Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι δεν είναι μόνο αξιοσημείωτης ομορφιάς, αλλά και ζωτικής σημασίας για το θαλάσσιο οικοσύστημα. Λειτουργούν ως ένα φράγμα που προστατεύει τις παράκτιες κοινότητες, από κύματα και καταιγίδες. Πολλοί όμως φοβούνται ότι η αύξηση της οξύτητας των ωκεανών που προκαλείται από το διοξείδιο του άνθρακα, μπορεί να θέσει σε τεράστιο κίνδυνο αυτούς τους ζωντανούς οργανισμούς.
Η απειλή που αντιμετωπίζουν οι συγκεκριμένοι ύφαλοι οδήγησε την Νιλ Μπένετ, μία απόφοιτο του Royal College of Art του Λονδίνου, να δημιουργήσει ένα προϊόν που μπορεί να μετριάσει την οξύτητα των υδάτων, γύρω από τα κοράλλια:
«Οι ωκεανοί γίνονται ολοένα πιο όξινοι. Κάθε κοραλλιογενής σχηματισμός που εκτίθεται σ’ αυτή την οξύτητα, καταστρέφεται σταδιακά. Είναι σαν τα δόντια μας. Εάν πιούμε κάτι που έχει ζάχαρη και είναι όξινο, τότε αυτές οι ουσίες επιτίθενται στα εκτεθειμένα μέρη του δοντιού. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τα κοράλλια».
Η Νιλ Μπένετ σκέφτηκε μια πρωτότυπη λύση. Ένα τεχνητό κοράλλι φτιαγμένο από υλικά που είναι πλούσια σε αλκαλικά και ορυκτά στοιχεία. Όταν το τοποθετήσουμε σε έναν κοραλλιογενή ύφαλο, το τεχνητό κοράλλι διαλύεται σταδιακά, αφήνοντας στα νερά γύρω, αλκαλικά στοιχεία που προστατεύουν τον φυσικό οργανισμό. Η εφευρέτης της ιδέας πιστεύει ότι χρειάζεται μια περίοδος δοκιμών ενός έτους για να δούμε πραγματικά την αποτελεσματικότητα του τεχνητού κοραλλιού.
«Πρόκειται για έναν τύπο υλικού που διαλύεται μέσα στο νερό. Δεν υπάρχει μια σούπερ τεχνολογία ή διανομή, ή ένα σύστημα που πρέπει να μάθει η τοπική κοινότητα, η οποία μπορεί να είναι πρόθυμη να το αναλάβει» δήλωσε η Μπένετ στο Euronews.
Οι ειδικοί βλέπουν ότι ο ρυθμός οξύτητας των ωκεανών αυξάνεται κατά 26%, από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης και τώρα έχει τον μεγαλύτερο ρυθμό. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι αν δεν μειωθούν άμεσα οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, σε 100 χρόνια όλοι οι κοραλλιογενείς ύφαλοι θα αρχίσουν να πεθαίνουν.
