Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την έρημο Σαχάρα ως καταπράσινη όαση. Κι όμως, 5.000 χρόνια πριν η απέραντη αυτή έκταση ήταν βιότοπος, ο οποίος φιλοξενούσε πληθώρα ζώων, όπως ιπποπόταμους και καμηλοπαρδάλεις.
Οι δραματικές κλιματικές και γεωγραφικές αλλαγές που μετέβαλαν ριζικά την εικόνα της Βορέιου Αφρικής, μετέτρεψαν εν ριπή οφθαλμού την τότε όαση, στη μεγαλύτερη έρημο του πλανήτη. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από νέα έρευνα του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, με επικεφαλής τον καθηγητή Δρ. David McGee, η οποία υποστηρίζει ότι, η ερημοποίηση στο βόρειο μισό της Αφρικής ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε ταυτόχρονα.
Οι ειδικοί ανέλυσαν σκόνη από την Αφρική που μεταφέρθηκε με τον αέρα στον Ατλαντικό, καθώς και δείγματα σκόνης και ιζημάτων ηλικίας 30.000 ετών. Οι αλλαγές στα ιζήματα αυτά, δίνουν στους ερευνητές πολύτιμες πληροφορίες για τις αντίστοιχες αλλαγές που υπέστη το κλίμα ολόκληρης της περιοχής.
Όπως αποκαλύπτουν τα ιζήματα λοιπόν, η Υγρή Αφρικανική Περίοδος ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε ξαφνικά, συμπέρασμα που επιβεβαιώνει παλαιότερες μελέτες. Ωστόσο, προς το τέλος της Υγρής Περιόδου, πριν περίπου 6.000 χρόνια, η ποσότητα της σκόνης που μετέφερε ο αέρας προς τον Ατλαντικό Ωκεανό ήταν πέντε φορές μικρότερη συγκριτικά με τα σημερινά επίπεδα, γεγονός που σημαίνει ότι η Σαχάρα ήταν πολύ πιο "πράσινη" απ' ό,τι νομίζαμε.
