Κάποιες φορές, είναι λίγο δύσκολο να αξιολογήσουμε τους όρους ζωή και θάνατος. Και όταν αυτό αφορά στη φύση, τότε μπλεκόμαστε και με το ανθρώπινο μέτρο του θανάτου.
Έτσι, οι λύκοι συχνά στη διάρκεια της ιστορίας θεωρήθηκαν καταραμένοι. Γιατί ήταν θηρευτές, σκότωναν για να τραφούν. Και αυτό τρόμαζε το ανθρώπινο είδος.
Για περισσότερα από 70 χρόνια και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, οι λύκοι είχαν απομακρυνθεί από το Εθνικό Πάρκο του Yellowstone. Και εκεί αποκαλύφθηκε ότι η φύση "σκοτώνει" πάντα με τη μέγιστη δυνατή οικονομία και πως όταν ένας λύκος σκοτώνει ένα άλλο ζώο, αυτό είναι μέρος ενός απολύτως λειτουργικού σχεδίου της φύσης.
Όταν λοιπόν στη δεκαετία του 1920 οι λύκοι εξολοθρεύτηκαν, το Yellowstone κόντεψε να καταρρεύσει. Ο πληθυσμός των ελαφιών (που δεν τα κυνηγούσαν πια οι λύκοι) αυξήθηκε τόσο που οι συνέπειες στη βλάστηση (την τροφή των ελαφιών) ήταν τραγικές.
Περί το 1995 οι λύκοι επανεισήχθησαν στο Yellowstone και 20 χρόνια μετά, το οικοσύστημα έχει βρει και πάλι τη βιώσιμη ισορροπία του, χάριν σε αυτούς.
