Δεν είναι όλοι οι δεινόσαυροι όπως αυτά τα τεράστια ζώα με λέπια που βλέπουμε στις εγκυκλοπαίδειες και τις ταινίες. Όσο πιο πολλά απολιθώματα βρίσκουν οι επιστήμονες τόσο πιο προσεκτικά τους εξετάζουν και βλέπουν πόσες διαφορές έχουν ως πλάσματα. Σίγουρα, κάποιοι δεινόσαυροι είναι σαρκοφάγοι κι όπως παρουσιάζονται μέχρι σήμερα, ωστόσο είναι κι άλλοι που φαίνεται να αναζητούσαν τροφή στη φύση και τρέφονταν με ρίζες, ενώ κάποιοι άλλοι φαίνεται να είχαν φτερά, που χρησιμοποιούσαν για να εντυπωσιάσουν το ταίρι τους κουνώντας τα, όπως κάνουν σήμερα τα παγόνια. Παρακάτω σας παρουσιάζουμε τις δέκα πιο πρόσφατες ανακαλύψεις δεινοσαύρων που εγείρουν τη φαντασία μας για αυτά τα αρχαία ζώα και μας κάνουν να αναζητούμε περαιτέρω στοιχεία.
Pegomastax africanus
Έχοντας ένα μικρό ράμφος που μοιάζει με αυτό του παπαγάλου και δόντια ψηλά σαν λεπίδες ψαλιδιού, ο μικροσκοπικός Pegomastax africanus ήταν ένας από τους πιο εξελιγμένους φυτοφάγους δεινόσαυρους της εποχής του. Πιο μικρός σε μέγεθος από μια γάτα, αυτό το μικρό θηρίο είναι πιθανόν καλυμμένο με κοντές άγριες τρίχες όπως αυτές του σκαντζόχοιρου. Ενδέχεται να χρησιμοποιούσε τα δόντια του για αυτοάμυνα και για να προσελκύσει σύντροφο. Το όνομα του συγκεκριμένου είδους σημαίνει «χοντρό σαγόνι από την Αφρική» και αναγνωρίστηκε το 2012 σε μια συλλογή απολιθωμάτων στο Χάρβαρντ, τα οποία είχαν βρεθεί «τυπωμένα» σε πέτρες στη Νότιο Αφρική στη δεκαετία του 1960.
Acrotholus audeti
Αυτό το είδος δεινοσαύρου είναι ο πιο παλιός κρανιοδεινόσαυρος της Βόρειας Αμερικής και ίσως του κόσμου. Ο Acrotholus audeti αναγνωρίστηκε στη νότια Alberta στον Καναδά από τα δυο στέρεα κομμάτια κρανίου που διαθέτει. Το κεφάλι του που απαρτίζεται από δυο οστά σαν θόλους έχουν 10 εκατοστά πάχος, ενώ οι επιστήμονες που τον ανακάλυψαν θεωρούν πιθανό να κάνουν κι άλλες ανακαλύψεις μικρών φυτοφάγων δεινοσαύρων στο μέλλον.
Crocodyliform vs. Baby Dinosaur
Το να είσαι δεινόσαυρος δεν σημαίνει ότι είσαι άτρωτος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παλιά ήταν η εποχή που ένας δεινόσαυρος έτρωγε τον άλλον. Οι συγγενείς των σύγχρονων δεινοσαύρων κυνηγούσαν τότε και κάποιες φορές έτρωγαν μικρά δεινοσαυράκια. Στη φωτογραφία, ο ClintBoyd του SchoolofMines στη Νότια Dakota δείχνει ένα δόντι που φαίνεται να είναι από κροκόδειλο πάνω στο μηριαίο οστό ενός νεαρού δεινοσαύρου, του οποίου το είδος δεν έχει ακόμα ταυτοποιηθεί. Δουλεύοντας σε ένα μέρος στη Γιούτα, ο Boyd και οι συνάδελφοί του αναρωτιόνταν γιατί ήταν τόσο δύσκολο να βρουν έναν ολοκληρωμένο σκελετό αυτού του νέου είδους του ορνιθόποδου δεινοσαύρου (μικρά, δίποδα σαρκοφάγα), όταν παρατήρησαν ότι πολλά από τα σπασμένα οστά που έβρισκαν είχαν σημάδια δοντιών πάνω τους. Τα σημάδια αυτών αποτελούν σημαντική απόδειξη ότι οι δεινόσαυροι αυτοί είχαν κομματιαστεί από κροκόδειλους, ανέφερε η ερευνητική ομάδα.
