Είναι fluffy, βελούδινα όπως λέει και το όνομα τους. Έχουν φωτεινά χρώματα αν και κινούνται στο μονότονο χρώμα των ερήμων και μικρόσωμα. Δηλαδή τα ιδανικά θύματα για θηρευτές. Όποιος όμως τα πειράξει, το μετανιώνει! Πικρά!
Πώς λοιπόν επιβιώνουν τα βελούδινα μυρμήγκια;
Καταρχάς, να πούμε ότι στο είδος των βελούδινων μυρμηγκιών, τα αρσενικά διόλου δεν μοιάζουν με τα θηλυκά. Είναι σχεδόν άχρωμα και δεν έχουν κεντρί. Πώς λοιπόν επιβιώνουν; Η διαφορά με τα θηλυκά είναι ότι τα αρσενικά έχουν φτερά και πετούν μακρυά μόλις νιώσουν τον κίνδυνο.
Τα θηλυκά μπορεί να μην έχουν φτερά, έχουν όμως ένα τρομερό οπλοστάσιο απέναντι στους επίδοξους θηρευτές τους.
Μια πολύ βασική πληροφορία είναι ότι τα βελούδινα μυρμήγκια, στην πραγματικότητα δεν είναι μυρμήγκια αλλά σφήκες! Ονομάστηκαν έτσι επειδή μοιάζουν με μεγάλα μυρμήγκια, έχουν βελούδινο τρίχωμα σε όλο τους το σώμα, σε διάφορες αποχρώσεις: κίτρινες, καφέ, πορτοκαλί, άσπρες και μαύρες.
Μπορεί τα φωτεινά τους χρώματα να τα κάνουν να μοιάζουν με εύκολο στόχο για τους θηρευτές αλλά στην πραγματικότητα τα χρώματα τους είναι μήνυμα ότι αυτό το πλάσμα τσιμπάει! (όπως στις σφήκες και στις μέλισσες και στους βάβουρες).
Ακόμη όμως και αν ο θηρευτής δεν πάρει το μήνυμα με το χρώμα και πλησιάσει ένα θηλυκό βελούδινο μυρμήγκι, αυτό βγάζει ένα απωθητικό βουητό.
Και αν ο θηρευτής δεν ακούσει και το δαγκώσει, τότε αυτό βγάζει ορμόνες (κετόνες) με πολύ κακή μυρωδιά.
Επιπλέον διαθέτουν πολύ ισχυρά πόδια κι έτσι μπορούν να παλεύουν μέσα στο στόμα των θηρευτών τους. Τέλος, αν τίποτε από αυτά δεν πιάσει, έχουν ένα κεντρί με δηλητήριο. Το δηλητήριο μπορεί να μην είναι πολύ τοξικό, έχει όμως συστατικά που προκαλούν πολύ έντονο πόνο. Να σημειωθεί ότι το κεντρί τους έχει διπλό ρόλο: εκτός από προστασία αποτελεί και ένα είδος ωοθέτη όπου συγκεντρώνονται τα ωάρια (αυγά) του εντόμου. Το κεντρί έχει περίπου το μισό μήκος του εντόμου!
Με πληροφορίες από BBC
