Στις 10 Μαρτίου 1989, οι αστρονόμοι παρατήρησαν μια γιγαντιαία έκρηξη στον Ήλιο. Μέσα σε λίγα λεπτά απελευθερώθηκαν στο Διάστημα τεράστιες ποσότητες ενέργειας και φορτισμένων σωματιδίων, τα οποία ταξίδευαν προς τη Γη με ταχύτητα μισό εκατομμύριο χιλιόμετρα ανά ώρα.
Η μαγνητική αυτή θύελλα που έφτασε στη Γη δύο ημέρες αργότερα ήταν τόσο ισχυρή που οι κάτοικοι της Αβάνας στην Κούβα ήταν σε θέση να δουν το βόρειο σέλας ενώ, την ίδια ημέρα, ισχυρή μαγνητική καταιγίδα χτύπησε το Κεμπέκ, προκαλώντας την ολική κατάρρευση του ηλεκτρικού δικτύου της περιοχής και κατά συνέπεια ένα γενικό blackout.
Καταιγίδες εν όψει
Το 1989 δεν ήταν μια τυχαία χρονιά. Σύμφωνα με το Sience Illustrated, αυτού του είδους οι καταιγίδες κορυφώνονται σε ένταση όταν κορυφώνεται και η ηλιακή δραστηριότητα, τη στιγμή δηλαδή που ο Ήλιος πλησιάζει προς το μέγιστο του ενδεκαετούς κύκλου του. Όπως ακριβώς τότε, έτσι και σήμερα η ηλιακή δραστηριότητα πλησιάζει στο απόγειό της.
Στα 5-6 χρόνια που ακολουθούν αυξάνεται σταθερά ο αριθμός των κηλίδων , καθώς και των άλλων φαινομένων της ηλιακής δραστηριότητας, όπως οι ηλιακές εκλάμψεις, οι προεξοχές και οι εκτινάξεις μάζας από το στέμμα του Ήλιου, ώσπου φτάνει σε μια κορύφωση, στο μέγιστο.
Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις των επιστημόνων, η επόμενη κορύφωση της ηλιακής δραστηριότητας αναμένεται μέσα στο 2013, ωστόσο θα είναι μειωμένης ισχύος σε σχέση με εκείνη του προηγούμενου ηλιακού μεγίστου.
Σ' αυτές, όμως, τις περιόδους κορύφωσης της ηλιακής δραστηριότητας, οι μαγνητικές καταιγίδες που ξεσπούν μπορεί να προκαλέσουν εκτεταμένες βλάβες σε δορυφόρους, να βραχυκυκλώσουν εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και να επηρεάσουν το διαδίκτυο.
Η ηλιακή δραστηριότητα, όμως, επηρεάζει σε βάθος χρόνου και το κλίμα της Γης. Ένα παρατεταμένης διάρκειας ηλιακό ελάχιστο, για παράδειγμα, μπορεί να μειώσει τη μέση θερμοκρασία του πλανήτη. Για το λόγο αυτό οι ερευνητές παρατηρούν με μεγάλη προσοχή τις ηλιακές κηλίδες και προσπαθούν να βρουν ποια είναι η πραγματική τους φύση.
