Οι μόνοι γερανοί χορεύουν. Δεν είναι τα μόνα πουλιά, ωστόσο, που όταν βρεθούν μόνα τους, επιδίδονται σε χορευτικές φιγούρες.
Σηκώνουν τα πόδια, στέκονται με το ένα στον αέρα, φουσκώνουν στους πνεύμονες, τρέχουν ή πατούν στις μύτες. Τα πουλιά, όταν βρίσκονται μόνα, "σεληνιάζονται".
Αυτή η μοναδική και εξεζητημένη συμπεριφορά τους έχει τραβήξει την προσοχή των επιστημόνων, οι οποίοι απαντούν: ο χορός βοηθά στην κοινωνικοποίηση εντός του... βασιλείου των πτηνών.
Οι γερανοί κάνουν κινήσεις, οι οποίες δείχνουν τη χαρά τους, αλλά εκλαμβάνονται από τους ανθρώπους ως χορός. Σύμφωνα με παρατηρητές πουλιών, προχωρούν στις συγκεκριμένες κινήσεις όταν αισθάνονται άνετοι και χαλαροί και όταν χορεύουν, αυτό σημαίνει ότι σφύζουν από αυτοπεποίθηση.
Μήπως και οι άνθρωποι, όταν χορεύουν, δεν το κάνουν από αυτοπεποίθηση; Μήπως κι ένα-δυο ποτάκια δε βοηθούν στη χαλάρωση την ώρα του clubbing; Μόλις μάθαμε ότι ο υποσυνείδητος σκοπός της χαλάρωσης πριν το χορό είναι το να φτάσει κανείς στην πνευματική κατάσταση του αυτάρεσκου γερανού.
Τα πουλιά χορεύουν, λέει ο δόκτορας Βλαντιμίρ Ντάινετς από το Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα, την περίοδο που είναι νεαρά και αναζητούν να αναπαραχθούν.
"Ίσως είναι πολύ πιο απλό από αυτό που σκέφονται οι άνθρωποι", τονίζει ο καθηγητής Γκόρντον Μπούργκχαρντ, ο οποίο έχει ειδικευτεί στο παιχνίδι των ζώων και τη χρησιμότητά του στις ζωές του.
Η συμπεριφορά των πουλιών που χορεύουν είναι παρόμοια με των ζώων που παίζουν, εξηγεί ο κ. Μπούργκχαρντ και θεωρεί ότι αυτές οι δραστηριότητες εξυπηρετούν πολλές διαφορετικές λειτουργίες.
Πέρα από την κοινωνικοποίηση και την αυτοπεποίθηση, τα πουλιά γνωρίζουν το σώμα τους και τις φυσικές δυνατότητές τους. Πολλές φορές, μάλιστα, εξυπηρετούν και την ανακάλυψη του στόχου του ζευγαρώματος.
Ωστόσο, παραμένει μυστήριο για ποιο λόγο, ειδικά οι γερανοί συνεχίζουν να χορεύουν ακόμη κι όταν μεγαλώσουν, ακόμη κι όταν βρίσκονται κοντά με τα ταίρια τους.
Πολλοί επιστήμονες αναπτύσσουν ένα νέο ρηξικέλευθο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, οι γερανοί, πουλιά κατεξοχήν ευαίσθητα στις καιρικές συνθήκες, χρησιμοποιούν το χορό ως σωματική δραστηριότητα μεταβολής της θερμοκρασίας του σώματός τους για να αντιλαμβάνονται ποιου τύπου καιρικές συνθήκες τους είναι ανεκτές. Η θεωρία αυτή τροφοδοτείται και από τα αποδημητικά χαρακτηριστικά του είδους, αλλά και από την εξαφάνισή τους και την επανεμφάνισή τους σε περιοχές της βόρειας Αγγλίας.
