Τα τελευταία χρόνια η πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου κινείται γύρω από το δίπολο "Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο". Ο διπολισμός αυτός, εκτός του ότι επέφερε την ανάδειξη και τη σύγκρουση ουσιαστικά δύο μόνο πολιτικών παρατάξεων, ακόμα και με διαφορετικό εσωτερικό ιδεολογικό καθορισμό, κατέστησε και το συνολικό πολιτικό σύστημα κοντόφθαλμο και μάλλον απρόθυμο να οραματιστεί με ορθολογικό τρόπο το μέλλον, δηλαδή τη μεταμνημονιακή εποχή. Το μνημόνιο κάποια στιγμή θα πάψει να βρίσκεται σε ισχύ, ωστόσο οι επιπτώσεις του θα είναι αισθητές για πολλά χρόνια στην οικονομική και κοινωνική ζωή των Πολιτών αυτής της Χώρας, όπως έχει άλλωστε συμβεί σχεδόν σ’ όλες τις χώρες που έχουν διανύσει, άμεσα ή έμμεσα, αυτό το στάδιο της κρατικής και κοινωνικής ζωής.
Το στοίχημα, όμως, όλων μας είναι η υπέρβαση, ήτοι η Ανάπτυξη που θα φέρει πραγματικό πρωτογενή πλούτο και θέσεις εργασίας, για να εκλείψουν, μεταξύ άλλων τα πολλά και κρίσιμα κοινωνικά προβλήματα των τελευταίων τριών ετών. Η Ανάπτυξη που θα μας λυτρώσει από την βαθειά ύφεση και θα μας οδηγήσει όχι σε μια πλασματική ευημερία με δανεικά, αλλά σε μια αληθινή οικονομική ανάταξη, σταθερή και βιώσιμη σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
Για να είναι εφικτό αυτό, πρέπει πρώτα απ΄όλα να προσδιορισθεί το περιεχόμενο της προσδοκώμενης Ανάπτυξης και να εντοπισθούν οι δράσεις που πρέπει με προτεραιότητα να αναληφθούν από τους φορείς, τόσο της κεντρικής διοίκησης, όσο και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σ’ αυτό έχει χρέος το κράτος να εστιάσει όλες τις δυνατότητές του -που είναι πολλές - και η πολιτική τάξη, να αφιερώσει την ικμάδα των ικανοτήτων της για την υλοποίησή τους, αντί να αναλίσκεται σε επικοινωνιακά «τερτίπια» αμφίβολης αποτελεσματικότητας, καθώς και σε ανούσιες αντιπαλότητες.
Οι οικονομικές και επιχειρηματικές δράσεις που είναι φιλικές προς το περιβάλλον χαράζουν μια πρόσφορη διέξοδο από την κρίση, ενώ διατηρούν ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει αυτή τη στιγμή η Χώρα μας, το φυσικό της πλούτο και τα μυαλά των νέων της. Η εστίαση μιας συνολικής προσπάθειας πρέπει να αποτυπωθεί το ταχύτερο σ’ ένα Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης, η ταχεία εκπόνηση και η άμεση εφαρμογή του οποίου πρέπει να αναδειχθούν σε ζήτημα ύψιστης εθνικής σημασίας, ένα πατριωτικό καθήκον. Στο σχέδιο αυτό, είναι αναγκαία η πρόταξη των εξής δράσεων: της προώθησης μιας πρωτότυπης πρωτογενούς παραγωγής πρώτον, της οργάνωσης και της προαγωγής της εγχώριας καινοτομίας και υψηλής τεχνολογίας κατά δεύτερον, ακόμα και μέσω συνεργειών, στην αρχή, με επιχειρήσεις του εξωτερικού, τρίτον της ορθολογικής προώθησης της διείσδυσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό ισοζύγιο και, τέλος, την τοποθέτηση της βάσης για ένα τουρισμό 12Χ12, ήτοι ένα τουρισμό που θα λειτουργεί δώδεκα μήνες το χρόνο. Όλα αυτά πρέπει να συνοδεύονται από την ταυτόχρονη αναδιάρθρωση και μετάλαξη της δημόσιας διοίκησης σε εργαλείο που δε θα εξυπηρετεί τη γραφειοκρατία και τη διοικητική παραλυσία, αλλά θα υπακούει τους παραπάνω αναπτυξιακούς άξονες, δίχως αγκυλώσεις και σκοπιμότητες.
Η Ελλάδα της μεταμνημονιακής εποχής πρέπει απαραίτητα να συμβαδίσει με μια οικονομία γνώσης που στέκει στην αντίπερα όχθη της παραδοσιακής παραγωγής και που θα φέρει πραγματικό πλούτο στους Πολίτες και βιώσιμη Ανάπτυξη για τη Χώρα, σε αρμονία πάντα με τη διαφύλαξη του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος.
Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τα δικαιώματα του πολίτη στο περιβάλλον και στην ανάπτυξη δείτε στο www.carta-org.gr.
