Όχι, δεν είναι όλοι στο διάστημα τόσο χαρούμενοι...
Oι αστροναύτες δεν κλαίνε. Κι όχι, βεβαίως, γιατί όλοι στο διάστημα είναι πάντα χαρούμενοι... Οι αστροναύτες μπορούν βέβαια να συγκινηθούν, να λυπηθούν και να δακρύσουν, όπως όλοι οι άνθρωποι. Όμως σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας όπως στο διάστημα, τα δάκρυα δεν μπορούν να κυλήσουν, όπως συμβαίνει φυσιολογικά. Η υγρασία παράγεται από τους δακρυϊκούς πόρους, όμως, δεν μπορεί να πάει πουθενά, συσσωρεύεται γύρω από το βολβό του ματιού.
Η επιστήμη δεν έχει ακόμη ανακαλύψει ακριβώς το μηχανισμό που πυροδοτείται όταν κλαίμε αλλά είναι βέβαιο ότι, εξελικτικά, το κλάμα έχει μια καταπραϋντική αποστολή.
Τα δάκρυα που συγκεντρώνονται στο μάτι ενός αστροναύτη όμως κάθε άλλο παρά καταπραϋντικά είναι, στην πραγματικότητα είναι οδυνηρά. Οι αστροναύτες μαρτυρούν ότι νιώθουν πόνο και τσίμπημα στα μάτια όποτε δακρύζουν.
Αν οι σταγόνες των δακρύων γίνουν αρκετά μεγάλες τότε βγαίνουν από το μάτι και διασπείρονται στο περιβάλλον γύρω σχηματίζοντας ένα αρκετά... λυρικό θέαμα.