Oviraptors
Από όσα δείχνει η έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο στο περιοδικό Acta Palaeontologica Polonica, κάποιοι δεινόσαυροι χρησιμοποιούσαν τα φτερά που είχαν για να προσελκύσουν ταίρι. Οι επιστήμονες έφτασαν σε αυτό το συμπέρασμα έχοντας μελετήσει απολιθώματα των δεινοσαύρων oviraptor, μικροί δεινόσαυροι με φτερά που όμως δεν πετούσαν, όπως και κάποια σύγχρονα πουλιά και ερπετά. Η δυνατή, ευέλικτη ουρά του είδους αυτού ήταν καλλωπισμένη με πολύχρωμα φτερά, ιδανικά για να κάνουν επίδειξη. Όπως είπε ο συγγραφέας της έρευνας Scott Persons "έχουν μια ουρά που είναι ειδικά προσαρμοσμένη για να επιδεικνύουν τα φτερά τους".
Nyasasaurus parringtoni
Ο δεινόσαυρος Nyasasaurus parringtoni δεν είναι ο πρώτος δεινόσαυρος, φαίνεται όμως, ότι είναι ό,τι πιο κοντινό σε αυτό έχουν βρει οι επιστήμονες μέχρι τώρα. Έχοντας βρει και εξετάσει το οστό στο πάνω μέρος του χεριού του και έξι σπονδύλους που βρέθηκαν στην Τανζανία το 1930, οι ερευνητές εικάζουν ότι αυτό το είδος ήταν περίπου στο μέγεθος που έχει ένα σκυλί Labrador, αλλά με πολύ μακρύτερη ουρά. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι αυτό το είδος δεινοσαύρου έζησε στο νότιο μέρος της υπερηπείρου Παγγαία περίπου 243 εκατομμύρια χρόνια πριν και προηγούνταν χρονικά από όλα τα άλλα είδη γνωστών δεινοσαύρων για τουλάχιστον 10 εκατομμύρια χρόνια.
Guidraco venator
Αυτό το ιδιαίτερο κρανίο με το σπασμένο δόντι ανήκει στο είδος Guidraco venator, ένα σαρκοφάγο πτερόσαυρο που υπήρχε στη γη πριν από 120 εκατομμύρια χρόνια κι είχε άνοιγμα φτερών μέχρι και τρία μέτρα. Φυσικά, είναι γνωστό ότι οι πτερόσαυροι δεν είναι δεινόσαυροι, αλλά εδώ γίνεται μια εξαίρεση για αυτό το είδος, του οποίου το όνομα είναι μια μείξη κινέζικων και λατινικών που σημαίνει κυνηγός φαντασμάτων δράκων. Το μπέρδεμα των δοντιών στο τέλος του ράμφους του μάλλον το βοηθούσε να πιάνει ψάρια, υποστηρίζουν κάποιοι επιστήμονες, ενώ κάποιοι άλλοι δεν είναι τόσο σίγουροι γι αυτό, ωστόσο ένα πράγμα φαίνεται βέβαιο. Οτιδήποτε κατέληγε σε αυτά τα δόντια, δεν είχε καλό τέλος.
