To 2012, o Valentin Gruener βρήκε ένα μωρό θηλυκό λιονταράκι. Το μωρό κινδύνευε και εκείνος έσπευσε να το σώσει. Ένας κτηνοτρόφος ετοιμαζόταν να την πυροβολήσει καθώς τα λιοντάρια είχαν αλλεπάλληλες φορές επιτεθεί στα κοπάδια του. Μεγάλωσε το λιονταράκι με πολλή φροντίδα στον εθνικό δρυμό της Μποτσουάνα. Μάλιστα ονόμασε τη μικρή λέαινα Sirga.
Έκτοτε έχουν περάσει 3 χρόνια. Και η Sirga δεν είναι πια ένα κουτάβι! Είναι μια ολόκληρη λέαινα. Και όταν τη βλέπεις να έρχεται πάνω σου, μάλλον η πρώτη αντίδραση είναι να τρέξεις να φύγεις. Όμως, ο Gruener ξέρει γιατί τρέχει προς το μέρος του η Sirga: κάθε φορά που τον βλέπει, θέλει να τον αγκαλιάσει, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης που την έσωσε. Ο Gruener δεν έχει φύγει από το δρυμό που μεγαλώνει η λέαινα εδώ και τρία χρόνια. Και περνούν πολύ χρόνο μαζί οι δυο τους.
"Έχεις αυτό το μικροσκοπικό γλυκύτατο ζωάκι να κάθεται δίπλα σου... ήδη αυτό σου προκαλεί νευρικότητα. Θα γίνει όμως 10 φορές το αρχικό του μέγεθος και θα πρέπει να το χειριστείς" λέει ο Gruener στο BBC.
Όποτε βλέπει το σωτήρα της, η Sirga βάζει τα τεράστια - πλέον- πόδια της γύρω από το λαιμό του για να τον αγκαλιάσει...
Τρεις φορές την εβδομάδα, ο Gruener βγάζει τη Sirga για κυνήγι, δεν της έχει μάθει ο ίδιος τίποτα, έχει ένστικτο το λιοντάρι, όπως λέει. Μάλιστα την παρομοιάζει με μια "γάτα που παίζει με ένα ποντίκι"... Μόνον που η Sirga πλέον δεν κυνηγά ποντίκια αλλά ολόκληρες αντιλόπες.
Δυστυχώς η Sirga θα εξακολουθήσει να ζει σε ένα πάρκο - μινιατούρα, έκτασης 2 τετραγωνικών μιλίων και ποτέ εντελώς ελεύθερη στη ζούγκλα καθώς έχει πλέον χάσει το φόβο που έχουν όλα τα άγρια ζώα για τον άνθρωπο. Και αυτό βάζει σε κίνδυνο τη ζωή της από ανθρώπους που πιθανόν πλησιάσει και τη φοβηθούν.
Όσο για το κοινό τους μέλλον, ο Gruener λέει για τη Sirga, πως θα τη φροντίζει για όλη της τη ζωή. "Αμφιβάλλω αν θα αλλάξει ποτέ κάτι ανάμεσα σε μένα και εκείνη"...
