Τη δεκαετία του 1930 κατασκευάστηκε στην Βολιβία μια οδική αρτηρία που θα συνέδεε τις πόλεις Λα Παζ και Κορόικο.
Σήμερα , η διαδρομή αυτή έχει χαρακτηριστεί “ο δρόμος τους θανάτου” καθώς -παρόλο που είναι από τις λίγες οδικές αρτηρίες που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για να φτάσει μέχρι την πρωτεύουσα - έχει εγκαταλειφθεί από τις αρχές, παρά την φυσική επικινδυνότητα του.
![](data:image/svg+xml,%3Csvg%20xmlns='http://www.w3.org/2000/svg'%20viewBox='0%200%20460%20287'%3E%3C/svg%3E)
Πρόκειται για μία τρομακτική διαδρομή 41 χιλιομέτρων, κυριολεκτικά στο… χείλος του γκρεμού, ενώ η σήμανση είναι ανύπαρκτη.
Παρά της στενότητας του δρόμου , δεν υπάρχουν προστατευτικά κιγκλιδώματα. Επιπλέον, η βροχή, η ομίχλη αλλά και η σκόνη μειώνουν την ορατότητα, ενώ σε πολλά σημεία η επιφάνεια του δρόμου είναι λασπώδης, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε κατάρρευση του χωμάτινου οδοστρώματος.
![](data:image/svg+xml,%3Csvg%20xmlns='http://www.w3.org/2000/svg'%20viewBox='0%200%20460%20287'%3E%3C/svg%3E)
Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν κάνει καθόλου εντύπωση ότι σε αυτό το δρόμο χάνουν κάθε χρόνο την ζωή τους 200-300 άνθρωποι τον χρόνο.
Παρ'όλα αυτά, ο κίνδυνος του εν λόγω δρόμου καθιστά την περιοχή δημοφιλή προορισμό συγκεντρώνοντας πάνω από 25.000 επισκέπτες κάθε χρόνο, ενώ ο “δρόμος του θανάτου αποτελεί μια μακάβρια τουριστική… ατραξιόν!