Εκεί ψηλά αργεί να νυχτώσει... Προβλήματα αϋπνίας αντιμετωπίζουν οι καμηλοπαρδάλεις. Η αλλαγή περιβάλλοντος και η απώλεια συντρόφων και συγγενών μπορεί να προκαλέσει άγχος και επεισόδια στα ζώα, που όσο χρόνια κι αν περάσουν, δυσκολεύονται εκ του αποτελέσματος να συνηθίσουν τον ψηλό λαιμό τους.
Βιολόγος που μελέτησε τα πανύψηλα ζώα σε ζωολογικούς κήπους της Γερμανίας, συνειδητοποίησε ότι οι καμηλοπαρδάλεις κοιμούνται συνήθως μόνο τέσσερις ώρες την ημέρα, και μάλιστα ανά διαλείμματα, αφού πρέπει μονίμως να επαγρυπνούν για ηνα έχουν το νου τους για τα λιοντάρια της σαβάνας, που περιφέρονται με άγριες διαθέσεις στο δάσος.
Συχνά οι καμηλοπαρδάλεις λαγοκοιμούνται όρθιες και σπάνια νιώθουν αρκετά ασφαλείς για να ξαπλώσουν στην χαρακτηριστική τους στάση, κουλουριάζοντας τα πόδια και λυγίζοντας το κεφάλι προς τα πίσω για να μην κρέμεται.
"Αν μια καμηλοπάρδαλη πιεστεί, ο ύπνος της ελαττώνεται πολύ", αναφέρει στo Deutsche Welle ο βιολόγος Φλόριαν Σικς, ο οποίος μελέτησε 17 καμηλοπαρδάλεις στη Γερμανία στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής.
Χρησιμοποιώντας υπέρυθρες κάμερες τοποθετημένες στα κλουβιά, καθότι οι καμηλοπαρδάλεις δεν θα έπεφταν για ύπνο ενώ ο ερευνητής ήταν παρών, ο Σικς διαπίστωσε ότι τα ζώα έχαναν τον ύπνο τους, αν προηγουμένως είχαν νιώσει άγχος.
Οι στρεσογόνοι παράγοντες που προκαλούν αυτές τις κρίσεις αϋπνίας είναι η μεταφορά σε νέο ζωολογικό κήπο ή ο θάνατος ενός συντρόφου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η Τζάκελιν, μια καμηλοπάρδαλη στο ζωολογικό κήπο της Φρανκφούρτης. Όταν πέθανε ο σύντροφός της, με τον οποίο έζησε για 15 χρόνια, η Τζάκελιν "δεν κοιμήθηκε ούτε ένα δευτερόλεπτο για τρεις ολόκληρες εβδομάδες".
Ο Σικς επισημαίνει πάντως ότι οι νεαρές καμηλοπαρδάλεις αντιδρούν διαφορετικά στο στρες που προκαλεί η πείνα. Μια μικρή καμηλοπάρδαλη που πέθανε στη Φρανκφούρτη επειδή δεν μπόρεσε να θηλάσει αμέσως μετά τη γέννησή της είχε παρουσιάσει ακραία υπνηλία πριν τελικά καταλήξει.
Η εξειδικευμένη παρατήρηση ότι η πείνα προκαλεί υπνηλία στα νεογέννητα βοήθησε τους υπεύθυνους του ζωολογικού κήπου να σώσουν ένα άλλο μικρό που παρουσίασε το ίδιο σύμπτωμα.
Σε κάθε περίπτωση, επισημαίνει ο Σικς, "η διάρκεια του ύπνου αποτελεί μια πολύ αξιόπιστη παράμετρο για τη μέτρηση του άγχους στα ζώα".
