατά 20 βαθμούς. Εάν τύχει να πέσουν κάποιες σταγόνες βροχής, αυτές δε φτάνουν ποτέ στο έδαφος-εξατμίζονται στο θερμό αέρα.
-4η :Aswan, Αίγυπτος.
Μέσος όρος βροχόπτωσης: 0,861 χιλιοστά ετησίως. Πέρα από το ομώνυμο φράγμα του, γνωστό σε όλο τον κόσμο, το Ασουάν δε δέχεται ούτε δείγμα υγρασίας, καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Η γεωγραφική του εγγύτητα στο Τροπικό του Καρκίνου, "εγγυάται" αδιάκοπη υγρασία και ζέστη. Οι άνεμοι που φυσούν με 160 χλμ/ώρα δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο.
-3η : Al-Kufrah, Λιβύη.
Μέσος όρος βροχόπτωσης: 0,860 χιλιοστά ετησίως. Πρόκειται για το ξηρότερο σημείο της Αφρικής. Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιες οάσεις και υπόγειες πηγές, που τροφοδοτούν ανθρώπους και ζώα με το απαραίτητο νερό. Έτσι, προκύπτουν και καλλιέργειες όπως ροδάκινα, βερίκοκα, χουρμάδες. Οι κοντινοί αμμόλοφοι ωστόσο, φθάνουν σε ύψος τα 300 μέτρα.
-2η: Arica, Χιλή.
Μέσος όρος βροχόπτωσης: 0,761 χιλιοστά ετησίως. Η πιο ξηρή πόλη του κόσμου, αν και βρίσκεται κοντά σε λιμάνι. Επομένως, αν και δε βρέχει ποτέ, η υγρασία φθάνει από τη θάλασσα και πλημμυρίζει τον αέρα, δημιουργώντας ακόμα και σύννεφα. Ωστόσο, δεν προλαβαίνει ποτέ να αγγίξει το έδαφος, διότι εξατμίζεται από τη ζέστη. Στην παρακείμενη Έρημο Ατακάμα, κάποιες περιοχές έχουν να δουν βροχή για πάνω από 500 χρόνια!
-1η : Dry Valleys, Ανταρκτική.
Τέλος, μια παρουσία που μάλλον δεν αναμενόταν. Ενάντια σε κάθε στερεότυπο, το πιο ξηρό σημείο του κόσμου εντοπίζεται στην Ανταρκτική. Βρίσκεται στο κομμάτι της ηπείρου που δεν καλύπτεται καθόλου από χιόνι και πάγο, ενώ τα τριγύρω βουνά εμποδίζουν τον πάγο να πλησιάσει τις κλειστές εσωτερικές πεδιάδες. Οι ισχυροί καταβατικοί άνεμοι από τις γύρω πλαγιές, φέρνουν πολύ ψυχρό, πυκνό αέρα ο οποίος επιταχύνεται λόγω του βάρους του και από τη βαρύτητα. Συνεπώς, χτυπώντας τις πεδιάδες με ταχύτητες άνω των 300 χιλιομέτρων την ώρα, κάθε ίχνος νερού, χιονιού ή πάγου, εξατμίζεται αμέσως. Οι πεδιάδες αυτές, θεωρούνται ό,τι κοντινότερο στον πλανήτη Άρη διατίθεται στην υδρόγειο, γι’ αυτό και χρησιμοποιούνται ως πεδίο μελέτης από τους σχετικούς επιστήμονες.
