Πολλά υποσχόμενη για τη λύση στο πρόβλημα των αερίων του θερμοκηπίου είναι η τεχνολογία της δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα. Υλικά τα οποία έχουν τη δυνατότητα να δεσμεύουν το CO2 αξιοποιούνται για να “φρενάρουν” την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Ωστόσο, σημαντικό εμπόδιο αποτελεί η τεράστια ποσότητα ενέργειας που απαιτεί η διαδικασία δέσμευσης του.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριντα (USF) σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογία “Βασιλιάς Αμπντουλά” της Σαουδικής Αραβίας (KAUST) υπόσχονται πως έχουν τη λύση αφού δημιούργησαν ένα φθηνότερο, αποδοτικότερο και επαχρησιμοποιούμενο υλικό δέσμευσης και διαχωρισμού του διοξειδίου του άνθρακα.
Πρόκειται για το κρυσταλλικό υλικό SIFSIX-1-Cu, τα άτομα του οποίου σχηματίζουν ένα τρισδιάστατο δικτυωτό με οπές που συλλαμβάνουν το διοξείδιο του άνθρακα, αλλά επιτρέπουν στα υπόλοιπα μόρια να διέλθουν. Τα πορώδη υλικά SIFSIX κατασκευάζονται από ένα μείγμα ανόργανων και οργανικών προϊόντων που σχηματίζουν συμπαγείς δομές από μια κατηγορία υλικών γνωστών ως Μεταλλικά Οργανικά Υλικά (MOMs).
Σημαντικό πλεονέκτημα της νέας αυτής φόρμουλας είναι η μεγάλη του αποτελεσματικότητα με την παρουσία υδρατμών. Κι αυτό διότι οι υδρατμοί χρησιμοποιούνται στη διαδικασία δέσμευσης άνθρακα σε σύγχρονες, “καθαρές” ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες άνθρακα καταναλώνοντας το 20-30% της παραγωγής ενέργειας.
Το νέο υλικό, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει την αποδοτικότητα της διαδικασίας καθαρισμού του άνθρακα και να μειώσει την ποσότητα ενέργειας που χάνεται από το δίκτυο.
