Πίσω από ένα καλό κρασί “κρύβονται” πολλά μυστικά. Η ποιότητα του εδάφους, η τοπογραφία, οι καιρικές συνθήκες, το κλάδεμα, η άρδευση, η ώρα της συγκομιδής, η περιεκτικότητα σε τανίνες, οι οινολάσπες, η θερμοκρασία ζύμωσης... όλα παίζουν ρόλο στο αν η παραγωγή θα είναι καλή, ενώ έστω και ένα μικρό λάθος μπορεί να κάνει τους κόπους μιας χρονιάς να πάνε χαμένοι.
Τι είναι αυτό που κάνει ορισμένες περιοχές να βγάζουν “πάντα” καλό κρασί;
Τα βασικά συστατικά της “πετυχημένης συνταγής” είναι: το έδαφος και οι κλιματολογικές συνθήκες.
Το pH του εδάφους, το ασβέστιο και ο σίδηρος που περιέχεται στο χώμα, όλα επηρεάζουν τη φωτοσυνθετική ικανότητα των φυτών. Εν τω μεταξύ, το χώμα συγκρατεί τις ρίζες των αμπελιών και ευθύνεται για την αποστράγγιση του εδάφους και το πόσο νερό, θρεπτικά συστατικά και μέταλλα απορροφούν τα αμπέλια.
Το έδαφος βέβαια δε μπορεί να “ελέγξει” τη γεύση ενός κρασιού.
Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει, δε φαίνεται να υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στην περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα των σταφυλιών και αυτής του εδάφους.
Αντίθετα, η ποιότητα του χώματος επηρεάζει την “υγεία” των σταφυλιών.
Στις περιοχές του κόσμου, όπου παράγονται τα καλύτερα κρασιά, η ικανότητα του εδάφους να συγκρατεί το νερό είναι ιδανική. Αυτό σημαίνει ότι αυξάνονται οι πιθανότητες να μεγαλώσουν ποιοτικοί καρποί.
Η βροχή και οι θερμοκρασίες που επικρατούν σε μια περιοχή βάζουν επίσης το... χεράκι τους.
Μια χρονιά κακού καιρού, ακόμη και σε μια περιοχή με “τέλειο” έδαφος, μπορεί να μετατρέψει μια σοδειά από δυνητικά τέλεια σε απογοητευτική.
Το 1990 η παραγωγή στο Bordeaux της Γαλλίας ήταν φανταστική, όμως το 1991... σκέτη απογοήτευση. Όλα έγιναν μέσα σε μια νύχτα του Απρίλη, όταν τα αμπέλια καλύφθηκαν με πάγο, οδηγώντας σε οικονομικές απώλειες 715 εκατομμυρίων δολαρίων.
Οι περιοχές που βγάζουν τα καλύτερα κρασιά έχουν “συνεπείς” κλιματολογικές συνθήκες.
Καλά κρασιά!