Spinops sternbergorum
Ο δεινόσαυρος του είδους Spinops sternbergorum ζύγιζε περίπου 2 τόνους όταν ζούσε, αλλά ήταν παραμελημένος στα ράφια του Μουσείο Εθνικής Ιστορίας του Λονδίνου. Οι έφοροι του μουσείου αποφάσισαν ότι τα απολιθώματα που βρέθηκαν το 1916 από τους συλλέκτες απολιθωμάτων Charles H. και Levi Sternberg (πατέρας και γιος) δεν ήταν σε κατάσταση να αποτελέσουν έκθεμα. Τελικά, κάποιοι παλαιοντολόγοι αναγνώρισαν την αξία των απολιθωμάτων και τα καθάρισαν για να ερευνηθούν. Μόλις πέρσι κατέληξαν να δώσουν όνομα στο δεινόσαυρο με το κέρατο σε μια εργασία που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Acta Palaeontologica Polonica.
Sciurimimus albersdoerferi
Αυτό το καταπληκτικά διατηρημένο δείγμα ενός νεαρού Sciurimimus albersdoerferi εμφανίζεται να έχει ένα αφράτο στρώμα φτερών σε όλο του το σώμα, όπως υποστήριξαν πέρσι οι επιστήμονες στην ακαδημία Proceedings of the National Academy of Sciences. Επειδή αυτό το είδος του δεινοσαύρου ανήκει σε έναν αρχαίο τομέα του οικογενειακού δέντρου των δεινοσαύρων, τα ευρήματα δείχνουν ότι τα φτερά ίσως επικρατούσαν πολύ περισσότερο τότε από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες.
Xenoceratops foremostensis
Τον Οκτώβριο του 2012 οι Καναδοί επιστήμονες ονόμασαν ένα νέο είδος δεινοσαύρου με κέρατα, Xenoceratops foremostensis, που σημαίνει άγνωστο πρόσωπο με κέρατο. Στην κυριολεξία, αυτό το είδος δεν ήταν καινούργια ανακάλυψη (απολιθώματα αυτού του είδους είχαν βρεθεί αρχικά το 1958), αλλά με ένα τέτοιο όνομα κι ένα τέτοιο παρουσιαστικό, αυτό το είδος του δεινοσαύρου δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα. Το ζώο ζούσε πριν από 80 εκατομμύρια χρόνια και προηγούνταν χρονικά από τους περισσότερους δεινόσαυρους με κέρατα, συμπεριλαμβανομένων των Triceratops. Είχε βάρος περίπου 2 τόνους, έξι μέτρα μήκος, ήταν φυτοφάγο και διέθετε ράμφος σαν παπαγάλος.
Ornithomimus edmontonicus
Η προέλευση της πτήσης με φτερά είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα για την παλαιοντολογία. Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πέρσι στο περιοδικό Science δείχνει ότι τα πτερύγια και τα φτερά ενδέχεται να προέκυψαν από τους δεινόσαυρους πολύ πιο νωρίς από ό,τι πιστευόταν. Όταν οι επιστήμονες εξέτασαν προσεκτικότερα ορισμένα δείγματα απολιθωμάτων του είδους Ornithomimus edmontonicus, βρήκαν άκρα που έμοιαζαν με φτερά και εκατοντάδες ίχνη ινών που έμοιαζαν επίσης με φτερά. Το είδος αυτό ανήκει σε μια ομάδα δεινοσαύρων που εμφανίζεται στα αρχεία των απολιθωμάτων εκατομμύρια χρόνια πριν από τους maniraptorans, μια ομάδα φτερωτών δεινοσαύρων που επιβίωσαν σήμερα ως πουλιά, ενώ τα ευρήματα δείχνουν ακόμα πιο εξελιγμένη προέλευση πτερυγίων και φτερών. Το είδος αυτό, ωστόσο, δεν πετούσε. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ζύγιζε περίπου 150 γραμμάρια, για αυτό και τα φτερά επιτελούσαν κάποια άλλη λειτουργία, ίσως στο φλερτ και το ερωτικό κάλεσμα.
