Τα περιστέρια έρχονται να προστεθούν στον μικρό κατάλογο των πουλιών, των οποίων έχει αποκωδικοποιηθεί το DNA τους. Μια ομάδα επιστημόνων από τις ΗΠΑ, τη Δανία και την Κίνα ανακοίνωσαν ότι "διάβασαν" το γονιδίωμά του, που περιέχει γύρω στα 17.300 γονίδια (έναντι περίπου 21.000 των ανθρώπων). Μεταξύ άλλων, εντοπίστηκε το συγκεκριμένο γονίδιο που χαρίζει σε πολλά πουλιά το φτερωτό λοφίο τους.
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC και το "Nature", ανακάλυψαν ότι μια μόνο μετάλλαξη σε ένα γονίδιο, το EphB2, που συνέβη μία συγκεκριμένη στιγμή, καθορίζει μέχρι σήμερα αν το περιστέρι θα αποκτήσει στο κεφάλι του ένα θεαματικό λοφίο με φτερά. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο, σύμφωνα μ' έναν από τους ερευνητές, ότι το ίδιο γονίδιο εμπλέκεται στον καρκίνο του προστάτη στους ανθρώπους, ενώ μπορεί να παίζει ρόλο και στην εξέλιξη της νόσου Αλτσχάιμερ, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Όπως συμβαίνει με τους σκύλους, έτσι και στην περίπτωση των περιστεριών, οι άνθρωποι (μεταξύ των οποίων ο «πατέρας» της θεωρίας της εξέλιξης Κάρολος Δαρβίνος), εδώ και χρόνια, μέσω σκόπιμων διασταυρώσεων, έχουν δημιουργήσει πάνω από 350 διαφορετικές ράτσες περιστεριών, με διαφορετικά μεγέθη, χρώματα, συμπεριφορές κ.λπ.
Τα περιστέρια εξημερώθηκαν πριν από περίπου 5.000 χρόνια στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Η ανάγνωση του γονιδιώματός τους δείχνει ότι οι περισσότερες από αυτές τις ποικιλίες προέρχονται από τη Μέση Ανατολή.
Μάλιστα, η σύγκριση των διάφορων ειδών περιστεριών δείχνει ότι όλα σχεδόν τα οικόσιτα περιστέρια έλκουν την καταγωγή τους από το αγριοπερίστερο των βράχων με την επιστημονική ονομασία Columba livia, κάτι που είχε προβλέψει ο Δαρβίνος, ο οποίος τώρα επιβεβαιώνεται (στην εποχή του υπήρχαν ήδη 150 είδη περιστεριών και από τότε έχουν προστεθεί άλλα περίπου 200).
Εξάλλου, μια άλλη επιστημονική έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό πειραματικής βιολογίας "Journal of Experimental Biology", σύμφωνα με το "Science", κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα περιστέρια δημιουργούν «υποηχητικούς χάρτες» στον εγκέφαλό τους, που τους βοηθούν να προσανατολίζονται και να βρίσκουν τον δρόμο τους παρά τις μεγάλες αποστάσεις που διασχίζουν.
